Stel je voor iemand wordt gegijzeld en jij staat erbij. Je kan jezelf ruilen voor de gegijzelde.
Zou jij jezelf opgeven voor iemand?
0 stemmers
Oké niet nooit, maar de uitzondering is als het mijn kind was. De rest jammerdebammer.
Voor een onbekende echt niet
Ja idk als ze een sympathieke uitstraling hebben zou ik het overwegen denk ik. Ik zou het ook niet enorm erg vinden om te sterven. Liever niet natuurlijk, maar ik vind het niet onoverkomelijk.
Ja alleen voor mn eigen kind uiteraard
Wat 
Doodgaan is toch letterlijk onoverkomelijk, daarna ben je dood en kan je niks meer.
Maar snap op zich wel wat je bedoelt eigenlijk. Zou het heel erg vinden voor mijn familie, maar ja ik ben zelf dood dus ik merk er dan niks meer van.
Special D
0 stemmers
Op de blokken in mân gebleekte low rise G-star spijkerbroek en een crop top en een brede riem met studs in de lokale discotheek op Spedial DâŠ?! Absoluut.
Nothing I wonât do staat nog steeds in mijn playlist 
Ik heb zoân hekel aan waar ik woon, ik wil ook nooit terug 
Vind jij mensen die geen kinderen hebben in een bepaald opzicht minder volwassen dan mensen die dat wel hebben?
0 stemmers
En nu anoniem:
0 stemmers
Ik zou echt niet weten waarom
Meer van: ik ben opgegroeid in een maatschappij die kinderen krijgen erg associeert met je leven op de rit hebben en volwassen zijn. Dus dat zit er wel diep ingebakken. Uiteraard vind ik mensen zonder kinderen niet echt minder volwassen, alleen ik associeer mensen met kinderen wel heel erg met het volwassen leven.
Ik wil het niet vinden en ergens vind ik het ook niet, maar ik heb helaas nog wel vaak in mijn hoofd dat je volwassen bent als je een gezin hebt, werk hebt, een auto hebt, etc etc
Dit vind ik zelf ook stom en ik zeg steeds tegen mezelf dat dat niet zo is. Overigens heb ik geen kinderwens, geen werk en geen auto maar voel me bijna altijd een nep volwassene
Ik vind die eerste dag thuis na de vakantie altijd zo lekker, het huis voelt dan altijd een beetje gek en anders, alsof ik weer een beetje moet wennen.
Heb ook echt goede herinneringen aan die dagen van toen ik nog kind was en we dan midden in de nacht thuiskwamen van vakantie en dan weer konden fietsen haha.
Vind vakantie ook echt heel fijn, maar waardeer daarna thuis altijd net wat extra
Dit gevoel heb ik ook regelmatig en ben zwanger, heb werk, een auto en een koophuis, haha.
Sindskort hebben we een vrij grote gezinsauto en ik vind mezelf daar ook echt nog niet volwassen genoeg voor met mân 34, haha. Mn kia picanto was veel passender, hahaha.
Nou ik voel me 24/7 een nepvolwassene hoor en heb dat wel allemaal. Vind mezelf veel te jong (ben 34 maar ok) voor al die serieuze dingen en als ik dingen voor mijn kind moet regelen denk ik dat die andere persoon denkt dat ik een of andere tienermoeder ben.
Met een kind heb je wel andere verantwoordelijkheden dan zonder maar dat heeft met volwassen zijn niks te maken vind ik
Ja ik ben 35 en ik hoor het heel veel van leeftijdsgenoten maar ook van eerdere generaties die dat gevoel ook allemaal hadden. Blijkbaar âinherentâ aan volwassen zijn.
Ik denk dat ik dat nepvolwassene gevoel ophang aan dat soort zaken maar het is natuurlijk veel breder dan dat. Misschien als ik deze dingen wel had dat ik me niet volwassen voelde omdat ik geen trap in huis heb oid, zoiets domsđ
@PiuPiu vind ik ook hoor! Het zit denk ik net zo diep als diet culture waar we mee opgegroeid zin haha
Ik heb zelf geen kinderen maar op mijn 18e verjaardag zei ik tegen vrienden van mijn ouders zonder kinderen, yeah nu ben ik echt volwassen en toen zei zij ach als je geen kinderen hebt hoef je nooit de volwassene te zijn.