Heel vaak.
En ook als ik van huis ga terwijl ik wat vergeet maar niet kan bedenken wat.
dan krijg ik zo’n wee gevoel in m’n buik tot ik het weer weet. Soms iets heel onhandigs zoals mobiel die nog boven aan de oplader ligt, soms iets onzinnigs zoals thee die ik speciaal had gekocht voor werk.
Dan hou ik de hele tijd zo’n onrustig gevoel tot ik het weer weet en dan komt het binnen met zo’n schok.
Soms zelfs als ik dénk dat ik iets vergeten ben, omdat ik moest onthouden het niet te vergeten ook als het heel duidelijk is dat ik het niet vergeten ben.
Bijvoorbeeld: constant in m’n hoofd dat ik niet moet vergeten de auto van de lader te halen. En dan een paar uur later in de auto rijden onderweg naar iets en midden op de snelweg opeens zo’n shock van ‘kut, had ik die auto nou van de lader gehaald?’. Ja. Ik rijd er in. Nothing on the hand.
Maar dan kan je toch zeggen de kleur ogen van mijn kinderen zijn blauwgroen. Dat klinkt al anders als ik weet echt niet wat voor kleur ogen mijn kinderen hebben hihi
Maar ze zijn niet blauwgroen, ze zijn blauw, blijkbaar. Ik vind dat met oogkleur (en haarkleur) altijd heel ambigu.
Al moet ik zeggen dat ik vaak wel moeite heb met kleuren benoemen dus misschien ben ik inderdaad een soort van kleurenblind.
Maar als je zegt dat je er geen weet van hebt (in je eerste post), klinkt dat alsof je echt géén idee hebt. Terwijl je het nu beschrijft alsof je niet goed weet of het groen of blauw is, of iets er tussenin. Dat vind ik wel anders dam je eerste post, dat leest alsof het ook donkerbruin kan zijn.
Je bedoelt dan dat je wel voor je hebt wat voor kleur je ziet maar niet weet of je het nou echt blauw/groen/blauwgroen/groenblauw/grijs/grijsgroen/grijsblauw/etc moet noemen misschien? Dat zou ik helemaal niet zo raar vinden haha
Oh te laat wat Fred zegt dus
Oh ja zo.
Ik bedoelde het inderdaad niet zo dat ik niet exact weet hoe m’n kinderen eruit zien @Fredje , maar dat ik dus echt niet zo kan opnoemen welke kleur het is. Alleen vanwege mijn schoonmoeder weet ik dat ze blauw zijn.
Lol doet me denken aan een vriendin die zei niet dronken te kunnen worden van bier… omdat ze het nooit dronk ![]()
Ik dacht eigenlijk van niet. Maar de levering van internet, tv enzo duurde zo lang. Toen heb ik ineens weer mens erger je niet, 4 op een rij
dammen, enzo gespeeld. Vond dat toen ook leuk om te doen maar zo’n echte bord- en kaartspel mens zal ik nooit worden. Echt geen geduld voor. De Elsa monopoly versie vond ik al veel te lang duren wat ik alleen met mn nichtje en zus speelde.
Heb jij wel eens een bordspelavond met vrienden of familie gegeven? Dus wel echt vrij fanatiek de hele avond een of meerdere bordspellen moeten spelen.
- Oh nee aub niet
- Ja een enkele keer gedaan
- Ja doe ik regelmatig
0 stemmers
Op zo’n avond heb ik alleen maar ruzie
Heb jij ganzenbord in huis? Wij hadden zo’n heel oud ganzenbordspel bij mn ouders vroeger thuis. Ik werd er altijd bang van ![]()
- Ja
- Nee wil ik ook niet
- Nee maar zou ik wel willen
0 stemmers
Haha je bent dus heel fanatiek? Op zo’n avond heb ik na een halfuur al geen zin meer en kan het me niks meer schelen ook al sta ik voor ofzo.
Dat zijn ook geen leuke spellen. Monopoly is juist bedacht om frustrerend en oneerlijk te zijn, om te laten zien dat kapitalisme kut is. Er zijn duizenden leukere spellen die ook helemaal niet lang hoeven te duren.
Oh ik heb er niet echt een sterke mening over. Ik vind nog steeds ‘wie is het’ het meest grappig om te spelen met vrienden. Gewoon een naam of figuur met plakband op het voorhoofd plakken. Lig altijd helemaal dubbel.
Oja, en pictionary!
Als je dat leuk vindt dan kan ik je: ‘wat schets je mij nou’ van harte aanbevelen. Dat doe je met een groepje. Je krijgt een woord en die teken je. Dan geef je het door aan de volgende en die schrijft op wat ie ziet. Dan tekent de volgende weer dat woord, etc. Echt wat daar allemaal uit komt, de tekeningen en associaties die mensen maken. Pijn van het lachen ![]()
Mijn schoonfamilie is nogal fanatiek als het gaat om bordspellen, en in het verleden heb ik weleens meegedaan en zelfs avondjes georganiseerd. En dat lukt ook wel, mits ik de spellen goed ken.
Maar tegenwoordig ben ik dit als men mij een nieuw spel uitlegt:
Ik heb dit ook, en sindsdien kijken wij speluitleg op youtube en sindsdien snappen we het allemaal binnen no time!
Je hebt op Instagram meegedaan met een winactie, je hebt niks gehoord of je hebt gewonnen. Stuur je dan na verloop van tijd een berichtje met “is er al een winnaar” of “wordt de winnaar nog bekend gemaakt”
- Ik doe nooit mee met dit soort acties
- Ik zou dit nooit doen
- Ja dit heb ik wel eens gedaan
- Anders…
0 stemmers
Sorry voor de mensen die “ja” hebben ingevuld, maar hoe kun je zo zijn
doe even normaal.
Er staat toch ook vaak bij dat ze niet corresponderen over de uitslag? Of is dat alleen bij winacties in tijdschriften enzo
Hahaha dit klinkt alsof je het hebt over mensen die kinderen vermoorden. Ik doe nooit mee aan winacties en zou het waarschijnlijk ook niet doen, maar ik kan me wel voorstellen dat mensen zich erop verheugen, nieuwsgierig zijn, erg hopen dat ze winnen en het daarom toch willen dubbelchecken! Dat gevoel herken ik zelf ook (bijv. kijken waar mijn bestelling is ondanks ik hem een seconde eerder heb geplaatst en overal duidelijk staat dat ze in 48 uur bezorgen).


