Ik heb het grootste deel van het afgelopen jaar immuuntherapie voor m’n huidaandoening à 1600 euro per maand gehad dus ik win deze sowieso!!! 
(al werd dat wel betaald door m’n zorgverzekering godzijdank)
12 likes
Ik heb in december vorig jaar mn schouderblad doormidden gebroken en een rib. Maar ik kon niet huilen want dat deed al teveel pijn lol. Ik kon alleen maar een soort van kreunen van de pijn. Toen het herstellende was en er perongeluk een ruk aan mn arm werd getrokken heb ik zo hard gegild gehuild geschreeuwd van de pijn. Ik denk dat de hele buurt direct wakker was.
Ik denk zelf als je hele erge fysieke pijn hebt, je eigenlijk niet huilt 
5 likes
Ja ik denk dit eigenlijk ook nu je het zegt. Wel huilen van vermoeidheid bijvoorbeeld door (langdurig) fysieke pijn, of van schrik, maar vraag mij af of een pijnprikkel op zichzelf huilen opwekt?
Edit: laat mij even verhelderen dat ik in elk geval bedoel dat IK mij niet kan herinneren dat ik van een plotselinge/relatief kortdurende pijnprikkel (zoals botbreuk, teen stoten, spiraal plaatsen, wespensteek, heel ernstige krampen waarvan ik bijna knock out ging etc) heb moeten huilen. Wel als het bijvoorbeeld lang aanhield zoals bij botbreuk, kiespijn, pijn in combinatie met vermoeidheid en/of frustratie en/of wanhoop (bijvoorbeeld dóór de pijn). Maar dit gaat ook over mijn ervaring en zegt niets over die van anderen.
5 likes
Nou bij mij wel 
1 like
Ik had een tijdje terug in het ziekenhuis dat pijnstilling te laat werd gegeven en toen was ik echt helemaal niet meer aanspreekbaar van de pijn. Maar nu heb ik dagelijks erge pijn die zo vurig is dat ik er elke dag weer paniekerig van huil of dat de tranen zonder verder bewegen zeg maar over m’n wangen stromen. Wel logisch als t gewoon verschilt per persoon en per pijn ofzo.
6 likes
Bij mij ook niet inderdaad. Als ik écht pijn heb (2 x 6 maanden trigeminus neuralgie gehad, worden ook wel suicide pains genoemd) dan zit ik gewoon compleet verlamd mezelf te schommelen, huilen lukt dan niet. Heb met m’n bevalling ook niet gehuild en dan heb je echt wel pijn. Huilen doe ik eigenlijk alleen van schrik of emotie?
4 likes
Ik denk inderdaad dat het per persoon verschilt maar het zou best kunnen dat het vooral getriggerd wordt door emotie? Geen idee. Al heb ik niet veel emotie als ik knoerthard mijn teen stoot maar heb ik ook weleens gehad dat daarbij de tranen in mijn ogen schoten.
Bij mijn bevalling heb ik geloof ik ook niet gehuild van de pijn, alleen toen ik al best lang in een weeënstorm zat misschien van frustratie? Ik weet het niet zo goed meer. Lijkt me ook best lastig om pijn los te koppelen van emotie, zeker als het langdurig is inderdaad.
1 like
Wat een hoop conclusies hier.
7 likes
Welke maaltijd eet jij het vaakst buiten de deur? (dus in een cafe/restaurant)
- Ontbijt
- Lunch
- Diner
0 stemmers
Huh welke conclusies worden hier getrokken dan?
2 likes
nou ja heel erg kan die pijn niet geweest zijn toch want als je hele erge fysieke pijn hebt, huil je eigenlijk niet dus viel vast wel mee dan
Dst is een persoonlijke ervaring, geen conclusie
1 like
Wat zeg je nou weer?
1 like
Wat ik al zei
6 likes
dat van die conclusies zei iemand anders he
1 like
Ik zei niet dat niemand huilt bij fysieke pijn he, trok ook helemaal geen conclusie. Ik zei dat het bij mij persoonlijk niet zo was.
2 likes
Ja en ik heb niets gezegd over conclusies? En ik heb jou ook niet geciteerd? Ik citeer Jumpsuit die in dezelfde post zegt “ik heb gehuild en geschreeuwd van de pijn” en “ik denk dat als je heel erg fysieke pijn hebt, je niet huilt” dus dat is dan mooi toch, dat we haar pijn kunnen evalueren en kunnen zeggen dat het in ieder geval niet “heel erg” is geweest
8 likes
Een hele stevige kramp in de zijkant van mijn borst. Was bezig met een broek aan te trekken toen ik het kreeg. Gevolg ik lag in mijn onderbroek in de foetushouding op de grond
Haha ja van vroeger, maar het is niet zo’n spannend verhaal.
Ik kwam viavia ergens terecht waar een personeelstekort was. Omdat ik “heel slim” was hoefde ik volgens hen niet te worden ingewerkt, terwijl ik nul ervaring had 
In die tijd zat ik sowieso al slecht in mijn vel en durfde ik niet om begeleiding te vragen. Mijn werkdagen verliepen meestal niet goed. Improviseren was moeilijk omdat ik er weinig aanleg voor had en vaak lam lag van de zenuwen. Omdat er die periode geen tussen-evaluaties werden gedaan en niemand tijd of zin had mij te controleren heb ik nooit gezeik gehad, maar ik was steeds bang dat iemand over mij zou klagen.
2 likes
Doen jullie wel eens een dutje overdag?
- Ja, (bijna) elke dag
- Ja, soms
- Nope
0 stemmers