Toen wij gingen samenwonen, vonden wij het sneller en gemakkelijker om een notarieel samenlevingscontract te tekenen. Hebben toen ook meteen onze testamenten opgesteld.
En daarbij komt dat we beiden geen behoefte hebben om onze verbintenis te vieren of daar samen bij stil te staan. Uiteraard kan het ook gratis bij de gemeente zonder feest, maar dat heeft voor ons geen meerwaarde omdat we nu alles ook al hebben geregeld.
Dus eigenlijk om praktische redenen.
Oh ik dacht dat dat het belangrijkste verschil was tussen huwelijk en geregistreerd partnerschap! dat je bij een huwelijk altijd langs de rechter moet om het te beëindigen en bij een geregistreerd partnerschap niet. Ik zie in elk geval dat je bij een geregistreerd partnerschap en kinderen onder de 18 inderdaad evengoed langs de rechter moet, niet zozeer dat het bij een huwelijk ook alleen is met minderjarige kinderen?
Maar ja ik zag geregistreerd partnerschap wel als een praktische mogelijkheid voor mezelf als we inderdaad kinderen zouden krijgen - maar ik moet zeggen dat ik daar nu wel meer over zou twijfelen. We hebben al een samenlevingscontract en dan maken we er wel een testament bij hha. Wat is dan wel het verschil tussen trouwen en geregistreerd partnerschap? Weet jij dat?
Ik ben niet heel erg romantisch aangelegd, maar ik vond het achteraf ook gewoon leuk haha. Verder vooral een heel chille manier om juridisch dingen te regelen. Vooral in het bepaalde gevallen heb ik zoveel meer recht op dingen (uitkeringen via z’n werk) en in het buitenland ook handig (mocht er wat gebeuren etc dan wordt een niet getrouwde partner of enkel geregistreerde partner niet altijd erkend).
Maar dat is toch alleen als je wel iets van een emotionele waarde aan een huwelijksdag hecht. Ik denk dat het bij mijn vriend en mij echt een droog gebeuren zou worden die hele organisatie haha. Of juist melig of gezeik over geld. En dan toch maar afblazen. Nee, als ik er alleen al aan denk om dat te gaan doen voel ik er gewoon afkeer tegen en heb ik er geen zin in. Ik zeg ook niet nooit, maar voorlopig iig echt niet.
Maar als andere mensen trouwen zit ik er ook bij te janken, hoor. Ik ben niet anti-trouwen. Het is gewoon niets voor mij/ons zelf.
Ik ken ook zat mensen, ook met kinderen, die dit zo hebben!
Edit: ik wilde graag trouwen/geregistreerd partnerschap onder andere zodat als m’n partner komt te overlijden ik daar wat over te zeggen heb. Zijn ouders zijn gek genoeg om mij buiten beeld te zetten daarbij. Maar ik denk dat dat ook op andere manieren geregeld had kunnen worden.
Bijna geen verschil. Geregistreerd partnerschap is in het leven geroepen als alternatief voor trouwen toen het homohuwelijk nog niet mocht. Tegenwoordig kiezen mensen die ik ken er vooral voor omdat er minder traditionele/kerkelijke/symbolische lading op ligt dan op trouwen.
Jaa nee dat is zo! Als je verder die emotionele waarde er niet per se van inziet ga je dat denk ik ook niet op die manier voelen.
—-
Even iets anders voor de niet-trouwers/niet-geregistreerd partners: je bent dus ook geen wettelijke erfgenamen van elkaar (ook niet met samenlevingscontract). Dus dat is wel echt belangrijk om vast te leggen in een testament, ook als je geen kinderen hebt. Want als de een overlijdt heb je wettelijk helemaal nergens recht op, ook niet op de bezittingen van de overledene.
Ik vind wel of niet willen trouwen zo’n persoonlijke keuze dat het een soort non discussie is. Alsof je discussieert over atheïsme ofzo. Sommige mensen voelen ergens iets bij en anderen niet.
Bij ons is het zo iets wat al heel lang op een soort to do lijst staat maar we geen zin hebben in het geregel 
maar we hebben de afgelopen jaren toch wel wat dingen in onze omgeving gezien (een overlijden tijdens een vakantie in het buitenland, iemand die door ziekte wilsbekwaamheid verliest en er dus een gemachtigde aangewezen moest worden voor leven of dood beslissingen, gedoe over een partnerpensioen na overlijden) dat ik denk Nja kan geen kwaad om iig getrouwd te zijn. En ja je kan ook alles los regelen bij notarissen en je zal sowieso extra dingen moeten regelen maar het is een prima basis. Ik maak me er ook geen illusies over dat uit elkaar gaan na een leven samen en met kinderen zonder juridisch contract ineens heel makkelijk is ofzo. Ik denk dat ik toch liever iets regel voor alle shit die je kunt tegenkomen als je niet getrouwd bent dan het vermijden omdat we misschien wel uit elkaar gaan.
wij hebben ook alleen samenlevingscontract en testamenten en er is een kindje op komst, alles is helemaal goed geregeld zo. dus ik zie de meerwaarde van trouwen/geregistreerd partnerschap eigenlijk niet zo.
dit zo regelen was ook helemaal niet veel werk want er zijn gewoon standaardclausules die de notaris dan even met je doorneemt
Had hier het laatst nog met iemand over in mijn eigen omgeving, hele lange stabiele relatie maar geen testament waardoor ze wettelijk geen erfgenamen zijn mocht er onverwachts wel iets gebeuren. Begrijp zelf heel goed dat mensen van het positieve uitgaan van de ander, als in dat de schoonfamilie het dan nalaat aan de partner. Desondanks echt geadviseerd om het toch te regelen omdat je nooit weet hoe het daadwerkelijk loopt.
