Ik luister het nog wel gewoon en heb er geen moeite mee. Juist omdat hij al zo lang worstelde hoop ik dat hij nu rust heeft en heb ik er geen naar gevoel bij. Maar ik snap je wel hoor.
Ik kijk ook nog wel graag naar het tribute concert.
Ja dit heb ik ook. Niet alleen voor mezelf maar vooral voor mijn vader. Die is zo hard achteruit gegaan in die paar jaar waardoor we veel dingen niet meer met hem hebben kunnen doen, en die nu fysiek niet meer gaan Verder was ik nog 28 toen corona begon en nu ben ik 32 en het voelt wel alsof corona de laatste paar jonge party en reis jaren die ik nog in me had wel heeft weggeroofd haha. Want nu ben ik echt een oud wijf dat liever op de bank zit in mijn snoodie dan dat ik in een bar ga staan. Mentaal wil ik het nog wel, maar als het erop aan komt denk ikā¦Nahhhā¦
Als je naast een collega zit die met de Ramadan mee doet, hou je daar dan rekening mee?
- Ja ik zorg dat ik buiten zijn zicht eet of drink
- Eten doe ik wel uit zijn zicht, drinken niet
- Drinken doe ik wel uit zijn zicht, eten niet
- Nee ik eet/drink hoe ik het normaal ook zou doen
- Geen idee
- Ik doe zelf mee aan de Ramadan
0 stemmers
Ik zou dit denk ik vragen aan de collega in kwestie. Misschien vindt die het onnodig dat er rekening mee gehouden wordt?
Ik heb hier nog nooit bij stilgestaan. Ik ken zelf geen mensen die aan de Ramadan doen. Wordt het als onbeleefd beschouwd als je eet in hun zicht? Ik bedoel dat is toch heel lastig te vermijden al die tijd.
In mijn ervaring zeggen ze bijna allemaal dat je er geen rekening mee hoeft te houden maar voel me soms toch een beetje opgelaten.
Misschien is dat van mij dan kort door de bocht maar als iemand me zegt dat ze er geen probleem mee hebben probeer ik dat maar aan te nemen als waarheid. Als ik het voorstel kan ik niet meer doen dan dat natuurlijk⦠Al zou ik me eerlijk gezegd ook wel wat schuldig voelen
Ik heb er oprecht geen problemen mee als mensen om mij heen eten of drinken, als ik op kantoor ben ga ik meestal ook gewoon aan de lunchtafel zitten als mān directe collegaās gaan eten.
Ik zou niet zeggen āzo dit is lekker!ā of uitgebreid met collegas het gaan hebben over wat we voor lunch zullen halen. Maar een boterham of tussendoortje aan het bureau eten, prima.
Heel veel vriendinnen hebben de stap naar een kind sneller genomen door corona (āeerst nog reizen/een zomer helemaal losgaanā werd āok dat kan allemaal niet, welke volgende stap willen weā) en dat vind ik heel irritant. Voor mezelf. Zoveel meer leuke herinneringen had je kunnen maken als corona er niet was geweest. In plaats daarvan vliegt de babysnot en saaie verhalen je om de oren. Had ik liever een paar jaar uitgesteld zien worden.
Heb jij je tijdens de lockdown in 2020 depressief gevoeld?
- Ja regelmatig
- Nooit
- Af en toe
- Zelden
0 stemmers
Door corona heb ik met een winkelwagen leren lopen ik durfde nooit met zoān ding te lopen omdat ik het gevoel had dat ik dan overal tegenop zou botsen.
De lockdown in 2021 daarentegen wel echt regelmatig, die duurde ook zo lang
Ik kan me daar dus veel minder van herinneren dan de lockdowns in 2020 wel dat voor mijn gevoel echt elke week er weer andere regels waren.
Wel met kanttekening dat ik dat al was. Het werd bij mij niet zo zeer versterkt door de maatregelen (want durfde toch niks) maar traumaās omtrent heel ziek worden/het niet overleven werden wel getriggerd.
Overigens heb ik juist dat dingen als kinderen krijgen nog verder worden opgeschoven omdat we voor ons gevoel de leuke tijd samen nog niet optimaal hebben kunnen doormaken zeg maar. Denk dat als die 2 jaar er niet was geweest we misschien wel eerder toe zouden zijn aan kinderen.
Ik moest meteen aan de anti depressiva toen de lockdown begon, dus ik was hartstikke hyper en vrolijk.
Ben ook in die periode best mentaal gegroeid en heb veel hulp gehad. Misschien was het zonder die hulp wel lastiger geweest.
Mijn eigen ervaring met de lockdowns was dat het ook wel verschilde met welk beroep je had. Als ik kijk naar mijn man en ik; ik werkte toen nog in de kinderopvang en ging in de eerste lockdown in elk geval nog 2x per week en in de lockdowns daarna vaak gewoon 4x per week naar werk en was dan nog onder de mensen. Mijn man moest thuis werken en kwam dus een stuk minder tot niet onder de mensen en aan hem merkte ik echt dat hij heel zwaar vond en daarom ook echt wel de grenzen van de regels zocht om dan toch met vrienden af te spreken. Waar ik die behoefte een stuk minder had.
Neemt niet weg dat ik er op een gegeven moment ook goed klaar mee was en ook gewoon weer uit eten wilde, naar de stad wilde om te winkelen en gewoon weer naar een feestje met vrienden.
Wat iemand ook al zei over sneller stappen zetten, dat heb ik ook wel ervaren. Wij zijn door corona stuk sneller gaan samenwonen, al weet je niet hoe het gelopen was als er geen corona was. Maar door de lockdown in 2020 en om niet helemaal door te draaien is mijn man bij mij ingetrokken en zijn we halverwege 2020 op zoek gegaan naar een huis voor ons samen en ik weet niet of het op dat tempo gegaan was zonder corona.
Heb nog nooit zoveel gejankt als toen.
Ik ook, maar dat was van blijdschap omdat ik mān ex buiten had gezet
Ja volgens mij zijn er meer relaties gesneuveld toen dan ooit. Wat misschien aan de ene kant ook wel goed kan zijn geweest? Alleen dat dan eerder de knoop werd doorgehakt.
Ken jij in je persoonlijke omgeving een stel/koppel waarvan je denkt, pff die zijn beter af zonder elkaar?
- Nee
- Ja meerdere
- Ja 1
0 stemmers