Had/heeft jouw kind moeite met wennen op het kdv/gastouder. In geval van meerdere kinderen, ga even uit van je jongste want dit weet je denk ik nog het best?
0 stemmers
Hoe oud was je kind toen het startte op de opvang?
0 stemmers
0 stemmers
Precies dit hebben wij ook. Ik word regelmatig 's ochtends wakker met een kind naast me en dan heb ik absoluut niet gemerkt dat hij bij ons is komen liggen. Vind het helemaal prima zo en vaak ook heel gezellig.
Vind het wel fijn en interessant zo’n uitgebreid antwoord! Wat intens dat ze al zoveel jaar niet doorsliep + die discussie erbij met je toenmalige partner. Dan is 't wel fijner het zelf te mogen bepalen.
Hier wordt ze de helft van de nachten wakker (3 jaar) maar het is vaak heel kort. Ik doe nagenoeg alle nachten want ik zit ziek thuis en m’n man staat vroeg op. Ik vind het ook echt niet zo erg meer. Als ze wakker wordt zegt ze wat ze wil en meestal is dat een zakdoek, bijtring vinden, ingestopt worden, een glas water of knuffelen. Ik probeer nu wel strenger te zijn. Dus knuffelen doen we savonds en sochtends maar we worden niet snachts wakker om te knuffelen. Dan geef ik haar d’r knuffel en stop dr in en valt ze meteen in slaap (terwijl ik al klaar lag naast dr om toe te geven aan knuffelen). Ik vind het met deze leeftijd ook zo helpen dat ik met het naar bed brengen alles al kan doornemen en ze daardoor beter doorslaapt.
Grappig detail : als ze wakker wordt roept ze altijd mama behalve als haar glas water op is, dan roept ze papa. We hebben echt geen idee waarom.
Ja, gezellig!
@Kusjessoldaat knap dat jij het niet zo erg vindt! Dat helpt wel denk ik. Ik vond het echt vervelend destijds, kreeg er helemaal hartkloppingen van als ze me weer wakker riep 
Ohhh ik ben jaloers op hoe vast jullie kunnen slapen! Ik was altijd al een slechte slaper maar sinds het ouderschap is dat nog veel erger geworden. Als ze kucht ben ik al wakker. 
Mijn kind is gelukkig wel een goeie slaper, al haar hele leven, dus daar heb ik dan weer mazzel mee.
Ik vind het vooral fascinerend hoeveel dingen ik half slapend/op de automatische piloot doe. Ik kan me vaag herinneren dat ik er vannacht even uit geweest ben voor de jongste, maar ik kan me niet meer herinneren dat ik weer terug naar bed gelopen ben. 
Tenzij het echt huilen is of er iets is, stap ik in een soort zombiemodus uit bed en slaap ik alweer voor ik terug ben.
Ben soms zó jaloers op mensen met goede slapers en kinderen die niet zo eenkennig zijn / makkelijk wennen bij de opvang etc. Ik heb 2 velcro kids die alleen sliepen/ slapen op/met ons en enorm eenkennig allebei. Oudste inmiddels juist mega sociaal en met veel plezier en gemak naar school. “Had wat langer nodig om te landen” zeg ik altijd.
Oh en allebei flesweigeraars.
Gelukkig zijn ze verder echt fantastisch lief en gezellig en tevreden. Ik heb het geaccepteerd en weet dat het voorbij gaat en ik het bv geven en de contact naps dan weer mis.
Gastouder ging meteen goed maar ze ging vanaf 4 maanden naar m’n ouders en dat was tot de start bij de gastouder een drama. Ze huilde daar de hele dag :(.
@ZusjevanJoost ook heel herkenbaar, ik heb die traumarespons echt als ze snachts huilt. Dan ben ik meteen weer terug bij de onmacht van de eerste anderhalf jaar (toen was ze 4 a 5 x per nacht wakker) nu is het meestal 1 x. En ik werk dus niet dus dat scheelt ook wel . Maar daarvoor deden we het om de nacht en denk dat we dat wel weer doen als ik beter ben.