Ohja en dus wel dat je altijd langs de rechter moet bij scheiden als je getrouwd bent
Ik snap die discussie ook niet. Vind ook dat heel vaak vreemde argumenten worden genoemd tegen het huwelijk of trouwen. Alsof mensen dit alleen doen voor de kinderen (die er soms niet eens zijn) of voor een feestje. Je maakt er echt van wat je wil. Dat geldt overigens ook voor niet trouwen. Ik denk zelf altijd maar: als je het onderling maar goed regelt. Heb wel het idee dat mensen niet altijd stilstaan bij wat je juridisch moet regelen als je niet trouwt.
Ik heb er even ons samenlevingscontract op nageslagen en zoals ik het begrijp hebben we daarin vastgelegd dat het huis (de hypotheek haha) en onze bezittingen onze gezamenlijke bezittingen zijn (met wat random uitzonderingen zoals de huisdieren en andere heel persoonlijke bezittingen), en dat die bij overlijden van een van ons dus naar de langstlevende gaan en erfgenamen daar geen recht op hebben. Op dit moment gaat het voor ons dan dus vooral om het privégeld op onze eigen rekeningen dat we niet erven.
Dat is voor nu wel prima maar ik heb net wel tegen m’n partner gezegd dat als we dan niet gaan trouwen ik het wel romantisch zou vinden om elkaar op een zeker moment niet ten huwelijk maar ten testament te vragen!! En dan dus elkaars erfgenaam te worden 
Maar waarom zou je dan betalen bij de notaris als je het ook kan oplossen met een gratis bezoekje aan het gemeentehuis? Als het toch hetzelfde is.
Voor mij dus omdat ik weerstand voel tegen de bemoeienis van de staat en de traditie
Ja dit snap ik ook niet. Waarom zou je diverse contracten betaald regelen als je dit ook gratis in 1x kan doen? Behalve een soort emotionele weerstand, die ik óók helemaal snap want het huwelijk is ook echt gruwelijk misbruikt tegen vrouwen in de geschiedenis. Maar goed dan kan je nog als principe een geregistreerd partnerschap doen.
@boonie is het wel mogelijk om de staat te omzeilen maar toch belangrijke zaken (financiën, gezondheid etc) te regelen?
Nouja, als je dus een testament etc hebt dan kan je je financiële zaken/nalatenschap/verantwoordelijkheden etc regelen zonder dat je relatie wettelijk erkent en registreert hoeft te worden toch? Ik bedoel, je legt dan alsnog van alles wettelijk/juridisch vast, maar niet relatie 
volgens mij is het heel goed te regelen zonder te trouwen/geregistreerd partnerschap, alleen is het een stuk duurder en meer gedoe
Ah zo. Ja precies je legt dan alles vast zonder ergens je relatie te noemen. Ik snap wat je bedoelt. Ik ken ook mensen die dit hebben maar ‘gewoon’ hele goede vrienden zijn en ook samenwonen etc.
Jaaa ik lees altijd van die verhalen op reddit waarbij mensen advies vragen en als er bijv. 8 jaar gedate is zonder huwelijksaanzoek dan zijn de comments van Amerikanen echt: hij wil je niet! Hij haat je! Hij ziet je als z’n bijslaapje! Hij is stiekem al getrouwd met een ander!
Ben wel heel erg blij dat we hier die druk niet zo hebben om te trouwen, zeg. Wil wel graag trouwen maar ik wacht lekker tot ik genoeg geld heb om een groot feest te geven zonder me in de schulden te steken (waarschijnlijk tegen de tijd dat ik 45 ben ofzo)
Gegeven de hele geschiedenis van het huwelijk en alles wat daarbij kwam kijken begrijp ik eigenlijk niet waarom je daar als moderne vrouw voor kiest
Mijn ouders (back in the 90’s, toen trouwen niet hip was) waren niet getrouwd en hadden niks vastgelegd. Toen mijn moeder op straat kwam te staan omdat mijn vader het uitmaakte had ze echt he-le-maal niks. Koophuis stond op zijn naam, alle spullen had hij gekocht. Zij had een paar jaar thuis gezeten met kleine kinderen en had letterlijk geen rode cent. Ze moest geld lenen voor een advocaat om hem in elk geval alimentatie te laten betalen, want dat weigerde hij ook.
Het kan juist vrouwen financiële bescherming bieden om te trouwen of een geregistreerd partnerschap te nemen, want dan heb je in elk geval recht op de helft van wat je in die jaren samen hebt opgebouwd, zeker als je als vrouw minder gewerkt hebt ivm kinderen (wat nog steeds redelijk standaard is helaas).
Edit: ze hadden wel een samenlevingscontract bedenk ik me nu, maar dat gaf haar geen recht op de opbrengst van het huis etc. Je denkt als je verliefd bent en net 2 kindjes hebt gemaakt ook niet dat iemand je zomaar op straat gaat zetten, dus ze heeft er niet goed genoeg naar gekeken.