Zoiets had ik ook gehad. Diegene was echt een eikel tegen mij in de eerste. In het vijfde jaar vroeg hij mij verkering. Mind you ik had al twee jaar niet in de klas met hem gezeten of met hem gesproken. Mijn antwoord:
“Nee, dankjewel.”
Het verbaast mij nog steeds dat ik dankjewel heb gezegd
Volgens mij is de definitie van pesten dat het opzettelijk onaardig is en een vorm van langdurigheid heeft. Dus ook met je ogen rollen iedere keer als een collega/klasgenoot begint te praten kan een vorm van pesten zijn, heeft weinig te maken met fysiek geweld, bellen of opwachten. Dus één keer iets onaardigs zeggen is geen pesten, maar als je iets onaardigs hebt gezegd tegen iemand die door anderen structureel onaardig bejegend wordt, dan is het wel pestgedrag. En één keer weglopen uit een gesprek als een bepaalde collega erbij komt staan is geen pesten, maar dat iedere keer doen als die specifieke collega erbij komt staan kan wel pesten zijn (of misschien is die collega al lang blij dat je vertrekt als zij komt!)
Ik ben heel erg gepest en omdat het al zo jong begon, weet ik zeker dat ik dat gedrag dat mij zo raakte, niet bij een ander heb gedaan. Om de meest traumatische gebeurtenissen te verwerken heb ik EMDR gehad en dat heeft gelukkig heel goed geholpen.
Recent ben ik er achter gekomen dat degene die mij vooral fysiek het meest heeft aangedaan, zelf door een hel ging; ze werd misbruikt en is om die reden op tv geweest met haar verhaal.
Dat geeft geen excuus om anderen in elkaar te slaan maar het zet voor mij haar acties wel in een ander licht en ik vind het vreselijk voor haar dat ze dat mee heeft moeten maken.
Ik had nee gestemd omdat ik aan school dacht maar ineens schiet me weer te binnen dat een meid die ik elke zomer op dezelfde camping zag mij altijd moest hebben en me een keer “mislukte abortus” noemde. Gelukkig wist ik toen niet wat dat was en op een camping kun je elkaar wel goed ontwijken dus geen trauma aan overgehouden. Een beetje angst om iemand tegen te komen hoorde er voor mijn gevoel toen gewoon bij, achteraf echt triest.
Ik heb dit meegemaakt maar ik vond haar definitie van pesten niet terecht dus ik wist niet goed hoe ik moest reageren? Ze sprak me aan in de bus dat ze zich vroeger op school buitengesloten voelde omdat een aantal kinderen en ik op dansles zaten en die dansjes soms op het schoolplein deden. Zij zat twee klassen lager dus zij stond niet eens op mijn radar, maar zij vond het blijkbaar heel heftig dat wij een soort kliekje waren en samen hetzelfde dansje kenden. Heb toch maar m’n excuses aangeboden omdat ze bijna moest huilen en ik het ongemakkelijk vond dat ze dat gesprek in een volle bus wilde voeren
echt gepest niet denk ik, maar wel getreiterd op de sportvereniging. ik hoorde niet bij ‘hun clubje’ want ik kon niet rennen, ik was te langzaam etc. wel kut genoeg dat ik niet naar de training wilde en uiteindelijk gestopt ben met die sport.
Ik denk dat vrijwel niemand hier van gevrijwaard is maar dat is nog wel een verschil met pesten toch, zoals @Victoria het hierboven omschreef?
Iedereen die een huisdier constant bij naam moet noemen. “Oh toen deed Tijger dit en sloopte hij dat.” “Ja Tijger houdt wel van een lekker bot.”
Het is niet grappig of schattig. Alleen maar heel irritant. Jij als eigenaar bent de enige die dit leuk vindt.
Als jij vroeger gepest hebt, deed je dit dan omdat je bang was anders zelf gepest te worden?
0 stemmers
Ik twijfel dus of ik echt gepest heb, maar ik was zeker niet altijd lief tegen andere kinderen. Ik vond het erg belangrijk wat mijn vriendinnen van mij vonden en ging heel erg mee in hun gedrag. Als zij iemand niet aardig vonden, vond ik dat ook niet, ook wel uit angst dat als ik zo’n iemand wel aardig vond, ik mijn vriendinnen kwijtraakte en dan helemaal alleen was.
Ik ben zelf echt heel erg gepest. Ben in groep 6 van school veranderd omdat de situatie onhoudbaar werd. Mijn buurvrouw heeft wel eens 30 kids schreeuwend bij mijn voordeur weg moeten sturen. Ik heb toen een ‘dit gaat mij nooit meer gebeuren’ instelling gekregen en daardoor ben ik onbewust soms echt heel vervelend tegen mensen geweest. Maar eigenlijk was dat uit onzekerheid en angst dat het me weer ging overkomen. Nu ik volwassen ben vind ik dat heel erg vervelend. Ik denk niet dat ik structureel iemand heb gepest. Maar ik kon wel opmerkingen maken die iemand een vervelend gevoel konden geven. Maar zelfs in mijn volwassen leven merk ik nog veel van mijn pestverleden in communcatie met anderen.
Mijn school zei dat het mijn eigen schuld was. 
Herkenbaar. Toen heeft mijn moeder me per direct van school gehaald. Ben nooit meer op komen dagen en ze hebben nooit gebeld waar ik bleef.
0 stemmers
Ben jij wel eens online gepest?
Foto van klassenuitje gedeeld op Facebook en mijn hoofd was doorgekrast. Ja, op Facebook dus ik zat al lang en breed op het MBO.
Niet landurig online gepest, maar dit heeft wel invloed gehad op de rest van het schooljaar.
Wat naar maar wel heel lief dat je moeder direct actie ondernam. Bij mij liep het niet zo rooskleurig af maar mijn moeder heeft wel als een leeuwin voor me gestreden en daar ben ik haar nog steeds dankbaar voor.
Ik vind dat altijd klinken als een excuus terwijl het het niet per se beter maakt.
Ik ben zelf best wel gepest geweest (tot in elkaar getrapt aan toe) en heb ook zelf gepest, maar of het echt daardoor komt of dat ik het anders ook gedaan had? Ik denk dat laatste, eerder een soort groepsdruk en stoer willen doen/erbij willen horen.
Dit is gewoon soort van stalken. Blokkeer d’r
Situatie: Je vervoert een blik verf in de achterbak van je auto en op de parkeerplaats kom je erachter dat ie open is gegaan en je achterbak helemaal onder de verf zit.
Zou je het fijn vinden als er dan iemand uit het raam zou roepen dat diegene het heel vervelend voor je vindt? Diegene gaat verder niet helpen.
0 stemmers
Niet rot op maar gewoon nee.