Als ik zakelijk naar een uitvaart ga draag ik wel eigenlijk altijd hetzelfde, een donkere broek met een zwart coltruitje en een blazer eroverheen. Dat misstaat ook niet echt op de zaak.
Ga ik privé is het meestal een zwart jurkje, maar wel verschillende.
Bang nee, maar ik hoop wel dat ik dan tegen die tijd in mijn slaap weg ben. Ik zie met mijn werk vaak genoeg dat het een lijdensweg wordt.
Ik heb kinderen dus al 4 jaar niet uitgeslapen 
Bang voor de dood ben ik niet. Dood is dood en je kan er toch niks meer aan doen. Wat ik wel eng vind is dat ik niet weet hoe ik doodga. Het liefst ga ik in mijn slaap dood, maar het kan ook zo zijn dat ik veel pijn ga lijden (na een auto ongeluk) en dat vind ik eng.
Leeg jij je mailbox of laat je gelezen mails gewoon staan?
Ik vind boxen van ‘spam-adressen’ niet echt meetellen, het gaat echt de inboxen van e-mailadressen die je gebruikt.
0 stemmers
Mijn werkmail leeg ik wel, maar privé niet.
Ik probeer er gewoon nooit aan te denken, anders raak ik in paniek. Ik vind nadenken over wat er na de dood is of anderen die doodgaan niet eng, maar als ik dan zo’n besef krijg dat dat mij ook te wachten staat vind ik het wel eng.
Ik heb in mijn leven (30+) pas 1 begrafenis meegemaakt.
Ja dit! Of ik klop hem nog even uit op de snijplank. Dan vallen de zaadjes er wel uit.
Probeer je voor het avondeten vaak nieuwe recepten uit?
0 stemmers
Ja een donkergrijs jurkje alleen toen mijn oma een maand na mijn opa overleed kon ik die niet dragen dus nu heb ik er twee. Is meestal ook mijn sollicitatie outfit
Vrijwel mijn volledige garderobe is begrafenisproof. Om van te janken hoe eentonig mijn kledingkeuze is :’)
Hahaha ja hier ook qua kleur. Qua netheid dan misschien niet 
Maar 90% van m’n kleding is zwart.
Gisteren had ik een bruiloft en de dresscode was kleurrijk. Had gewoon niks om aan te trekken behalve een spijkerbroek en een gele longsleeve van zeeman haha
Ja, ik was bij mijn oom op bezoek om afscheid te nemen en toen we daar waren is hij ook overleden. Ik vond het echt heel heftig vooral omdat je ook ziet hoe her aan de kinderen werd verteld, die er toen allemaal niet waren.
Ja, dat viel me ook op! Ik ben zelf bij het overlijden van mijn oma geweest. Ze lag in het ziekenhuis en de beademing is er pas afgehaald toen iedereen er was.
Bij mijn ene opa heb ik het niet meegemaakt. Hij lag toen in het ziekenhuis en het was duidelijk dat hij zou gaan sterven, en heb toen wel een aantal uur bij hem gezeten en afscheid genomen. Uiteindelijk is hij pas echt overleden 's avonds laat toen iedereen weg was.
Bij mijn andere opa en oma was ik er bij allebei bij. Ze lagen in een hospice/het ziekenhuis en gingen op gegeven moment zo snel achteruit dat ze ons opgetrommeld hebben. Bij allebei heb ik er uiteindelijk een paar uur bij gezeten en toen zijn ze overleden waar wij bij waren. Vond dat wel heel bijzonder en ook wel mooi dat ik daar zo bij kon zijn.
Ik heb niet iemand zien sterven, maar wel 2 keer in een trein gezeten die een aanrijding met een persoon had met dodelijke afloop… Dat was heel naar, dat je door hebt dat er iets gebeurd is en vervolgens dat die persoon overleden is, op een paar meter afstand van je.
Dit soort dromen heb ik ook nog wel eens. Of dat ik erachter kom dat ik bij bepaalde vakken nooit kom opdagen omdat ik veel te laat kom of dat ik het klaslokaal niet kan vinden en daardoor alle lesstof mis en dan ben ik bang dat ik het jaar niet zal halen.
En ik droom ook altijd over de middelbare schooltijd, nooit over de studie die ik daarna gedaan heb. En de middelbare school is al 10 jaar geleden. 
Als je een rok aanhebt en je gaat naar de wc, doe je de rok dan
0 stemmers
Strakke (koker)rokken omlaag, losse fladderige rokken omhoog.