Door deze poll ben ik net koekjes gaan bakken en heb heerlijk het restje deeg opgegeten tijdens het wachten tot de koekjes klaar waren.
Marwa van zoân fb groep
Hoezo zou ât geen ongeluk zijn?
Ik weet hier echt niks vanaf dus geen idee, wel ongelooflijk triest.
Dit is de 3e lange afstandsrenner met recordtijden die dood gaat op die leeftijd door een ongeluk, de eerste wel in 1975 hoor. De moeder van Samuel Wanjiru, die in 2011 overleed, dacht dat haar zoon vermoord was. Ik denk niet per se dat ze alle drie vermoord zijn, maar ik kan me wel voorstellen dat als iemand op het punt staat de 2 uur barriere te verbreken er grote belangen zijn. Echt zo sneu
Met deze context vind ik het inderdaad wel sus
Ik vind drie in bijna 50 jaar niet zoân hoog aantal eigenlijk
Ik weet echt niks van atletiek hoor maar wat zouden dat dan voor belangen moeten zijn?
Voelt een beetje raar en tactloos voor mij om hierover te speculeren
Bij mij kwam de twijfel-associatie meer door dit recente bericht
Atleet Benjamin Kiplagat (34) uit Oeganda vermoord in Kenia | RTL Nieuws.
Ja snap ik en deels met je eens, dit forum is er ook niet de juiste plek voor denk ik. Er komt vast een onderzoek.
Hoeveel ongelezen boeken heb jij in de boekenkast staan?
- 0
- 1-5
- 6-15
- 16-30
- 31-50
- 51-75
- 76-100
- Meer dan 100
0 stemmers
Ik heb het gevoel dat er steeds meer mensen naar een psycholoog gaan, zonder dat er een âspecifieke aanleidingâ voor is. Dus dat er geen heftige gebeurtenis aan vooraf is gegaan die je moet verwerken, maar meer voor de mentale gezondheid in het algemeen.
Ga jij naar een psycholoog?
- Ja
- Nee
- Niet meer
0 stemmers
Heeft/had dit een specifieke aanleiding/ging er een bepaalde gebeurtenis aan vooraf?
- Ja
- Nee
- Anders?
0 stemmers
Dit lijkt mij toch de meest logische aanleiding van een traject bij een psycholoog? Uiteindelijk maakt iedereen in hun leven ook heftige gebeurtenissen mee en die kunnen natuurlijk wel een aanleiding vormen voor psycholoogbezoek, maar dan is de uiteindelijke reden toch ook effect op mentale gezondheid? Ik snap dit onderscheid niet
Bedoel je dan niet meer een soort coaching therapie achtig iets?
Ik denk dat tegenwoordig ook mensen meer gaan om "uit hun hoofd " te komen en dat soort dingen. Ik vind het wel een goed iets een soort zelf ontwikkeling.
Mits je er ook echt iets mee doet. En niet ala die ene vent die het gebruikte tegen zn vriendin van " Jij gaat over mijn grenzen met je bikini fotos"
Maar het is toch altijd zo geweest dat van alle mensen die heftige gebeurtenissen mee maken maar een (hele) kleine groep daarvan daarvoor in therapie gaat? Dat was meer wat ik niet zo goed begreep
Ik snap deze vraag niet zo goed, heb nu ja gestemd maar er is niet iets concreets gebeurd maar er was wel specifieke aanleiding (namelijk
somberheidsklachten etc). Bedoel je dat? Ik denk dat er altijd wel aanleiding is want je kan niet heel makkelijk âgewoonâ in therapie als je geen klachten hebt. Tenzij je zelf betaald misschien, maar ook dan vraag ik mij af of je âzomaarâ ergens terecht kan.
@grace (niet echt reactie op jou maar kwam in mij op bij je reactie) er zijn wel mensen die zich (ik denk terecht) uitspreken tegen het maakbaarheidsdenken en inderdaad alles moeten oplossen in therapie met een professional, terwijl er misschien ook veel te doen is binnen eigen kringen en een belangrijk stuk ook gewoon leren accepteren en verdragen van het leven en ongemak dat daar bijhoort is, ook al past dat niet goed in het maakbaarheidsdenken. Maarja wie bepaalt hoeveel last iemand ergens van heeft en wat voldoende aanleiding/klachten is?
Ik zie dit online heel veel gebeuren en komt denk ik een beetje van het Amerikaanse idee af (waar het normaler is om het als onderhoud te zien). Denk dat er veel druk tegenwoordig is op mensen om veel te presteren en dat alles veel individueler is geworden, waardoor sommige mensen het eerder in therapie zouden zoeken dan met de mensen om zich heen.
Daargelaten dat het Nederlandse systeem (als je het niet zelf betaalt), wel altijd vraagt om een diagnose, dus in hoeverre er nu veel mensen zijn die echt voor âonderhoudâ gaan vraag ik me af. Sowieso moeilijk te onderscheiden zoals hierboven al genoemd
Ik heb het eerlijk gezegd voor beide gedaan. De eerste keer dat ik therapie zocht was gewoon vanwege een soort depressie/burn out en ook dat ik niet goed met mijn emoties kon omgaan en de stress rond de ziekte van mijn vader. De reden dat ik nu in therapie ben is vanwege het trauma omtrent het overlijden van mijn vader. Dus twee erg verschillende aanleidingen, maar het heeft me zeker heel erg veel geholpen tot nu toe. Voor het trauma krijg ik deze week emdr als het goed is dus ben benieuwd hoe dat gaat worden.