Stel je persoonlijke vraag #47

Ik woon nu een paar jaar in Zwitserland, verhuisd voor de liefde (maar mijn vriend is geen Zwitser). Het bevalt me hier prima, heerlijk om zo dicht bij de bergen en natuur te zijn, dingen zijn goed geregeld en voor mij is kwaliteit van leven is goed (mits in goede gezondheid en hoog opgeleid, anders is het leven hier echt duur).

Maar het is echt niet altijd makkelijk, heb soms momenten dat ik me eigenlijk nergens thuis voel (ook niet meer in Nederland) en een gevoel van eenzaamheid is ook niet onbekend. Daarnaast worstel ik soms ook wel met de cultuur in de zin van hoe conservatief mensen hier kunnen zijn en dat de waarden van de meerderheid niet stroken met die van mij (denk aan rol van vrouw, openstaan naar andere culturen).

Ik heb nu gesprekken met mijn partner over de toekomst en of we hier willen blijven als we kinderen krijgen, en dan kan ik wel verdrietig worden van dat mijn gevoel niet een land als duidelijke voorkeur heeft.

17 likes

Lijkt het je leuk om een collega te zijn van een van je ouders? Bijv. je moeder is juf en jij bent de klasassistente, dus wel direct contact en samenwerken met elkaar

  • Nee ik pas
  • Ja lijkt me leuk
  • Twijfel

0 stemmers

Mn moeder en ik zijn collega’s als in dat we voor dezelfde organisatie werken. Maar er werken 3000+ mensen, en we werken op totaal andere afdelingen.

Zou echt niet dag in dag uit met haar samen willen werken.
In mijn vorige team zat een koppel, ook nog eens in hetzelfde sub- team. Dan zit je dus echt 24/7 op elkaars lip.

Mijn ouders hebben een eigen bedrijf en sinds vorig jaar is hun derde medewerker
 mijn broertje. Het verbaast me nog steeds dagelijks dat ze elkaar de tent niet uitvechten, maar iedereen klaagt tegen mij over elkaar (ofja, mn broertje over mn ouders en mn ouders over mn broertje) dus mij niet gezien.

Edit: mn broertje in dienst nemen begon uit noodzaak want eigenlijk wilden ze het ook (nog) niet.

6 likes

Met m’n moeder zou ik dit nooit willen omdat ik het dan teveel zou vinden. Ik heb wel jarenlang mijn zus als collega gehad en dat was heel gezellig, maar we hebben ook wel een band als vriendinnen. Daar op kantoor liepen wel meer broers/zussen of stellen rond en dat ging meestal goed. Alleen wanneer zo’n stel dan uit elkaar ging werd het ongemakkelijk.

Ja ik las een keer een artikel in de NCR, vond ‘m op deze website terug: NRC: Nederlandse studenten in Vlaanderen verslikken zich in cultuurverschillen

Volgens de Nederlandse sociaal-psycholoog Geert Hofstede zijn er geen twee landen met een gemeenschappelijke grens en taal „die zoveel verschillen qua cultuur als Nederland en Vlaanderen”. Cultuurwetenschappers gebruiken zestien ‘waarden’ om culturen te categoriseren, zoals de ruimte om emoties te tonen. Nederland en Vlaanderen verschillen op liefst twaalf van die waarden.

15 likes

Wat een ellende :eek: wat voor kantoor was dat?

Ik heb met m’n vader samengewerkt. Of ja we werkten voor dezelfde afdeling maar hadden toen niet heel veel met elkaar te maken. Hij was wel een heel gerespecteerde collega en daardoor dachten de meeste mensen dat ik ook wel ok was :rofl: ben gelukkig wel redelijk goed in m’n werk denk ik dus dat scheelt :upside_down_face:.

2 likes

Mijn broer is mijn leidinggevende :sweat_smile:. Het gaat al een paar jaar goed en het gaat zelfs het afgelopen jaar beter dan ooit. Ik vind het echt heel gezellig.

7 likes

Ik heb op een plek gewerkt waar zo’n beetje elke single die binnenkwam binnen de kortste keren een relatie had met een collega. Echt zo bizar! Er waren daar echt heel veel stelletjes
 vruchtbare grond ofzo.

2 likes

Dat van dat thuis uitnodigen herken ik niet. Nederlanders zijn mega gesloten wat betreft nieuwe contacten. Je wordt niet eens snel uitgenodigd om iets buiten de deur te doen met een Nederlandse vriendengroep of gezin, laat staan bij iemand thuis. En dit hoor ik van heel veel mensen. Het zal wel locatiegebonden zijn ofzo.

5 likes

ik zou het echt niet trekken om dan in hetzelfde team te werken.

1 like

Ik denk dat het er ook afhangt waar je woont in België of misschien wanneer dat was? Ik ervaar juist dat ze het waarderen, dat directe van een Nederlander. Neemt niet weg dat het klopt van het cultuurverschil. Sinds ik in België woon ben ik me ook extreem bewust van hoe Nederlands ik ben (ook omdat ze geen moment onverlet laten om je erop te wijzen).

2 likes

Locatiegebonden is denk ik bij meerdere dingen. Bedrijf waar ik werk, heeft ook een aantal vestigingen in België en bij 1 plek zijn ze gewend om elkaar iedere dag (?) met een zoen op de wang te begroeten (vrij groot kantoor, geen idee of dat echt bij iedereen gebeurt of alleen eigen team).
En bij de andere Belgische locatie doen ze dit niet

1 like

Dat is redelijk standaar voor belgie inderdaad. Elkaar elke ochtend een kus geven.

In Frankrijk geven ze iedereen elke ochtend een hand.

Wij werken veel samen en hebben ook een cursus gehad, how to deal with the french. Omdat er in de cultuur veel verschillen zijn.

3 likes

Dit heb ik idd al vaker gehoord, dat vlaamse studenten vooral “zitten en absorberen”, en Nederlandse studenten interactiever zijn. In vlaanderen is er doodse stilte en kijkt iedereen naar beneden om vooral geen oogcontact te maken met de docent als die iets vraagt haha, laat staan spontaan je mening geven

7 likes

Heb dit al de hele dag in mn hoofd :tired_face:

Ken je deze nog?

  • Ja, leuk!
  • Ja, vreselijk
  • Nee, maar leuk!
  • Nee, en dat had ik graag zo gehouden
  • Anders

0 stemmers

ik denk dat ze zich het leplazerus zouden schrikken als ik daarmee begin.

4 likes

Doet me er aan denken dat er bij ons laatst een nascholing voorbij kwam hoe om te gaan met Gen Z-stagiaires. :joy: Blijf ik grappig vinden.

26 likes

Zou je het erg vinden als je partner openlijk Enzo Knol fan is? Dus merch dragen, vlogs kijken, naar fandagen gaan of andere plekken waar hij komt

  • Ja dit is einde relatie
  • Niet zo leuk nee maar ja ieder z’n ding
  • Nee leuk juist!
  • Ik ben die partner

0 stemmers

1 like