Haha ik ben niet overspoeld door hysterie omdat ik een surprise song heb gemist.
Maar voor totale transparantie wil ik wel toegeven dat ik een beetje moest huilen toen ze opkwam met ‘it’s been a long time coming’ want covid jaren waren lang. En toen dacht ik zoals vaiana zei ‘doe even normaal’ 
maar ik ben ook gewoon een hysterische swiftie en sowieso een concert jankerd.
Voor mij is het nooit de muziek zelf maar al de mensen die samen zijn om iets te ervaren. Heb echt een hekel aan mensen en al helemaal aan massale groepen maar op zon moment verander ik opeens in een kumbaya kut.
Ik had eerst nee gestemd maar bedenk me nu dat ik als 12 jarige heb staan huilen bij het afscheidsconcert van K-otic. Dat was toch ook wel een intens drama hoor dat die groep uit elkaar ging
Bij mij heeft het ook niks te maken met fan zijn van iemand, maar meer de impact van een bepaald nummer in die setting.
Maar ik moet bekennen dat ik ook van Lee Towers zijn uitvoering van You Never Walk Alone (vooral als mensen mee zingen) emo kan worden. Werd ook gedraaid op mijn opa’s begrafenis. Natte ogen dan, niet hysterisch.
Drie weken na het overlijden van mijn vader ging ik naar een concert van Diggy Dex (was al lang gepland). Ik was helemaal voorbereid op Treur niet, maar hij zong ineens een nummer over zijn vader dat ik nog niet kende. Tranen met tuiten, maar was wel een heel tof optreden!
Als ik dit lees vind ik het toch altijd jammer dat ik dat niet heb, kunst/muziek/films ontroert me eigenlijk (bijna) nooit. Laatst ging het ook in een poll over (snel) verliefd worden en dat kan ik ook niet, vind dat wel jammer hoor, heb het idee dat andere mensen veel meer voelen dan ik en ik een beetje vlak ben.
Paar jaar geleden. Mijn relatie was net uit en ik ging naar Adele.
Je kon me door de pudding schieten.
En niet full on huilen, maar waterige ogen krijgen/1 traan laten gaan?
0 stemmers
Haha ik heb bij hun reunie concert staan huilen…
En vorig jaar bij concert van Bruce Springsteen en vast nog wel vaker. Ik heb nogal incontinente traanbuizen, dus huil vrij makkelijk, haha.
Ik kreeg een tijd terug wel waterige ogen bij een voorstelling van het Scapino Ballet. Het nummer Look at me van Damien Rice werd afgespeeld en werd er lekker emo van.
Jaa ik kan ook echt emotioneel worden van dat gevoel van verbondenheid. Heb ook weleens bijna gehuild van het applaus in een grote zaal na een toneelstuk of zo. Vind dat echt bijzonder.
Maar goed ik huilde als kind al om emotionele reclames en ik kreeg bijvoorbeeld ook tranen in m’n ogen toen ik de Sagrada Familia voor het eerst vanbinnen zag dus op zich ben ik redelijk makkelijk te roeren hahaha.
Ja hit me up mensen uit bloemendaal
Genoeg mensen die dat doet inderdaad! Maar beetje uit de route voor jou toch?
Oh ja, de dag nadat het uit ging ging ik naar de jeugd van tegenwoordig. Mijn ex stond toen ook ergens in de zaal want we zouden eigenlijk samen gaan.
Moet ik altijd aan denken als ik huilend naar de club hoor
Hahahahaha sorry maar wel heel toepasselijk
Ik was dus laatst naar een voorstelling (Jesus Christ Superstar) en daar begon de vrouw naast me DIRECT heftig te huilen. Echt voorover hangen, hoofd in haar handen, snikken. En steeds als er een nieuw nummer werd ingezet begon ze opnieuw.
Dan ben je echt koekoek en ook nog heel irritant voor alle mensen om je heen. Wil zo graag weten waar die heftigte reactie vandaan kwam.
Haha nou dat klinkt ook niet echt aardig, misschien heeft ze iets heel ergs meegemaakt, weet jij toch niet. Niemand vroeg even aan haar of het wel ging of bood haar een zakdoekje aan ofzo?
Ik ben een keer bij een uitvaart geweest van een kennis die zelfmoord had gepleegd en de dag erna ging ik naar een lokaal festival. Daar werd toen een nummer gecoverd wat op die uitvaart was gespeeld. Ik had dat totaal niet aan zien komen en moest toen ook best hard huilen.
Mensen keken me toen natuurlijk ook vreemd aan dat ik opeens zo stond te huilen, maar alle emotie van de dag ervoor kwam er toen uit.
Ik ook nooit bij Taylor Swift, maar soms is het geluid ook (vlak) buiten zo’n arena echt prima, en daar zit je gratis terwijl je voor nosebleedkaartjes al een paar honderd euro kwijt bent.
Iemand die ik ken was in München bij Taylor Swift op een heuvel vlak naast de arena waar ze optrad, en hoe hij het vertelde was het echt heel cute en wholesome. Ook daar allemaal die armbandjes uitwisselen enzo, en nog een huwelijksaanzoek naast hem gezien.
Zo vaak 
Elke keer dat ik Damien Rice heb gezien sowieso. Maar ik ben daarin dan het tegenovergestelde van @Zemraluani denk ik, ik kan ook voor een kunstwerk staan en een brok in mijn keel krijgen/traantje laten, en heb ook wel eens (stilletjes) huilend op een vulkaan in Indonesië (Kawah Ijen) gestaan omdat het gewoon zo onbeschrijflijk mooi was
Ja sorry ik vind dat gewoon echt heftig om zó intens te reageren 1,5 uur lang. Ze was niet alleen hoor en de persoon naast haar steunde haar.
Maar in een stille theaterzaal hardop huilen, snikken, dramatische bewegingen maken en steeds “ohhhhh” uitkramen vind ik wel heel overdreven en totaal anders dan een beetje in jezelf snikken.