Ik had dat op een gegeven moment met een groep studievriendinnen ook. Hun levens gingen allemaal een kant op en dat van mij een andere kant. En ik merkte bij afspreken echt dat ik soms niet meer mee kon/wilde praten en dat ik zelf met andere vrienden gewoon beter kon praten.
Een tijdje later werd er niks meer in de groepschatt gezegd. Geen idee of zij een nieuwe groep zonder mij hebben of dat zij elkaar ook niet meer spreken. Maar liever zo dan dat ze hadden gezegd: ja, jij past niet meer bij onze levensfase, je mag niet meer komen.