Mijn kind heb ik tot de afscheidsdag met 4 over de drempel getild bij het kdv. Slapen was dan wel weer fantastisch vanaf het begin 
Ik weet nog zo goed dat onze oudste elke 20 minuten wakker werd en later alsnog 6x per nacht voor de eerste 2 jaar ofzo en toen sliep hij perongeluk een keer door en dacht ik 's ochtends dat hij overleden was omdat hij niet 's nachts wakker was geworden. En dat angstige gevoel heb ik heel vaak gehad als hij door had geslapen tot ik er eindelijk een beetje aan gewend was.
Mijn oudste was/is een gemiddelde slaper denk ik. Wel wat slapeloze nachten doorgehad maar voordeel is dat ze prima uit kan slapen. Mijn jongste (6 maanden bijna) is tot nu toe een hele goeie makkelijker slaper. Daarentegen is ze de laatste tijd wel heel vroeg wakker (6 uur). Ze heeft geen moeite met wennen op de opvang/opa’s en oma’s, itt tot de oudste, maar ze is wel een fervente flesweigeraar. Die dronk de oudste dan weer zonder morren. Dus elk kind heeft wel wat
0 stemmers
0 stemmers
Had zelf een heel sterk gevoel dat ik een zoontje zou krijgen, nergens op gebaseerd natuurlijk maar helemaal overtuigd. Bleek een meisje😅
En ik vind dit dus “zelfs als niet-ouder” wel leuk om te lezen. Ik ben wel geïnteresseerd in hoe het hele zwanger zijn en kinderen krijgen uitwerkt op je hersens en lichaam en uitwerking op je leven etc. Vriendinnen vragen ook vaak hoeveel ik zoveel weet over zwangerschap/kinderen zonder die wens te hebben maar naast bijbaantjes als babysitter, social media, kwam/komt een deel ook door het forum :’)
Wel fijn dat het in een apart topic is zodat er wel gewoon een plaats is waar mensen super lang kunnen uitweiden zonder er scheef op aan gekeken te worden. Ik weet niet of de conclusie was dat er helemaal geen vragen over ouderschap thuishoren want dan kunnen alle specifieke vragen wel in specifieke topics :’)
Heb je je (eerste indien je er meer hebt) kind gekregen toen je jonger of ouder dan 30 was?
0 stemmers
Hoe oud zijn je kinderen?
0 stemmers
Ik had vanaf het moment dat ik een positieve test had het gevoel dat het een meisje zou zijn en op alle echo’s tot nu toe is het ook een meisje. Dus ga er maar vanuit dat er ook een meisje uitkomt tussen nu en eind september, haha.
Al zou ik niet de eerste in de familie zijn die toch een jongetje krijgt, haha. Mijn moeder is er ook nog altijd niet gerust op dat het een meisje is, al hebben we dat echt op meerdere echo’s gezien, haha.
Ik wilde heel graag een meisje maar ik dacht vanaf het begin een jongen, maar ik denk dat dat een soort zelfbescherming (?) was zodat ik dan kon zeggen “oh ja dat dacht ik al!”.
Ik wist zeeeeeeker dat het een meisje was, echt 10000% en iedereen om me heen zei dat ook dus ik had in mn hoofd al een hele meisjeskamer ingericht en aan jongensnamen dachten we niet eens. Nouja tot er ineens op de echo een duidelijke balzak te zien was😂
Ik wou echt super graag een meisje maar zei altijd ik krijg vast alleen maar jongens omdat ik het te graag wil. Eenmaal zwanger was ik echt overtuigd dat ze een meisje was. Dat de kans er was dat ze een jongen was ging er gewoon niet in ofzo. Als de echoscopist zei ‘kijk zijn handje’ dan schreeuwde alles in mij HAAR HANDJE. ze bleek ook een meisje en het enige wat ik dacht was ‘zie je wel ‘
Ik ben weer zwanger na 2 meiden en er heilig van overtuigd dat het weer een meisje gaat zijn (vinden we ook heel leuk), dus keep you posted🤪
Waarschijnlijk vermoeidheid. Herkenbaar?0 stemmers