Ik studeer nog! Ik ben tijdens het begin van mijn studie gediagnosticeerd, tijdens een burn out.
Ik ben dus in mijn eerste jaar burn out geraakt, omdat het allemaal echt niet lukte. Ik moest ineens op kamers, mijn eigen huishouden regelen, vrienden maken en een vrij pittige studie doen. Het overspoelde me allemaal en was constant teveel, omdat ik het gewoon niet overzag.
Ik kon me nooit concentreren, was altijd naar de muur aan het staren als ik papers moest schrijven (nog steeds wel eens hoor!) en daardoor had ik steeds de ervaring dat ik een mislukking was en dat alles mislukte wat ik deed.
Ik heb ook vaak meegemaakt dat ik dan veel te laat in de verkeerde collegezaal zat om er vervolgens achter te komen dat ik alles was vergeten, de was al drie dagen in de machine zat, of dat soort dingen.
Inmiddels heb ik medicatie en kan ik iets beter leven met mezelf, maar de eeuwige chaos in mijn hoofd is nog wel eens lastig. Ik merk ook dat ik sommige dingen gewoon niet kan. Het is heel lastig uitleggen, maar bijvoorbeeld mijn kamer opruimen kan ik gewoon niet, ik weet niet waar ik moet beginnen en ik raak in paniek. Zelfde ook met grote opdrachten voor mijn studie.
Ik merk dat ik het een beetje moeilijk vind om uit te leggen, omdat veel mensen wel chaotisch zijn en ik wil overbrengen dat ik er Ă©cht last van heb, zonder over te komen alsof ik me aanstel. Omdat ik al mijn hele leven leef met mijn stel hersens, weet ik ook niet zo goed wat ânormaalâ is. Maar ik hoop dat ik het een beetje heb uitgelegd.
Edit: Ik vind het ook belangrijk om even te zeggen dat het niet een âspecial snowflakeâ ding is, maar dat het een aandoening is met serieuze consequenties als het niet goed herkend en behandeld wordt. Het heeft een hoge comorbiditeit met depressie, angst en verslavingen. En voor de mensen die niet in het bestaan geloven: ADHD (waar ADD onder valt), is één van de best onderzochte psychische stoornissen.