Als ik nu antwoord zou moeten geven op deze vraag dan is het ‘ik mocht het niet’. Sowieso werd het niet gegeten door mijn ouders en niet klaargemaakt, maar mijn moeder had ook wel veel invloed op ons. Het duidelijkst waarin het naar voren komt dat vlees eten (en melk drinken) eigenlijk off limits was, is dat toen mijn broers (20+) wel eens vertelden dat ze buitenhuis vlees op hadden, er ongelooflijk veel commentaar op kwam. Van ‘waarom doe je dat’ ‘ik heb zo mijn best gedaan om jullie vlees-vrij op te voeden en dan eet je het zomaar’. Het was trouwens meer iets van mijn moeder dan van mijn vader. Dat is ook te zien dat na de dood van mijn moeder mijn vader heel snel (smerig) vlees is gaan eten.
Mijn moeder verbond het trouwens ook wel aan allergieën, een koemelk allergie en mijn broer had veel eczeem en mijn ma dacht toen dat dat door vlees eten kon komen. Daar heb ik zo mijn vraagtekens bij gezet, maar zij dacht dus dat het beter was voor haar kind, ze vond zelf vlees nooit boeiend dus maakte het niet meer klaar en mijn vader was te lui om zijn eigen potje te koken.
In ieder geval, toen ik 22 was is er een groot vitamine b12 tekort gevonden, en ik was altijd als kind heel mager en vind nu achteraf dat ik er bleek en ongezond uitzag. Ik zeg niet dat vlees nodig is om gezond op te groeien, maar ik vind wel dat je je uiterste best moet doen om het dieet volwaardig te laten zijn. En ik denk dat mijn ouders daar misschien wel een steek hebben laten vallen. Dan had ik liever dat we eens in de week (goed) vlees aten dan helemaal zonder vlees en er minder gezond uitkomen…
En mocht ik ooit een kind krijgen, dan wil ik wel dat het weet waar vlees vandaan komt, dat het niet goed voor het milieu is, en dat het niet per se nodig is in een gebalanceerd dieet, maar ik wil het wel iets meer open opvoeden. Ik weet niet of ik ooit zelf vlees zal klaarmaken (heb het in mijn leven wel eens gedaan, maar moet zeggen dat dat me veel moeite kostte. het kopen is me nog niet gelukt), maar als ik samen kom met een vent die vlees eet, dan vind ik best dat mijn kind ook vlees mag/kan eten. Biologisch en gewoon normale proporties. Dat is dan in theorie, want ik weet niet hoe het in de praktijk zal gaan. Als ik nu mijn oppaskindjes eten moet geven en ik mag kiezen tussen smeerworst of appelstroop, zal ik nooit voor de eerste gaan.
Maar ik ben hypocriet en dat besef ik me heel erg goed, en misschien daardoor dat ik wat open tegenover vlees eten probeer te staan, want ik eet zelf wel vis en daar is namelijk net zo goed van alles mis mee.
En over je kind laten weten waar vlees vandaan komt; ik heb toen ik 11 was eens ruzie op een kinderfeestje gekregen omdat ik iets zei/vroeg van ‘oh jullie eten nu lamsvlees, denk je dan niet aan dat lammetje en vind je dat niet zielig?’. Allemaal verdrietige en boze kinderen inclusief een moeder van de jarige. :’) Ik vond toen in ieder geval al dat je je bewust kunt zijn van wat er op je bord ligt, en als je dat bent dan nog kijken hoe graag je het opeet. Maar in deze ervaring zie je dus ook wel de invloed van mijn moeder. Op zich niks mis mee, maar ik was wel nogal de uitzondering laat maar zeggen :’)
Ik vind het wel lastig hoor, want je maakt allerlei keuzes voor je kind en je wilt de beste optie aanbieden.
@Dombo @Violoncello (en @Saturnus misschien was je ook nog benieuwd).
super hypothetisch allemaal natuurlijk! En sowieso maar eens afwachten hoe en wanneer dat wetsvoorstel er doorheen is en met welke randvoorwaarden.