Ik vind het wel een interessant ding, bedenken hoe mijn sociale afspraken er nu eigenlijk uitzien.
Ik ben de laatste jaren veel minder thuis gaan afspreken maar vaker naar events/dingen buiten de deur gegaan. Dan wordt het vaak wel gecombineerd met eten buiten de deur, maar dat is niet waar de afspraak dan per se om is gemaakt.
Vooral met heel vertrouwde oude vrienden spreek ik thuis af. Maar dan eigenlijk vaak zonder eten want mensen hebben gezinnen waar ze heen moeten en kinderen op bed te leggen, drukke agendas, vroege wekker etc. Dus dinerafspraken zijn er niet veel.
Aan de ene kant wel jammer, maar aan de andere kant vind ik koken in mijn eentje voor anderen druk met zich meebrengen (bedenken wat je moet eten rekeninghoudend met allerlei diëten, de boodschappen halen, timemanagement tijdens het koken zelf, je huis in orde maken etc.) dus helemaal prima voor mijn gemoedstoestand om eten apart te doen.
Maar nu ik erover nadenk heb ik eigenlijk wel zin om weer eens een etentje te hosten. Zoiets is ook waar ik mezelf een beetje toe moet zetten: uiteindelijk is het wel altijd heel leuk (en lekker) en een goede avond.
mijn man wilt heel veel sociaal contact (geen collega’s) dus 3 keer per week (door de weeks) komen er vrienden langs en in het weekend doen we vaak grotere activiteiten met ze. Ik lunch met collega’s en ben de hele dag sociaal, heb verder ook nog hobbies die niet individueel zijn op avonden dat er geen mensen op visite zijn en weet soms niet meer hoe mijn eigen gedachten klinken.
).
), maar 1x per twee weken of zo toch wel, en daarnaast gaan we vaak koffie drinken ergens, naar concerten, spelletjesavonden, etc. En we gaan ook regelmatig ergens wat eten, dat is/kan hier een stuk goedkoper dan in NL.