Vader niet, maar wel mijn opa. Hij liep elke dag in pak met stropdas. Buiten doordeweeks een opapet en in het weekend een gleufhoed
Sorry hij moest even opnieuw:
Voel jij je onzeker in een korte broek?
- Ja
- Nee
0 stemmers
Voelde je je vroeger (tiener, jonge twintiger) onzeker in een korte broek?
- Ja
- Nee
0 stemmers
Vroeger was ik heel onzeker over blote benen en deed ik geen korte broek aan. Zonde, want mijn lipo oedeem was toen nog niet zo heftig als nu. Ik draag nu wel gewoon blote benen en ben dan soms nog wel eens onzeker. Mijn benen zijn gewoon echt niet mooi (groot maatverschil in boven en onderlichaam, altijd meerdere bloeduitstortingen met zwelling) maar ik wil gewoon lekker rokjes en korte broeken dagen. Een jaar of twee geleden ben ik uberhaupt gestopt met me kleden naar de “male gaze”. Dus ik ben niet meer bezig met me op mijn voordeligst/slanks/flatterends te kleden en dat is zo bevrijdend. Ik heb ZO veel plezier met mijn kledingkast (en ik denk dat ik dat uitstaal want ik krijg juist veel meer complimentjes nu haha)
wat fijn! ik vind het gewoon heel zielig (is niet het goede woord maar ik weet even geen betere, ik bedoel niet zielig als in sneu) dat er nog best veel volwassen vrouwen daar zoveel moeite mee hebben. ik gun het iedereen om dat niet meer te hebben, zo bevrijdend.
ik vind de generatie onder ons daar echt beter in
Dit lezen is echt inspirerend 🥹 Ik wil dit ook heel graag maar vind het lastig vanwege mijn huid (huidziekte waardoor goed glad scheren ook lastig is, zichtbare aderen). Ik draag thuis en op vakantie wel een korte broek maar in het dagelijks leven vind ik het toch te eng, terwijl het heerlijk zit én ik eigenlijk ook wel tevreden ben over de vorm van mijn benen.
Niemand denkt zoveel na over je als dat je zelf doet. Als iemand het al opvalt, gaat het ze echt niet boeien.
Zichtbaar ongemakkelijk zijn in te warme kleding valt veel meer op.
Groetjes iemand met lelijke maar blote benen
De generatie na ons is daar ook veel beter in! En ik denk ook dat mijn vorige “issues” grotendeels zijn gevoed door de generatie voor ons. Ik merk bijvoorbeeld dat ik soms toch nog wel een drempeltje voel met sommige dingen die ik draag als ik naar mijn ouders ga. Hierdoor ben ik me heel bewust van wat ik zeg over mijn lichaam of kleding waar mijn dochter bij is. (En ook: elke middelmatige kalende jeroen trekt gewoon zijn shirt uit met heet weer, dus ik weiger mee te gaan in de gedachte dat vrouwen zich moeten bedekken als het niet voldoet aan hun absurde standaarden van hoe een vrouw er zou moeten uitzien)
Ik heb gewoon geen mooie benen dus die onzekerheid gaat ook niet weg, maar ben wel minder om de mening van anderen gaan geven maar ja desondanks heb ik nog steeds wel die onzekerheid.
Voor wie is het dan erg dat je “lelijke” benen hebt? En waarom zouden andere mensen met jouw benen bezig zijn?
Hoogstens denken ze : wow lelijk
Tsja en dan?
Ook al heb je haar of aderen of bulten of een witte huid of vlekken of littekens het boeit echt niemand
Ja idd, over het algemeen denken mensen echt niet na over hoe je eruit ziet (überhaupt over jou als willekeurige persoon), maar als ze dat wel doen…is dat hun probleem?
Toen ik dik was heb ik eens een opmerking gekregen van een willekeurige, veel oudere man gekregen terwijl wr op een bankje zaten, van “oo je bent een mooie meid maar wel een beetje te stevig hoor” en ik moest daar toen (ondanks ik best onzeker was) zo om lachen! Wat absurd eigenlijk dat we het zo erg vinden om er niet plezierig uit te zien voor de ogen van mensen die helemaal niks voor ons betekenen of waard zijn.
