Stel je persoonlijke vraag #51

Centraal Station
#2219

Maar wel makkelijk gezegd nu denk ik?
Als dit je echt gebeurt; dan heb je een zoon/broer/vader met wie je altijd een band hebt gehad en van hebt gehouden. Ja hij is ziek maar iemand is niet alleen zn ziekte/daden.
Ik was soms ook verbaasd om kinderen die op bezoek gaan bij hun vader in de tbs in de docu die ik net noemde, en wtf denk je dan niet heel vaak (onbewust of bewust) aan de ernst en ziekheid van zo’n persoon? Mja om dan te zeggen ja is goed maak hem dood, hmm ook weer andere kant

Wel benieuwd naar hoeveel mensen nog in contact zijn met hun delinquente familieleden vs mensen die contact hebben verbroken

5 likes
#2220

Ja ik heb het al gevonden
Zoek op type auto en apotheek komt er vanzelf bij als zoeksuggestie. Ik ben niet de enige die ernaar googlet blijkbaar
(Wel meteen doorgestuurd naar mn matties in utrecht met “op deze auto moet je letten”)

1 like
#2221

Als mijn vader belt wil hij weten wat het wachtwoord van Netflix is. Is het enige wat urgent genoeg is dat het niet via de app gebeurt.

8 likes
#2222

Nah als mijn vader iemand verkracht is ie dood voor me, 100%

Er ie geen enkel excuus voor, geen een. Kan hem dan niet meer zien als dezelfde persoon en als je daartoe in staat bent, ben je eigenlijk kennelijk altijd al ziekelijk geweest.

14 likes
#2224

Ja is ook wel weer zo
Denk dan vooral aan ouder - kind als dader. Ik heb geen kind, maar zo’n liefde is nog anders en denk misschien wel meer onvoorwaardelijk dan die naar je ouder toe. Al zul je je dan ook wel afvragen hoe de fuck je zo’n monster hebt gecreëerd en wat je anders had moeten doen.

1 like
#2229

Oh dit is wel een goed punt, denk toch vaak aan het eerste, terwijl ik het tweede zelf soort van heb meegemaakt (niet als ‘dader’) zoals eigenlijk wel een heel groot deel van m’n vriendinnen. Denk daar nu idd anders over dan vroeger, maar daar is wel grijzer gebied idd denk ik.

2 likes
#2232

https://www.volkskrant.nl/columns-opinie/ik-vertel-u-vandaag-dat-ik-over-iemands-seksuele-grens-ben-gegaan~b4be6910/?referrer=https://www.google.com/

Toen ik deze column las voelde ik me echt soort van betrapt ofzo… van ‘Ja fuck dit heb ik ook eens gedaan…’ Echt realisatie en confrontatie mbt bedmomenten waar ik dan nog niet eens eerder bij stilgestaan had. Zo van ja heh wacht eens even damn
Geen mooi mens.
Moet ik zeggen dat ik dan vaak ook andere momenten andersom kon bedenken. Dus dat diezelde ander mijn grenzen overging.
Dan voelt, dit is een biecht en vergoeilijking van mijn eigen gedrag, mijn aandeel toch wat minder erg?

3 likes
#2234

Ja dit wachten tot je in slaap valt is mij ook meerdere keren gebeurd bij mn ex. En ik vond dat niet leuk, absoluut niet, maar geen moment dat ik dacht dat dat verkrachting zou zijn (praten we over meer dan 10 jaar geleden). Als ik er nu aan denk, draait mn maag nog net niet om.

Dit doet me dus ook aan het volgende denken wat betreft consent. Bijv je kinderen een kus geven als ze liggen te slapen. Daar ging het laatst met vrienden/kennissen over. Heel eerlijk, ik geef mijn kinderen vaak genoeg nog een kus als ze liggen te slapen. Gewoon op de wang of voorhoofd (denk ik zeg maar even dat er geen tong aan te pas komt :joy:). Maar daar kreeg ik dus ook te horen van sommigen dat dat ‘tegenwoordig echt not done’ is. Want hey kind kan niet aangeven dat ie het niet wil. Heel eerlijk, ik doe het alsnog.

1 like
#2237

@grace als je er dan aan terug denkt, denk je: wtf. En het ‘erge’ is dan ook of dat het niet eens een fout vriendje ofzo was. Echt een doodnormale, zelfs bijna brave jongeman.

