o wow hier wil ik echt heen. Once upon a december is zo’n mooi liedje.
Helaasheid der dingen!
Haha De helaasheid der dingen past wel in je beschrijving. Maar dan ook wel zwarte humor erbij.
Ohh ja ik heb vroeger zo genoten van die films! Ben nog naar K3 en het ijsprinsesje (?) geweest in de bioscoop, en ik heb er ooit een gezien dat ze in de sneeuw zaten.
Ik heb het niet zo op Nederlandse films omdat het altijd dezelfde mensen zijn met hetzelfde verhaal.
Voor iedereen die weleens wordt nageroepen of nagefloten (word echt boos als ik zie hoeveel dat gebeurt trouwens): probeer er een keer over in gesprek te gaan met de roeper/fluiter. Heb dat nu een paar keer gedaan en het geeft zoveel meer voldoening dan schelden of juist vanbinnen koken maar niks zeggen. Misschien makkelijker gezegd dan gedaan maar ik vind het iig wel fijn en misschien zet het die mannen ook nog aan het denken.
Heb ook echt gehuild hierbij
Mijn ‘beste ervaring’ tot nu toe was toevallig juist met een oudere man. Vanuit een auto is helemaal irritant, dan kan je niet eens in gesprek gaan eigenlijk. En soms heb je ook gewoon geen zin om rustig te reageren. Het kost best wat beheersing (bij mij in ieder geval), vooral als ik aan het hardlopen ben, dan is het ook gewoon nóg duidelijker dat iemand helemaal geen gesprek wil (je gaat toch niet praten met iemand die rent?!) maar gewoon even wil roepen. Zo respectloos.
O en ik wil nu eigenlijk minder opvallende hardloopkleding (minder strak en felgekleurd) zodat ik er niet ‘om vraag’ om te worden aangestaard en aangesproken. Dat is toch belachelijk…?
De keren dat ik dit heb geprobeerd werd ik altijd uitgemaakt voor kankerhoer
O shit. Maar je hebt het iig geprobeerd. En dat iemand zo reageert laat iig zien dat hij geschrokken is?
Ik haat Rotterdam tot op de krochten van de hel omdat je daar als vrouw amper chill kunt rondlopen. In geen enkele andere stad in Nederland heb ik dit zo ervaren. Ik geloof best dat het een leuke stad is enzo maar nee, niet voor mij.
Ik woon er zelf maar je hebt echt helemaal gelijk.
Ik vind het echt niet mijn taak om iemand te heropvoeden. Doe gewoon de negeer, scheelt me een hoop energie.
Ik zou het geen heropvoeden noemen, voor mij is het gewoon een manier om ermee om te gaan. Als jij het kunt negeren zou ik het ook vooral doen. Dat lukt me (helaas) niet. Ik voel me altijd nogal boos en krijg het gevoel dat mij onrecht is aangedaan. Dus het is een beetje óf schelden óf praten bij mij. Of negeren en dan koken vanbinnen.
Of ik zeg niks terug of, en dit doe ik vaker, zeg heel droog “dag” en vind dat zelf een prima reactie. Ik negeer ze niet dus loop minder kans op gescheld naar mijn hoofd en van in discussie gaan zie ik de meerwaarde ook niet. Moet zeggen dat ik het catcalling enorm onzinnig vind en ook vaak respectloos, maar ik denk er verder niet zoveel over na en vind het vaak ook wel meevallen. Maar moet zeggen dat ik ook geen heel smerige dingen naar mijn hoofd krijg. Vaak blijft het bij “en dame hoe is het” met “dat ziet er goed uit” ofzo bij. In de zomer vind ik het wel vervelend om met blote benen en armen enzo in de stad te fietsen en in bepaalde wijken fiets ik dan ook niet graag, maar vind het verder wel meevallen.
Nee fair enough.
Ik heb daar een beetje een allergie op omdat Mn oude huisgenootje altijd de discussie aan wilde gaan, vooral wanneer ze mij nariepen en dan tegen mij zei dat het antifeministisch was dat ik ze “ermee weg liet komen” door het gewoon te negeren. Alsof het mijn verantwoordelijkheid was om andere vrouwen te beschermen door het te adresseren. Terwijl ik gewoon rustig Mn leven wil leiden en helemaal geen activist wil zijn in deze, bij mij gaat het echt het ene oor in en het andere uit.
Tuurlijk vind ik het wel eens vervelend, zeker jn de zomer als ik soms echt achtervolgd wordt door iemand die vanuit een auto langzaam naast je gaat rijden, maar ja het laatste wat ik dan wil is ze erkennen en hen “belonen” met (negatieve) aandacht. Maar als het voor jou werkt dan prima, vind het ook irritant hoor.
Dit slaat inderdaad nergens op. Je kan niet van iedereen verwachten dat hij of zij een activist is of zich de dingen aantrekt die jou aantrekken.
Mijn meest recente filosofie hierover is dat ze gewoon een soort eenzijdig contact willen: hun mening/blik/gefluit op jou ‘dumpen’ zonder dat je überhaupt reageert. En negatieve aandacht ligt dan in de lijn der verwachting maar een gesprek niet. Dus daarom probeer ik de laatste tijd voor die laatste optie te kiezen.
En yes laten we vooral doen wat bij óns past!
Wtf, als ik in Rotterdam rondloop ga ik echt geen discussie aan. Wie doet dat?!:Gewoon niks zeggen, maar wat vind ik het een nare stad met veel te veel nare mannetjes.
Haha nouu catcall-coping-shaming
Ik heb er hier dus opvallend weinig last van. Opvallend dat de ervaringen zo extreem uit elkaar liggen.