Jaa easy. Mn vrienden vinden het ook heel grappig. Dan ben ik ineens moe of in gedachte voor me uit aan het staren. Midden tijdens een feestje of iets.
Klinkt een beetje als dissociëren
Doe je dat dan op commando?
Tijdens zon feestje niet maar zoals bij dat voorbeeldje wel. Als ik iets vervelend vind zoals wachten of ergens in de kou zitten dan vind ik het heerlijk om uit te zonen en dan in mn eigen wereld te zitten.
Ik herken dat bij een feestje of gesprek wel, en ik kan het ook in de trein, douche etc maar ik wil wel graag leren om het anywhere anytime te kunnen! Heb je tips?
Ook zo dat je lichamelijke sensaties dan compleet niet meer voelt? Zoals dus de kou als het buiten freezing is.
Nee niet echt haha ik denk gewoon aan een onderwerp en dan ineens ben ik weg.
@VanderWoodsen als ik uitgezoned ben dan ben ik daar niet mee bezig. Als ik weer bewust ben van mn omgeving dan heb ik t wel meteen koud
One of us! One of us!
niet op commando en ook niet in specifieke situaties. het gebeurt gewoon random, als ik in een meeting zit, in gesprek ben, een film kijk. gewoon altijd eigenlijk, ik dacht dat iedereen dat had
Maar dat is iets anders vind ik? Dat is meer dagdromen in mijn ogen. Maar in dat voorbeeld doet iemand het om geen kou te voelen, dat kan ik niet haha
nou ja dat voel ik ook niet, ik kan het alleen niet op commando denk ik
Er draait wachtmuziek in mijn hoofd, wanneer iemand over auto’s begint
Grappig om te zien dat er weinig mensen zijn die altijd muziek opzetten tijdens de seks. Het allereerste wat ik doe is juist de muziek aanzetten. Anders loop ik zo naar mn eigen gehijg te luisteren.
Ja snap dat 100% en zou dat zelf ook zeker doen. Maar dat verhaal heeft er ook zeker aan bijgedragen dat ik heel voorzichtig ben met honden en zou mijn nageslacht ook niet achterlaten bij mensen met een hond. En probeer ook altijd als we mensen met een hond tegengekomen dat ik tussen hond en kind sta.
Juist bij hij doet niks hoor baasjes ik ken niet superveel mensen met honden maar vrienden van ons hebben zo’n grote witte herder die dol is op kinderen maar die zitten er zelf bovenop en die hond is wel goed getraind. Maar zelfs dan het blijven dieren en kinderen dus je moet gewoon supergoed opletten.
Edit @Shaaar oh ja dat klopt inderdaad, dat het niet zomaar vanuit het niets “doet ie anders nooit” was. Een ongeluk zit in een klein hoekje maar zoals dit gereconstrueerd was zijn die grootouders wel echt aansprakelijk en hebben ze een onacceptabel risico genomen.
Gewoon een vraag uit interesse, hoe zou je dat later doen als je kind bij een klasgenootje wil gaan spelen waar ze honden hebben?
Dit is zo’n verschrikkelijk verhaal. Als kind speelde ik vaak bij een vriendinnetje op de basisschool waar ze 5 grote honden hadden, waaronder 3 (!) herders die ook niet te vertrouwen waren. Mijn ouders hadden daar zeker hun bedenkingen bij, maar het is lastig om je kind te weigeren om bij haar beste schoolvriendinnetje te gaan spelen. Als ouder kun je nooit alles voorkomen maar van dit specifieke scenario krijg ik gewoon al stress als kinderloos persoon .
Ik heb nog geen kinderen en ben wel gek op honden (specifiek ook “enge” honden zoals herders), dus heb hier allemaal nog nooit zo over nagedacht. Maar ik vraag mij af of het als ouder óók zou kunnen helpen als je je kind een beetje wat leert over honden gedrag, aan kleine signalen zien wanneer ze echt ontspannen zijn en wanneer ze iets toch wel spannend vinden en je ze beter met rust kan laten bijvoorbeeld? En bijvoorbeeld the obvious zoals nooit zomaar een hond aaien zonder te vragen etc etc
Dit staat natuurlijk los van dat mensen met honden (“gevaarlijke” honden specifiek maar eigenlijk gewoon alle honden) er voor moeten zorgen dat zij hun hond onder controle hebben en dat de hond geen mogelijkheid heeft om een in situatie te komen waarin ‘ie schade aan een ander/kind toebrengt.
Je vraagt het niet aan mij, maar laat dat kindje maar lekker bij ons thuis komen.
Uhm ja heel eerlijk mag ze daar dan niet spelen. Bij klasgenoten met een hond die ok is zou ik er minder moeite mee hebben maar wel willen checken ofzo maar als het idd honden zijn die niet te vertrouwen zijn dan mag ze er gewoon niet spelen als die bij de kinderen zijn.
Je kan je kind niet tegen alles beschermen en dat weet ik wel maar dit vind ik dan weer iets wat je wel kan doen. Een vriendin van me zei gisteren “Anxiety is not intuition” en daar ben ik het zeker mee eens maar ook met “better safe than sorry” en ik zou mijn kind ook niet bij iemand laten spelen waar ik gekke vibes van krijg.
Ik zie het wel als onze verantwoordelijkheid om dit soort ongemakkelijke beslissingen voor mijn kind te nemen want ik heb veel liever dat iemand mij overdreven of onaardig vindt dan dat er iets gebeurd omdat ik/wij liever meegaand en niet moeilijk wilden zijn.
Ja dat kan, maar een baby van 8 maanden kan daar natuurlijk vrij weinig mee. Wij doen dit met onze kat en de kinderen van mijn broer (6 en 8) en die vinden dat concept zelfs nog lastig. Die zeggen dan wel “kijk de staart gaat zwiepen, ze vindt het niet leuk meer” maar gaan dan niet weg maar blijven staan kijken. Als een dier dan in de aanval gaat ben je alsnog de pineut ondanks dat het kind wel ‘gezien’ heeft dat het dier zich niet fijn voelt.