Naja en wat zijn lelijke benen. Als ik iemands benen zie dan heb ik daar over het algemeen geen gevoelens bij van mooi of lelijk.
Ik heb op mijn zwaarst echt vaak commentaar gehad van vreemden, maar de meest absurde en grappigste was een hele oude man (80+) die me zag en vol verwondering riep: WAUW, HOLLANDS WELVAREN!
Beste man had de hongerwinter ovefleefd en vond het volgens mij magisch dat ik zo dik kon zijn
Ik ben de afgelopen jaren dus juist iets meer op andermans benen gaan letten en een been zonder putten, extra vet, aders, verkleuringen of littekens is echt een uitzondering hoor.
Hmm ja ik ben het er toch niet helemaal mee eens dat niemand er op let of hooguit denkt “lelijk”. Als ik een opvlamming van mijn huidziekte heb en dat zichtbaar is op mijn armen of handen krijg ik vragen (wat heb je), ongevraagd advies (heb je al xyz geprobeerd), opmerkingen (goh je hebt het wel erg, mijn buurman heeft dit ook) en soms ook vieze blikken, wijzende en lachende mensen. En dan zijn mijn benen, waarop ik het het ergste heb, dus nog niet zichtbaar.
Ik ook niet. Ik heb “gewoon” witte benen die voor gewoon niet bruin willen worden en hoe vaak ik daar wel niet opmerkingen over gehad heb van vreemden. Mensen zijn echt veel bezig met anderen.
Ik kom uit een gezin waar we echt veel bezig waren met lichamen van andere bekritiseren/beoordelen. Echt stom vind ik dat achteraf gezien, want je doet er echt niemand een plezier mee. Maar kan wel bevestigen dat er mensen zijn die met de jouw benen of buik ofzo bezig zijn.
Ja, dit. Als je benen niet “mooi” zijn geeft dat inderdaad weinig reden om korte broeken te vermijden. In Nederland zijn zat blote benen te zien die niet aan het heersende ideaalbeeld voldoen van strakke slanke bruine benen. Maar het is makkelijker gezegd dan gedaan om gewoon een korte broek aan te trekken als je blikken en opmerkingen krijgt omdat je benen opvallen in het straatbeeld.
Als mensen ergens een collectieve fixatie op hebben, dan is het wel op de lichamen en de kleding van andere mensen in de zomer. Wie een beter of slechter lijf heeft dan zijzelf, wie te warm of bedekkend gekleed gaat (en daardoor raar is en vast iets te verbergen heeft), wie te bloot gekleed is etc. Het is super kut.
Heb jij een been zonder putten, extra vet, aders, verkleuringen of littekens?
- Ja 1 been
- Ja 2 benen
- Nee
0 stemmers
Dit is wel de kern toch. Mensen zijn alleen maar bezig met anderen omdat ze zich aan het vergelijken zijn met zichzelf. En ik denk echt dat alleen onzekere mensen (of gewoon assholes) actief opmerkingen gaan maken over anderen. Dus als iemand iets van mij vindt, dan probeer ik altijd te denken: je projecteert je eigen onzekerheid op mij, no thank you!
Same. Heb ik met mijn psoriasis als het opeens wat erger wordt. Adviezen en nieuwsgierige blikken. En dan heb ik het niet eens over de honderden moedervlekjes en witte melkflessen als benen.
Ben nog nooit uitgelachen oid, maar wel schaamteloos aangestaard tijdens flare ups.
Tegenwoordig staar ik net zolang terug tot het ongemakkelijk wordt en ze wegkijken.
Ik was altijd wel heel blij met mijn benen, maar nu heb ik op 1 been een heel groot litteken van een hondenbeet. Dat is echt na een jaar nog blauwig, met witte strepen en er zit een soort ‘deuk’ in.
Dus als mensen kijken is het vast daar naar. Maar ik draag er geen andere kleding om. Ik vind het zelf ook niet perse erg dat het er zit, wel dat het er zit omdat iemand zijn kuthond die ‘dat echt noooooit zou doen hoor!’ niet onder controle had. Misschien dat ik er ooit een tattoo overheen laat zetten nog. Valt ook op, maar vind ik wel een leukere reden om te kijken.