hahahaha ja dat herken ik! Of als ik daar midden op de dag ben, dat ik mij afvraag wat al die mensen er op dat tijdstip te zoeken hebben. Hallo, moeten zij niet gewoon werken ofzo?!
Haha kind heeft elk mogelijk bot in zn lichaam gebroken en dan âslappe zakâ. Ik kan me zân vader niet meer herinneren maar zân moeder wel ja. Dat was volgens mij zn grootste fan.
Niet zozeer mijn kijk op het leven maar het had te maken met mijn overleden vader en dat heeft me toen zoveel rust gegeven. Dat heeft wat dat betreft wel echt iets veranderd aan hoe ik me toen voelde en dat neem ik nog steeds elke dag mee.
Nee niet om het vallen, maar hij was dan verliefd op een Ashley/Jessica/Madison ofzo en die wilde hem dan niet en dan ging ie daar heel lang over sulken en zeiken.
Ik was wel op iedereen in de film Lords of Dogtown
Ah ja zoiets herinner ik me ook, en dan hadden ze echt van die typisch amerikaanse teenage dubble dates in een of andere aftandse mall hahaha
Wow, ik had âwie is datâ gestemd maar zodra ik dit las zag ik hem weer helemaal voor me. Hoop dat die trend nooit terugkomt.
Ik vond hem zoân ontzettende zeikerd altijd.
En ik dacht altijd âkies gewoon voor je beste vriendin Taylor, zij is leuk!!!â Ipv die andere meiden
Als jij tegen een probleem(klein of groot) aanloopt en niet meteen weet hoe en wat, bel je dan een van je ouders?
- Ja, geregeld
- Ja, komt wel voor
- Bij uitzondering
- Nooit
- Nvt
0 stemmers
Bij alles wat gerepareerd moet worden is mijn vader de eerste die ik bel
Ik snap echt niet wat het probleem daarmee is? Ik weet dat ik nog veel te afhankelijk ben, maar waarom zou iedere generatie het wiel opnieuw uit moeten vinden? Als er iemand is die het weet is dat toch veel handiger?
Nee dat kwam uit het unsuccesful adulting topic.
Ik heb dit met mijn broer haha. Zou niet weten wat ik zonder die man moet
Haha ik bel werkelijk om bijna elke scheet mijn ouders als mid dertiger. Meer dat ik denk, als ze er niet meer zijn zal ik wel pas écht volwassen worden en mijn eigen oplossingen bedenken zonder hun bevestiging te kunnen krijgen.
Toen mijn vader nog leefde wel. Aan mijn moeder heb ik helemaal niks.
Daarbij denk ik dat veel ouders die volwassen kinderen hebben het ook gewoon leuk vinden om hun kind nog ergens mee te helpen. Zodat ze zich nog weer lekker de vader of moeder kunnen voelen haha.
Ik zou willen dat ik mân ouders als back-up heb voor zaken. Ik vind dat echt een onderschatte luxe.
Mijn moeder zei van de week nog, kind als je vader doodgaat dan weet ik van alles niks!
Alleen dat al vond ik toen ik opgroeide een goede reden om zelf ook dingen te kunnen/snappen
Alleen als ze rijk zijn