Ik vind dit wel echt walgelijk en hoop dat mijn hypothetische kinderen wijs genoeg zijn om de gekte hiervan in te zien.
Edit; ik snap ook best wel goed dat je dan als ouder besluit in te grijpen en voorstelt er iets van te doen waar iedereen wat aan heeft.
Wat is dat ook voor gekke âik wijs random een telg aanâ manier
Had ze altijd al een zwak voor de neefjes in de familie ofzo :â) Ben je baby van 2 dagen oud, kaap je zo de erfenis voor je neus van je oudere broer.
Ja het idee is belachelijk, maar tegelijkertijd is het wat de oudtante wil, dus daar heeft verder niemand iets aan te veranderen.
Ja ik kan me ook wel voorstellen dat dat uit ongemak voorkomt, dat jouw zoon zonder duidelijke reden als enige iets krijgt en de rest helemaal niets, en dat je dat dan voorstelt. Ook al hoort dat niet.
Maar je eigen tuin opknappen vind ik dan trouwens wel weer raar, ook in die context.
Ik vind trouwens ook dat het gevoelsmatig wel uitmaakt om hoeveel geld het gaat. Als het om een paar honderd (of zelfs paar duizend) euro gaat is dat ook weer heel anders dan wanneer het om tonnen gaat.
Vind dat je in deze situatie best voorbij mag gaan aan de wens van de oudtante. De oudtante speelt postcodeloterij over de hoofden van haar neefjes en nichtjes en hoeft de gevolgen van haar verdeel en heers spel niet meer te zien.
Dan zou er een wet moeten komen waarin staat dat je niet aan louter 1 neef of nicht iets mag schenken.
Heel vroeger gebeurden dit soort dingen volgens mij wel eens, omdat de oudste zoon in principe de hoofderfgenaam van zijn ouders was en bijvoorbeeld het familiebedrijf zou erven en hoe jonger (in rangorde) je was, hoe minder je zou erven. Dus als je zelf geen kinderen had, was je erfenis nalaten aan de jongste zoon van een familielid een manier waarop je het kon nalaten aan degene die het het meeste nodig had/die er het meest aan had. Een soort van eerlijk verdelen gedachte.
Dit gaat uiteraard alleen over mannen, dochters kregen soms niets, want die hoorden na hun huwelijk bij de familie van hun man en zouden op die manier voorzien zijn 
Misschien dat het op zoân soort ouderwetse gedachte gebaseerd is?
Ja of je gaat gewoon voorbij aan de wet. Zou in dit geval wanneer het kind in kwestie oud genoeg is bespreken wat een eerlijke oplossing is. Gelijk goede test om te kijken of er iets van de opvoeding is bijgebleven.
Maar misschien vond ze het een mooi gebaar? Traditioneel of weet ik veel wat voor reden ze ervoor had? Het is hĂĄĂĄr geld en zij heeft wettelijk vastgelegd dat kleinkind X het geld krijgt. Dat is gewoon zijn recht en het geld is (nogsteeds, uitgegeven of niet) van hem. Ook als je als minderjarige geld erft dan hebben je ouders de plicht om dat voor je te bewaren tot je 18 bent, en dĂĄn kan er besloten worden wat er met dat geld gaat gebeuren, door de erfgenaam. Het is echt niemands recht om dat geld te spenderen voor het 18e jaar van het kind. Te belachelijk voor woorden dit.
Het is een in en in lelijk gebaar. Dat is het hele probleem. Zij kan dat mooi gevonden hebben, maar dat maakt het nog niet mooi.
Ik bekijk dit misschien teveel uit eigen perspectief, maar mijn bloed begint echt te koken bij het idee dat de jongste van de kleinkinderen ineens een smak geld zou krijgen. De jongste twee komen nota bene uit hetzelfde geboortejaar en het gross van de kleinkinderen zou (al is het maar een klein bedrag) dat geld goed kunnen gebruiken. Je bent echt een beetje ziek als je op zoân manier geld uit deelt. De wet zou mij als ouder dan echt weinig kunnen schelen. Dat iets wettig is maakt het niet rechtvaardig.
Dan nog zou ik eerder het geld verdelen/ bewaren voor de kinderen dan uitgeven aan mezelf/ mijn tuin/ weet ik veel. Ik vind dat zo inhalig, boos worden om geld dat je sowieso nooit had gehad.
