Ja normaal ga ik in een metalen boot met dichte kooi zitten maar het was haar was dag helaas
De twitteraar is zelf huisarts dus ik denk dat dit als werkgever is.
Edit: hmm als ik het nog een keer lees toch niet, op basis van die laatste zin
Oh ja ik kan me zeker mensen voorstellen die je liever kwijt dan rijk bent hoor. Maar ik dacht dat het recht op zorg (juridisch) misschien sterker gold? Net als dat het moeilijk is om een bepaalde student te weren van een vak of opleiding, ondanks dat diegene alleen maar storend is voor andere studenten (want recht op onderwijs). Maar heb hier de ballen verstand van hoor.
Waarschijnlijk/vermoedelijk is dit iemand die nu gewoon een huisarts heeft, waar die (ook) niet tevreden over is en zich wil overschrijven en dat deze praktijk de policy heeft om dan eerst vrijblijvend kennis te maken.
Grotere dorpen/steden met meerdere praktijken doen dit wel vaker zo om âshoppenâ te voorkomen.
Waar ik werk heeft het dorp maar één praktijk en als mensen in dat dorp komen wonen gaan we die niet weigeren, ook niet als ze irreële wensen hebben, dan proberen we die maar direct de kop in te drukken.
mensen met een kind:
Zou jij je kraamzorgster durven afwijzen als je een mismatch had ervaren?
- Nee want durf ik niet goed
- Nee want ik kan dat een paar dagen wel aan
- Ja dat durf ik
0 stemmers
Ja dat was ook mijn gedachte, maar lijkt me heel ongemakkelijk als je het niet goed durft aan te geven en je in je huis zit met iemand die je liever kwijt wil.
Nu achteraf zeg ik dat had ik moeten doen. We hadden eerst een andere die was echt fantastisch maar door omstandigheden moesten we voor de laatste drie dagen wisselen en dat klikte echt gewoon niet. Ze was nog geen kwartier binnen toen ze zei âGelukkig is het maar voor een paar dagenâ en achteraf denk ik toen had je moeten zeggen Je mag wel gaan
Jaa hebben we ook gedaan na de eerste dag. Blij dat we die keuze durfden te maken, want het was echt een vreemd persoon
Edit: dit was na de 2e bevalling. Bij de 1e hadden we het denk ik niet gedurfd, maar dat was echt een engel. Dus bij de 2e waren we echt in shock over hoe brutaal en wereldvreemd deze vrouw was, dat ik mân man de ochtend erna gelijk heb laten bellen.
Ik had bij de eerste echt iemand wat niet klikte. Ik zag het eigenlijk al toen ze binnenstapte. Maar ik dacht toen ooh die paar dagen lukt wel. Dus niks gezegd terwijl het echt vreselijk was eigenlijk. Ben normaal niet op mn mondje gevallen, maar ik was toen niet mezelf zeg maar.
Daarom bij de tweede bedacht dat ik dat nooit meer zou laten gebeuren. Maar toen hadden we een hele leuke lieve vrouw.
Mensen met een kind
Als je buiten te maken hebt met een jengelend of huilend kind, niet luistert etc en het is duidelijk dat je het moeilijk hebt;
- Dan vind ik het fijn dat iemand vraagt of het gaat en/of diegene iets kan betekenen
- Dan wil ik dat niemand zich ermee bemoeit
- Afhankelijk van het moment/ de situatie
- Anders
0 stemmers
En degenen die het zien gebeuren
- Ik vraag of ik iets kan doen
- Ik bemoei niet
- Anders
- Afhankelijk van de situatie
0 stemmers
Ik heb eens gehad dat een vreemde man gewoon tegen mân zoontje begon te praten en dat helpt echt (voor eventjes). Ik vond dat toen wel heel fijn. Of de medewerker in het Nijntje Museum die hem even mee nam om hem ergens af te leiden omdat ik even druk was met de baby. Maar ik wil niet dat iemand dingen gaat zeggen als âeven normaal doen, stel je niet aanâ want dat is niet mijn opvoedstijl.
Andersom heb ik het ook wel eens gevraagd, of ik kon helpen door het kind af te leiden. Vaak is het antwoord toch nee. Of ik begin meteen tegen het kind te praten maar dat ligt echt aan de situatie.
Zoek naar vluchtwegen
Soms heb ik wel de neiging om te helpen maar je weet nooit hoe de ouder het opvatâŠ
Zoals een keertje bij MonkeyTown: Een (nog kruipend) kindje viel bijna van een hoge opstap (bij de trampolines) en uit automatisme -want ik schrok- hield ik hem tegen. Maar de moeder kwam er toen heel hard aangelopen, en zei; DaT kAn DiE WeL zELluF hOoR
Afleiden van het kind doe ik weleens. Dus een vraag stellen of rare bekken trekken ofzo. Dat vind ik zelf ook altijd fijn als mensen dat doen met mijn jankende/boze kleuter.
Maar ik zou een ouder nooit vragen of ik kan helpen of me er verder mee bemoeien. Tenzij iemand echt jankend door de appie loopt met een jengelende peuter. Maar ja wat kan je doen? En ik wil vooral niet oordelen, want daar zit ik zelf ook niet op te wachten.
Ik vraag dan dus âkan ik helpen door even af te leidenâ en iets van dat ik de situatie herken. Ik vind het soms niet de situatie om me direct met het kind te bemoeien, maar dan zie ik wel de wanhoop bij de ouder.
Wel echt als je merkt dat zoân kind er niet meer uitkomt, dan sta je soms echt met de handen in het haar en een vreemde kan dan op een eenvoudige manier zo behulpzaam zijn.
Ik had een hele leuk en die wilde ik ook liever kwijt en dat ging al niet
Ja een opmerking als goh hoe heet jouw beer? Kan dan genoeg zijn om zoân kind even weer terug te krijgen. En ik bemoei me er ook niet altijd mee. Het is niet dat ik elk jankend kind in de ah loop te bevragen of de hele tijd lachend en kiekeboe spelend in de rij sta bij de kassa.
Soms zie je dat het kan helpen en dan probeer ik iets.
Laatst op vakantie vroegen we iemand of hij een foto van ons gezin wilde maken bij een uitkijkpunt. Mijn peuter kreeg toen een driftbui want hij wilde absoluut niet op de foto. Toen ging iemand die het zag, gekke bekken trekken en hij werd snel rustig en moest al snel lachen. Dat vond ik wel fijn toen.
Laatst stond ik met mân eigen kind in de appie af te rekenen en er stond een vrouw naast me met 3 huilende en zeurende kinderen. Je zag haar gewoon wanhopig en een tikje beschaamd rondkijken. Ik zei haar toen als grapje: âook deze dag komt vanzelf ten eindeâ om een beetje de herkenning voor die situatie te geven en toen moest ze gelukkig wel lachen. Veel meer kun je toch niet doen, maar vind het altijd zo jammer als mensen zich opgelaten voelen op zulke momenten
Ik had laatst in de etos dat mijn kind van 4 stennis ging schoppen om een bruisbal. Ik had het echt gehad die dag, en had er zo geen zin in. Ik had meerdere keren normaal gezegd dat ze die bruisbal terug moest leggen maar ze luisterde voor geen meter en was er echt klaar mee. Toen kwam er een hele lieve medewerkster die tegen haar zei âwil je hem anders aan mij geven? Dan leg ik hem terug voor je!â En toen deed ze dat ook.
Dat vond ik wel heel fijn!