Ja en dan zeg ik dat ik never mee ga aankomen en snap ik pas weer waarom het eerder niet lukte als ik weer aankom
Hahahha exact dit ja
Maar significant afvallen kost ook wel echt veel focus en een bepaalde gedrevenheid en ik snap dan wel weer dat ik die niet altijd heb.
Ja ik val dus nooit gefocussed af, ik heb gewoon periodes dat eten me weinig aanspreekt, dan val ik af en voel ik me beter waardoor ik ook meer ga sporten. Gaat eigenlijk vanzelf en dan merk ik dat mn kleren te groot worden en dan pas weeg ik mezelf en dan ben ik vaak rond de 10 kilo kwijt.
En dan gaat het precies hetzelfde andersom. Ik heb een periode dat eten me steeds roept, ik eet meer, word logger in mn lichaam, sport minder, kleding zit strak, weeg me: 10 kilo erbij.
Dat klinkt wel chill, los van de kilo’s die er dan weer aan komen.
Bij mij vraagt afvallen echt om een dagelijkse focus want ik ben van mezelf heel graag lui en ik hou van de hele dag snacken. Altijd, of ik me nu goed of slecht voel. En zodra ik dan toegeef aan die innerlijke luie veelvraat is het einde zoek.
Iedereen is weer zo nep humble
Terugkijkend is de enige keer dat ik flink afviel tijdens mn depressie en bijwerkingen van medicatie, dus toen voelde ik me niet beter maar nu zou het me denk ik zeker beter doen voelen maar lukt het me niet haha
Nouja als mijn ouders dood gaan wordt hun koophuis verdeeld over de 3 kinderen, maar dat is hopelijk pas over meer dan 20 jaar.
Ben wel benieuwd of die 56% die dit allemaal niet heeft dan allemaal een ouder hebben die huurt.
Ja
Mijn guilty pleasure zijn kasboekjes lezen en vond deze heel opvallend: €205 op de spaarrekening en ruim €120.000 in beleggingen (en 20k schuld bij z’n moeder ). Maar klopt zeker wat je zegt, spaargeld zegt niet zo veel. Al zou ik persoonlijk wel stress krijgen van de verhouding spaargeld - beleggingen van deze man
.
Bedenk me alleen wel dat mijn vader wel een koophuis heeft, maar ik heb geen contact meer en was even vergeten dat hij ook een ouder is, haha.
Gezien het landelijk percentage onder die doelgroep (zeg 55+) is dat best bijzonder ja. Meer dan 70% heeft een koopwoning (aldus CBS haha)
Ik word altijd heel erg geconfronteerd met dit soort informatie en word daar jaloers van op leeftijdsgenoten (en dat vind ik lelijk en kut). Het zou het leven echt makkelijker hebben gemaakt en ondanks dat ik het de ander (meestal, niet altijd hahaa) gun, vind ik het ook oneerlijk ofzo, maar it is what it is.
Sinds het overlijden van een van mijn ouders ben ik zelfs meer geld kwijt aan zorgen thuis en ik heb echt mensen in mijn omgeving die zich dit gewoon niet kunnen voorstellen. Überhaupt niet dat het bij ons de omgekeerde wereld was en is (dus i.p.v. geld van ouders krijgen, geld áán je ouders geven)
Wat dat betreft is dat voor mij echt altijd wel een grote kloof.
heb jij vakantieplannen voor deze zomer (of net ervoor of daarna)? alleen of samen met iemand maakt niet uit.
- ja en al geboekt, geregeld of gepland
- ja in grote lijnen bedacht maar nog niets concreet
- nee want ik heb geen vakantie meer aankomende tijd
- nee want ik ben er nog niet over uit en ik wil nog wel wat bedenken
0 stemmers
Ik ga naar schoonfamilie in (Koerdische deel van) Irak, voor het eerst. Vind het wel beetje spannend!
Ja, dit is een naar gevoel.
& ik vrees er ook voor dat ik in de toekomst geld aan mijn ouder ‘‘moet’’ geven/de verwachting er is. Terwijl ik mijn zaken lang niet op orde heb. Nou ja. Het kan altijd erger - denk ik dan maar altijd. Ik heb zojuist kunnen invullen dat de vakantie al geregeld is. Luxe!
oh ja snap ik, voor het eerst ontmoeten en daar dan ook meteen verblijven
slapen jullie ook bij die familie of hebben jullie wel een andere slaapplek?
Zijn ouders hebben daar een huis waar we gaan verblijven, dus dat is prima. En mijn schoonzus (wat tevens een vriendin van mij was voordat we schoonzussen zijn geworden) gaat tegelijkertijd met haar gezin en zij is wel eens eerder geweest. Dus dat stelt me ook wel wat gerust. Maar idd de taalbarrière en zoveel familie ontmoeten vind ik wel spannend.
zekersteweten, maar dat maakt dit ook heel ingewikkeld. die twee ‘werelden’
mijn eigen leven, dingen die ik opbouw voor mijn leven nu en mijn toekomst versus áltijd de zorgen en verantwoordelijkheid hebben (financieel maar ook op andere gebieden) over je ouders.
bijv. een vakantie as we speak kan ik niet van genieten zonder schuldgevoel etc. altijd denk ik dan aan mijn ouders die dat soort plekken nooit hebben gezien, nooit weggingen en geld alleen maar als een soort van overleefmiddel hadden. heb zelf ook een gekke relatie met geld, niet kunnen genieten, mezelf niet verwennen. want áltijd schuldgevoel. maargoed dit wijkt af van de vraag haha
Oh ik geloof zeker dat die er zijn, maar ik ben meer verbaasd over het grote aantal. Door wat @Fishing zegt idd.