Dat zeg ik in een eerder bericht ook al. Je tuin is niet het meest sympathiek, tegelijkertijd: als je kinderen nog thuis wonen kan ik zelfs daar inkomen. Opvoeden is niet gratis, het is niet dat elke cent die een ouder uitgeeft aan eigen eigendom een cent voor zichzelf is.
Ik ben het met je eens dat de redenatie twijfelachtig is, maar dat maakt haar wens niet ineens van mindere waarde omdat wij er wat van vinden. Het staat op papier dus zo zal het geschieden. Ik snap je gevoel helemaal dat het niet eerlijk (of zelfs vals of lelijk) is, maar dat zou ik dan op de 18e verjaardag van mijn kind met hem bespreken. Dat het uiteraard heel chill is dat hij geld heeft gekregen, maar dat hij er eens goed over na moet denken wat hij ervan vind dat hij het op deze (lelijke) manier gekregen heeft en dat het ook een mooie optie zou kunnen zijn om het met alle kleinkinderen te delen. Ik zou daar een opvoedkundig moment over geld en privilege van maken, ipv het voortijdig zelf uit te geven (en al helemaal aan het opknappen van mijn tuinâŠ) DĂĄt vind in het meest kwalijke aan deze situatie.
Dat is precies wat ik hierboven zeg. Edit: en eerlijk. Ik geef geen fuck om de wens van een dode die op zoân manier met de familie omgaat. Over de doden niks dan goeds is aan mij niet besteed hoor.
Tja, ik vind opvoeden geen gunst naar die kinderen eigenlijk. Het geld is gewoon niet van jou, klaar. Mochten er nu nijpende financiële omstandigheden zijn, dan hoop ik dat de opvoeding zo goed is dat er vast wat valt te regelen. Maar eisen en gewoon doen, bah. Vind dat echt verwerpelijk. Dat zij een ouwe gek is, zou ik niet afreageren op mijn eigen kind. Hoogstens ervoor zorgen dat hij er geen 2000 Pokemon kaarten van koopt.
Ja dat bericht is gekomen terwijl ik een ander bericht aan het schrijven was zie ik nu. Ik reageerde oorspronkelijk op dit stukje uit een eerdere post
Wat me triggerde. Hier klinkt het namelijk alsof je voor het 18e jaar van het kind zelf al zou besluiten dat dit lelijk is en je het geld voor iets anders zou uitgeven. En dat vind ik echt niet kunnen.
Ik vind de tuin van het huis waar jij met je gezin woont verbouwen echt niet iets als het âafreagerenâ naar je eigen kind. Val echt in herhaling, ik zou zelf ook mijn tuin er niet van gaan doen, maar ik vind het dat gewoon veel minder verwerpelijk dan jullie.
Ja ik denk gewoon dat wij hier heel anders in staan haha. Gelukkig heb ik geen kinderen. Of familie met geld voor that matter.
Ik ben eigenlijk vooral verbaasd dat je blijkbaar als ouders zomaar de erfenis die je minderjarige kind krijgt uit kan geven? Ik had verwacht dat dat op een beschermde rekening zou komen o.i.d., waar het kind bij kan als het meerderjarig is. Ik denk eigenlijk dat stiefmoeder zich overgeslagen voelde, mogelijk was zij een van de wettige erfgenamen. Maar goed, als de oudtante dat zo bepaald heeft dan heb je je daar gewoon naar te schikken, ook al is het vrij random om je erfenis op die manier aan 1 iemand toe te wijzen die je nog nooit hebt gezien.
Als ik in de schoenen van je broertje stond (even ervan uitgaande dat het geld netjes voor hem bewaard was tot hij meerderjarig was) had ik me trouwens wel vrij ongemakkelijk gevoeld hierbij en waarschijnlijk ook voorgesteld om iets van het geld te doen waar het hele gezin van meeprofiteert, zoals een vakantie of weekendje weg. Al is het ook een beetje afhankelijk van het bedrag en de financiële situatie van de overige gezinsleden. Als het om een paar duizend euro gaat en je broertje bevindt zich financieel gezien in de minst gunstige situatie zou ik ook zoiets hebben van prima, fijn dat hij een keer een financiële meevaller heeft.
Dat is ook de reden waarom ze in eerste instantie voorstelde om het familieweekendje er van te betalen. Dan had iedereen er wat aan. Nu was de tuin ook wel echt heel oud en vervallen, maar goed. Ik vond het vooral heel lullig voor mijn broertje destijds. Ookal bleef er genoeg geld voor hem over.