3 likes
#2239

Nee nee nu niet! Maar destijds wel bedoelde ik. En toch, en dit misschien wel een biecht maar ik kan er niks aan doen, vind ik het nog steeds heel lastig om dat labeltje van verkrachter aan hem te geven, naast alles wat hij ook was. (Shit dit is echt een biecht he :sob:)

4 likes
#2240

Ik kende patiënten die hun vader of moeder hadden vermoord, waarvan hun broers en zussen dan nog wel op bezoek kwamen en een band onderhielden. Dat was zo waardevol in deze situaties. Zo lastig voor de broers/zussen en zo sterk van hen dat ze het konden, maar echt mega betekenisvol voor de patiënten. En dit waren dan mensen met psychotische problematiek, ik weet minder goed hoe dit is voor mensen met bijvoorbeeld een antisociale persoonlijkheidsstoornis en/of psychopathie. Maar het bood hen wel echt perspectief, het inzicht dat mensen om hen konden geven ondanks hun delict. Als indirecte slachtoffers van het delict je kunnen vergeven, waarom de maatschappij niet etc. Het is heel uitzichtloos en eenzaam als je hele netwerk in een keer afstand van je neemt. En ik snap die keuze oòk heel goed, ik weet ook niet of ik het zou kunnen. Maar nja, ik zie wel dat het echt veel goeds doet bij de patiënten en ook een motiverende factor is voor behandeling. En ook natuurlijk een beschermende factor waardoor er minder snel recidive plaats vindt!

24 likes
#2241

Wat je schrijft over je kinderen: dat snap ik wel, dat je dat doet. Voor mij zou een verschil maken als je kinderen als ze wakker zijn heel regelmatig geen kus van je willen en dat je het dán maar stiekem doet als ze slapen. Zolang dat niet aan de hand is, lijkt het me geen ding.

3 likes
#2242

Wow ja Haha dat zou echt niet oke zijn. Gelukkig is dat ook niet aan orde.

2 likes
#2243

Ja … ook wel eens iets gebeurd waarvan ik me achteraf afvraag of hij net zo graag wilde als ik. Kijk nu met het idee van consent in elk geval heel anders naar de situatie. Destijds heerste ook het idee dat ‘mannen altijd wel wilden’, hoe idioot dat nu ook klinkt.

4 likes
#2244

Kledingstomer for life

1 like
#2246

Ik denk dat ook hierbij omstandigheden zo bepalend zijn. Net als het hierboven gaat over verkrachters en intentie. Dat geldt voor moordenaars net zo goed. Ik heb die docu serie Verward gezien en vond het zo schrijnend om te zien hoe sommige mensen gewoon niet de psychische hulp krijgen die ze nodig hebben en daardoor uiteindelijk in de situatie komen dat ze iets vreselijks doen. Ook het idee dat dat iedereen kan overkomen, als ik morgen psychotisch word weet ik ook niet waar ik toe in staat ben. Het lijkt me vreselijk om dan met de gevolgen te moeten leven. En in zo’n geval (of ja, eigenlijk in alle gevallen natuurlijk) hoop je dat er nog steeds mensen zijn die naar je omkijken.
Ik denk dat er zo vaak omstandigheden zijn die een dader (tot op zekere hoogte) ook slachtoffer maken, waardoor ik me heel goed kan voorstellen dat je er nog steeds voor zo iemand wil zijn.

1 like
#2247

Fijn malen met een hap jam. Direct daarna 2 glazen water opdrinken en kokhalzen. Ik heb bewondering voor mensen die zo alles kunnen doorslikken. Zelf vla met stukjes moet ik kauwen.

#2248

Dit is zeker waar! Het grootste deel heeft wel een achtergrond waarbij tbs een ‘logisch’ gevolg is, vanaf jongs af aan al psychiatrische problematiek, dakloosheid of andere stressoren, drugsgebruik etc. (Nogmaals, dit is vooral vanuit de patiëntenpopulatie met psychotische problematiek. Ik werk ook wel eens met zedendelinquenten en mensen met psychopathie bijvoorbeeld maar dat zit allemaal net iets anders en net wat minder verstand van).
Maar er zijn ook een aantal waarvan ik denk, dit had ik kunnen zijn… gewoon prima opgeleid, baantje of studie, eigen woning, sociaal netwerk etc alles ging goed. En dan idd opeens verward worden en je omgeving die het niet op tijd merkt en/of de hulp die niet op tijd komt of niet adequaar genoeg is… en dan steek je opeens je beste vriend neer omdat je denkt dat daar de duivel in zit. Ja… ik ben er ook wel eens bang voor dat het mij overkomt, ik ben er erfelijk ook wel mee belast, met dat risico. Het kan inderdaad iedereen overkomen en daarom heb ik wel meer dan gemiddelde empathie daarvoor denk ik?

21 likes
#2249

Vroeger had ik echt moeite en brak ik mn paracetamol in vieren en ging ik nog over mn nek. Nam ook ongeveer 1 glas water per kwart. Sinds ik dagelijks medicatie slik, slik ik rustig 7 pillen tegelijk door met een 1 slok water

2 likes
#2250

Vind ik echt bewonderenswaardig

Ik vind het altijd één van mijn slechtste kanten dat ik dat niet kan opbrengen, ik heb dat programma ook gezien maar ik kan die empathie niet opbrengen en voel me daar altijd een beetje een neanderthaler door eigenlijk. Ik heb hetzelfde level pure oerwoede en ‘jij moet dood’ die ik bij anderen altijd een teken van zwakte en onontwikkeldheid vind.

4 likes