Ik kan dus nooit 3x achter elkaar niezen, blijf altijd steken op 2 echt jammer
3x achter elkaar niezen:
- Kan ik wel
- Kan ik ook niet
0 stemmers
Ik kan dus nooit 3x achter elkaar niezen, blijf altijd steken op 2 echt jammer
3x achter elkaar niezen:
0 stemmers
Soms 5x of meer achter elkaar als ik het echt goed te pakken heb
Goed gezegd. Zo bedoelde ik het ook
Nog leuker wanneer je ribben er pijn van gaan doen
Ik voelde me ook meer een dikke man met die buik. Als ik dan een dikke man zag lopen voelde ik me meer hetzelfde dan wanneer ik een zwangere vrouw zag. Mân eerste reactie was âhey! Hetzelfdeâ en dan âohnee, ik ben zwanger. Dat is een man.â
Omg, kijk echt uit naar jouw zwangere Riri era.
'Alles waar te voor staat is slecht, behalve tevreden"
Dit was echt het motto van mijn grootouders, er werd ontzettend op gehamerd dat je tevreden moest zijn met wat je had.
Vind jij tevreden zijn belangrijk/altijd goed?
0 stemmers
Ik ben geneigd nee te stemmen, ondanks dat ik weet dat het natuurlijk hartstikke mooi is om tevreden te zijn. Maar bij sommige mensen denk ik wel, meid je mag best wat meer durven vragen, bijvoorbeeld. Of meer voor mezelf willen. Dus vandaar toch mijn nee.
Natuurlijk is tevreden zijn mooi, maar ik vind zelf dus inderdaad dat je soms best ontevreden mag zijn en niet altijd maar hoeft te berusten in âik moet blij zijn met wat ik heb, wat dat ook isâ. Dat vind ik niet hetzelfde als ondankbaar zijn.
Ik associeer die uitspraak echt met het arme kerkvolk op zijn plaats houden
Huh maar dat is toch geen taboe? Ik word op insta doodgegooid met blote zwangere buiken.
Ik vind die fotoâs van zwangeren met blote borsten en dan wel een spijkerbroek aan (en handen voor de borsten) altijd een beetje apart ofzo haha. De zusjes Boers hadden ook van die fotoâs . Begrijp die aesthetic niet zo.
Word jij moe van je werk?
0 stemmers
Hoe zwaar vind je jouw werk op een schaal van 1 tot 10?
0 stemmers
Heb je gevaarlijk werk op de een of andere manier?
0 stemmers
Voor de mensen die ja stemmen, maakt dat je werk mentaal ook zwaarder?
0 stemmers
Hahaha ik voel me heel erg gehoord door deze antwoordoptie
Ik zit de hele dag koekjes te eten op een stoel
Ik ben er de laatste maanden ook echt steeds meer mee bezig, vanwege die toenemende persberichten over geweld/doodslag/moord op begeleiders binnen de ggz. Vind het lastig om uit te leggen maar de kennis dat jou zoiets ook kan gebeuren op je werkdag en dat je dan niet meer thuiskomt bij je gezin eist wel zijn tol ofzo. Elke dag voordat ik naar binnen ga denk ik tsja kan zomaar mijn laatste zijn.
En natuurlijk kan dat sowieso altijd! Op werk of erbuiten. Maar gewoon, het is wel eng. En ik vind mijn werk echt fantastisch leuk en interessant maar daar altijd bij stil moeten staan is zwaar.
Niks om verbaasd huh?? Over te roepen toch. Op insta misschien, maar in het echte leven⊠ja, best een taboe
Ja herkenbaar. Zeker toen in mijn organisatie een aanslag werd gepleegd heb ik het daar echt moeilijk mee gehad. Zeker omdat ik werkte bij de plek waar het enigszins verwacht werd.
Echt forensisch werkten heeft mij wel geholpen met veel meer letten op veiligheid en samenwerken.
Een beetje creepy maar niet perse om hoe het eruit maar het idee dat er een mensje in die buik leeft. Zoooo kinderachtig van mij maar gewoon een Beetje alien vibe, 𫹠vooral als het zo beweegt. dat heb ik zo sterk bij mensen om me heen en dan zeg ik ook dat ik het een heel bizar idee vind dat dat mini mensje bijv. twee dagen geleden IN die buik zat en dat vinden de mamaâs zelf ook vaak hahah
En soms bedenk ik ook bij volwassen mensen ineens van âieh jij komt ook uit een buik, wij allemaalâ
Ieee een vriendin van mij stuurde videos van haar hoogzwangere buik en je zag die baby helemaal bewegen en die handjes en voetjes zo tegen de buik drukken. Jahaa het is natuurlijk en alles maar ik vond het naar om te zien. Het leek alsof haar buik elk moment kon scheuren. Ik kon het gewoon daarom niet aanzien. uiteraard niet gezegd tegen haar maar brr.
Ik ben zelf zwanger en laatst had ik controle bij de verloskundige en toen legde ze ineens mijn eigen handen op mijn buik en zei ze âvoel, dit is het hoofdjeâ en ondanks dat het echt wel bijzonder is vond ik het zoân naar idee dat ik dat kon voelen. Ze had me wel even mogen waarschuwen.