Het is een van de grote levensveranderende gebeurtenissen dus het lijkt me iets wat zeker serieus genomen moet worden als iemand ziek er van lijkt. Het is een vorm van rouw. Al is het alleen maar luisteren, dat kan al zoveel oplossen, dat je verhaal er mag zijn.
8 likes
Ah, zo. Ik denk dat ik me die situatie anders voorstelde toen ik de vraag las. Gecombineerd met mijn eigen blindheid voor wat een huisarts kan betekenen in de situaties die jij noemt, begreep ik niet wat een huisarts kon betekenen 
1 like
Ik probeerde me gewoon een voorstelling te maken van iemand die een moeilijke periode doorgaat door een breakup die een wederzijdse beslissing was, zonder veel bombarie en met respect voor beide partijen, dat diegene veel mentale spanning ervaart en daar hoofdpijn en buikpijn van heeft en dan naar de huisarts gaat daarvoor. Ik denk dat het begrijpelijk is dat je die klachten ervaart in zoān situatie en dat het na een paar weken (ik interpreteer dat als 2 a 3 weken) wat overdreven is om daarvoor de huisarts in te schakelen, die het al heel druk heeft. En dan snap ik ook de vraag van @Higgs_boson wel, wat kan een huisarts daarmee?
Maar als het zoals @instantramen hierboven zegt om ernstige mentale klachten rondom depressie, trauma (na een relatie met misbruik of narcisme) en psychose en evt bijbehorende fysieke klachten (niet meer slapen, niet kunnen eten, heftige migraine) dan vind ik het misschien weer een ander verhaal.
En ja mooi wel dat je dat noemt over mogelijke dakloosheid na het beƫindigen van een lange relatie want ik heb niet het idee dat veel mensen zich daar bewust van zijn, wat voor effect dat op iemands mentale toestand heeft.
Edit: kortom, āziekā kan allerlei invullingen hebben en ik denk dat het daar vanaf hangt of ik het overdreven vind of niet.
4 likes
Het is maar waar je grens ligt. Ik ga toch niet zitten wachten tot ik ernstige mentale klachten heb? Je gaat toch niet maanden (want wanneer mag het dan wel) met serieuze buikpijn en hoofdpijn rondlopen wachtend tot alles uit je handen valt. Als ik na iets heftigs na een paar weken niks van verlichting voel is dat een teken dat er iets moet gebeuren, want dan krijg ik mezelf dus niet meer op de rails. Uit eigen ervaring - was dan wel geen relatieding maar een familieding - kan een huisarts/pohggz daar prima wat mee. Nog los van dat een luisterend oor, empathie en begrip ook wonderen doen. En in het ergste geval zegt de huisarts dus dat het erbij hoort, dan heb je tien minuten zorg verbruikt aan geruststelling. Vind dat echt niet anders dan allerlei andere twijfelgevallen.
17 likes
Ik zag net in mijn ooghoeken iets voorbij wuppen (ik zit binnen) en het bleek een kikker
Wat gebeurt er met 
- Die breng ik zelf naar buiten
- Ik laat dat mooi iemand anders doen
- Ik zet de deur open die vindt de uitgang zelf wel
- Paniek in de tent š«£
0 stemmers
De laatste optie vrij vertaald naar mijn moeder die ooit op vakantie de rits weer dicht deed en de kikker in de tent liet 
1 like
Eigenlijk paniek in de tent Ć©n ik laat het mooi iemand anders doen.
5 likes
Ja mijn eerste reactie is ook altijd waaaaa maar goed er was verder niemand dus maar zelf naar buiten gebracht
Doet me denken aan die keer dat er een libel van een halve meter binnen kwam trouwens, dan ben ik wel echt weg
1 like
De mijne geeft mij Xanax 
10 likes
brrr daar zou ik ook de kriebels van krijgen. Kikkers en padden pak ik wel gewoon op. Ik haal ook altijd padden van het fietspad af en zet ze dan in het gras.
8 likes
Dut is het enige waar ik echt bang voor ben. Ik laat alles en iedereen achter en ga verhuizen. Geen grap.
1 like
Ik heb twee katten en een hond dus ik verwacht niet dat ik er zelf nog wat aan kan doen.
4 likes
Je bent in gezelschap van een aantal volwassenen en twee kinderen (4-6). Die kinderen zijn zo ongeveer de hele tijd aan het woord met lange, onsamenhangende kinderverhalen en ondervragingen over favoriete tekenfilmfiguren. Iedere keer als volwassenen een gesprek proberen te voeren wordt dit na zoān 1,5 zin onderbroken door een kind die iets wil zeggen of iets wil laten zien.
- Ik vind dit normaal
- Dit is wel vervelend maar hoort nou eenmaal bij kleine kinderen
- Een deel van de aandacht opeisen is logisch, maar daarna wel gewoon weer de volwassenen aan het woord laten en wachten op je beurt met praten.
- Ik vind dit absoluut niet normaal.
0 stemmers
1 like
Kleuterleeftijd, kleine egoās zijn het dan
1 like
ik werk met 1 iemand die vaak onbewust neuriet en 1 iemand die onbewust fluit.
kan me daar 100% geen voorstelling van maken, dat dat onbewust gaat
dus: doe jij dat weleens?
- ja onbewust neuriƫn
- ja onbewust fluiten
- nee
0 stemmers
Ik heb iemand op werkt die soms zoān soort slissend/fluitend(?) tong geluid maakt ofzo, ik kan het niet maar het is kapot irritant.
Ik vind fluitende mensen zo ontzettend irritant. Vooral als ze zelf overduidelijk denken dat het heel leuk is dat ze dit doen. Neuriƫn kan ik een stuk beter hebben, afhankelijk van de persoon.
Maar veel geluiden zijn irritant als je niet weg kan en gedwongen bent ernaar te luisteren. Zou dit zelf nooit (expres) doen op werk, en doe het gelukkig ook niet onbewust.
6 likes
ik heb net gevraagd of ze wilde stoppen en toen voelde ik me een soort oscar the grouch 
3 likes
Hoe reageerde ze? En was het de fluiter of de neurier?
1 like
De neuriƫr. Ze zei, oh oeps ja sorry, had het niet door!
2 likes
Beetje fluiten vind ik niet erg, maar ik vind het wel erg irritant als mensen dat gaan doen met heel veel vibrato, alsof ze een soort kunstfluiters zijn.
1 like