Nee hij was altijd aan het janken, vond het echt een slappe zak.
Hij had ook zo’n waardeloze vader die te jong deed en een moeder die hem behandelde als hoofd van het gezin.
Nee hij was altijd aan het janken, vond het echt een slappe zak.
Hij had ook zo’n waardeloze vader die te jong deed en een moeder die hem behandelde als hoofd van het gezin.
Haha dit heb ik op de sportschool als ik iemand daar vaak zie. Dan denk ik wow jij sport echt veel want altijd als ik er ben ben jij er ook! Maar misschien denkt diegene dat ook over mij
nee ik had altijd het gevoel dat hij 12 was en ook niet ouder werd.
edit: ik zie dat we maar 2 jaar schelen oke dan
Jaa en dan helemaal als je dan een keer op een afwijkend tijdstip dan ‘normaal’ gaat en dat je die persoon dan ALSNOG daar ziet
hahahaha ja dat herken ik! Of als ik daar midden op de dag ben, dat ik mij afvraag wat al die mensen er op dat tijdstip te zoeken hebben. Hallo, moeten zij niet gewoon werken ofzo?!
Haha kind heeft elk mogelijk bot in zn lichaam gebroken en dan “slappe zak”. Ik kan me z’n vader niet meer herinneren maar z’n moeder wel ja. Dat was volgens mij zn grootste fan.
Niet zozeer mijn kijk op het leven maar het had te maken met mijn overleden vader en dat heeft me toen zoveel rust gegeven. Dat heeft wat dat betreft wel echt iets veranderd aan hoe ik me toen voelde en dat neem ik nog steeds elke dag mee.
Nee niet om het vallen, maar hij was dan verliefd op een Ashley/Jessica/Madison ofzo en die wilde hem dan niet en dan ging ie daar heel lang over sulken en zeiken.
Ik was wel op iedereen in de film Lords of Dogtown
Ah ja zoiets herinner ik me ook, en dan hadden ze echt van die typisch amerikaanse teenage dubble dates in een of andere aftandse mall hahaha
Wow, ik had ‘wie is dat’ gestemd maar zodra ik dit las zag ik hem weer helemaal voor me. Hoop dat die trend nooit terugkomt.
Ik vond hem zo’n ontzettende zeikerd altijd.
En ik dacht altijd “kies gewoon voor je beste vriendin Taylor, zij is leuk!!!” Ipv die andere meiden
Als jij tegen een probleem(klein of groot) aanloopt en niet meteen weet hoe en wat, bel je dan een van je ouders?
0 stemmers
Bij alles wat gerepareerd moet worden is mijn vader de eerste die ik bel
Ik snap echt niet wat het probleem daarmee is? Ik weet dat ik nog veel te afhankelijk ben, maar waarom zou iedere generatie het wiel opnieuw uit moeten vinden? Als er iemand is die het weet is dat toch veel handiger?
Nee dat kwam uit het unsuccesful adulting topic.
Ik heb dit met mijn broer haha. Zou niet weten wat ik zonder die man moet
Haha ik bel werkelijk om bijna elke scheet mijn ouders als mid dertiger. Meer dat ik denk, als ze er niet meer zijn zal ik wel pas écht volwassen worden en mijn eigen oplossingen bedenken zonder hun bevestiging te kunnen krijgen.
Toen mijn vader nog leefde wel. Aan mijn moeder heb ik helemaal niks.