Maar ik gebruik er maar twee. Dus de rest is kastopvulling.
Mijn moeder lachte me wel eens uit als ik moest huilen (ook toen ik puber ofzo was en niet jankte om een snoepje ofzo). Dat zou ik ook niet aanraden, voelde kut. Kan t haar nog steeds wel eens kwalijk nemen ![]()
Nog niet. Ze is bijna 2 en dr gehuil is nu echt nog driftbuien, geen manipulatie en gezeur. Ik haal dr wel fysiek weg uit de situatie als het in het openbaar is, vind niet dat anderen er last van moeten hebben (meestal naar huis als dat dichtbij genoeg is of naar de auto anders), maar daarna laat ik dr wel huilen. Ik ga bij dr op de grond zitten, zeg dat ik er ben als ze klaar is om te zeggen wat ze wil en laat dr rustig gaan. Na een minuutje ga ik meestal iets doen dat ze interessant vindt, zoals rustig een boekje voorlezen, tegen bladzijde 2 of 3 komt ze dan bij me zitten voor een knuffel of om mee te lezen of om te āzeggenā wat ze wil.
Maar ze huilt eigenlijk ook niet vaak nog. Of ik het āgentle parenting dingā kan voortzetten als ze wel in zeurmodus komt is een zorg voor dan.
Nou het is ook wel iets wat ik als moeder best lastig vind hoor. Want ik merk wel dat veel volwassenen om mij heen toch emotioneel zijn zoals ze het geleerd/meegekregen hebben vanuit hun verzorgers. En ik ben als ouder best wel hard (ik heb mijn kind laatst ook onder de koude douche gezet, wat ik nu nog steeds vrij terecht vind maar waarvan ik wel hoop dat het eenmalig nodig was) en tegelijkertijd wil ik mijn kinderen wel opvoeden met dat ze hun emoties kunnen tonen. En wie ben ik om invulling te geven aan hoe zij zich emotioneel voelen?
Maargoed ik probeer ook niet teveel zo diep te denken en vooral per situatie bewust te zijn van "wat heeft mijn kind van mij als ouder (emotioneel) nodig.
Ik zie jou de laatste tijd echt alleen maar bezig met aankopen.
Valt me op
Ligt inderdaad aan het soort overstuur maar eigenlijk is hier meestal is gewoon de ruimte voor. Dan benoem ik dat ook gewoon emotie + gooi het er maar even uit. Dan duurt het hier 9 vd 10x niet lang omdat ze de ruimte krijgt. Maarja ik ben ook mens en soms geen geduld (dan wordt het erger altijd). Verder heb ik mijn kinderen als baby nooit echt laten huilen. Heeft te maken dat ik zelf idd ook moeite heb (gehad) met emotieregulatie. Ik wil mijn kinderen anders meegeven en vind het dus belangrijk. En de voorbeelden van @Branko haar poll is mi geen gentle parenting maar gewoon geen opvoeding ![]()
Haha, als mān geduld op is dan is dit ook weleens de boodschap (zonder het Amsterdamse accent).
Ik vind het zelf meestal veel ongemakkelijker om een kind gecorrigeerd te zien worden dan om een kinds gezeur aan te horen. Natuurlijk is het allemaal contextafhankelijk, maar ik kan een peuterdriftbui vƩƩl beter hebben dan het aanhoren van stemverheffing of boze woorden van een ouder (ook al heb ik er verder geen mening over, ik heb zelf geen kinderen en weet niet hoe het allemaal werkt).
Ik heb gestemd op āeen beetjeā omdat ik mezelf echt heel gemakkelijk kan verliezen in iets, maar dat wel weet van mezelf en het probeer te vermijden/voorkomen. Ik heb het vooral bij spelletjes ed. Vorige week zijn we met ons kind naar een grote gamehal geweest, en ik kan te makkelijk bij zoān kast blijven staan (en credits/geld in gooien) om mn score te verbeteren of te proberen de muntjes te verschuiven. Echt triest. Een paar jaar geleden ben ik met vrienden naar een casino geweest, en toen dacht ik ādit is foute boel hier moet ik niet meer komenā.
@Shadina Het is vaak ook maar een momentopname. Ik denk dat ik er ook wel eens uit zie als een passieve ouder namelijk. Als mijn dochter boos is gaat ze huilen, ze wil dan even niet praten en ik mag haar niet aanraken of troosten. Dus ik zit of sta dan ook maar even naast een huilend kind
Als ik zelf gewoon kalm ben en haar laat uithuilen, gaat de boosheid het snelst voorbij waardoor we het kunnen bespreken. Dusja, voor een voorbijganger ziet het er waarschijnlijk uit of ik er niets aan doe.
Eerlijk gezegd wel, zeker als ze gewoon goed kunnen communiceren. Mijn dochter heeft een periode gehad dat ze overal om moest huilen en toen ben ik wel streng geweest. Dan hebben we het echt over een potloodpuntje dat brak op een tekenblaadje of een elastiekje die ze zelf niet uit haar haar kreeg en toen was dat meisje al rond 5/6 jaar. Ik wilde vooral voor haarzelf niet dat ze een " jankerd " werd ook omdat ik deze emoties niet wilde in de klas. Dat heeft wel gelukkig geholpen nu is het echt over
ja ik werd hier zelf vroeger in gecorrigeerd als ik aan het jengelen was (niet als ik echt heel verdrietig over iets was) en ik heb het idee dat het me toen wel hielp, want soms wist ik ook niet meer zo goed hoe ik moest stoppen of wilde ik geen gezichtsverlies lijden (dat ik dan moest toegeven dat ik eigenlijk niet echt huilde). In die zin was het wel een soort externe emotieregulatie.
Ik heb nee gestemd maar mijn oudste is net 2,5 dus wie weet komt het nog. Maar ook als hij nu huilt āom niksā probeer ik er met hem over te praten. Als hij gefrustreerd is om iets kleins doen we bijvoorbeeld ademhalingsoefeningen, al wordt hij daar ook boos van haha. Of ik probeer te benoemen waarom hij huilt. Maar dit is ook wel de leeftijd van grote emoties en ik probeer hem daar doorheen te loodsen. En hopelijk heb ik dan straks niet een kind dat om niks huilt.
Ik ook. Het is een probleem waar ik aan moet werken.
Ik zit nu even thuis en werk niet (des te meer reden om minder geld uit te geven zou je denken), en mijn impulsbeheersing is nog 10 keer minder geworden nu ik me niet zo chill voel. En dan ga ik (tijdelijke) blijdschap zoeken in kleding of interieurdingen. Maladaptieve coping I guess.
Ik word echt hebberig als ik te veel op instagram of webshops of ook Vinted zit te kijken. Kijken= iets willen hebben. (En oplossing voor mij is dan die paginas/app niet bezoeken (en eventueel uitschrijven webmails/nieuwsbrieven) helpt echt veel).
Maar ook; lezen en erover praten. Door zoān poll ga je toch alleen nog maar meer denken over een nieuwe beddengoedset die je wilt hebben?
Ja same, iets leuks zien = willen kopen. Die websites niet meer bezoeken zou veel schelen (even die controle opbrengen) maarr ik heb nu best wat vrije tijd en ik ben niet zo goed in niks doen op dit moment, moet continu afleiding/prikkels hebben ofzo, dus dan ga ik de stad in en zie ik daar ook weer leuke dingen. Maar het moet echt ophouden want ik ga zo binnen no time door mijn spaargeld heen en dat is ook zonde.
Dus ik ga het no-buy topic maar even doorlezen voor wat tips ![]()
Ga je hoofd uit. Zoek dopamine op een andere plek ipv (online) aankopen die heel kort een boost geven.
Hoe veel zou jij uitgeven aan een cadeau voor je manager die weg gaat, maar wel binnen het bedrijf blijft? De samenwerking was relatief kort maar mede door die manager ben jij wel gegroeid in je functie.
- ā¬0 - ā¬10
- ā¬10 - ā¬20
- ā¬20 - ā¬30
- ā¬30 - ā¬40
- ā¬40 - ā¬50
- ā¬50 - meer
0 stemmers
Ik denk niet dat ik een cadeau zou geven
