Ik herken die druk qua leeftijd en moeilijk zwanger worden wel. Het eerste jaar na mijn dochter wou ik niet gelijk een kind, maar toen er langzaam wat begon te kriebelen voelde het wel als nu of nooit (ik was toen 36). We hadden toen nog 2 cryo’s, waarvan de tweede raak was (er zit precies 2 jaar tussen de kinderen), maar hadden al wel besloten dat als dat niet zouden lukken we niet opnieuw het hele traject in gingen.
Of een tweede leuker is is een lastige vraag. Want ik hou van hem en kan niet meer zonder. En als broer/zus vind ik het heel leuk dat ze samen kunnen spelen en echt wat aan elkaar hebben op dit moment (en elkaar echt leuk vinden). Maar dat was geen garantie en voor hetzelfde geldt hebben ze niks aan/met elkaar. Ik denk dat ik ook met één kind voordelen had gezien en dan ook gedacht had dat dat leuker was, omdat je niet beter weet. En we waren al lang blij dat we er überhaupt één hadden na jarenlang ongewenst kinderloos zijn.
Wat bij mij de doorslag gaf om voor de eerste de medische molen (weer) in te gaan was: krijg ik over 10 jaar spijt als ik het niet heb geprobeerd? En wat zijn de gevolgen als we het wel doen en het niet lukt (antwoord: opnieuw verdriet, maar ook echt een einde aan jarenlang onzekerheid, want dan was het klaar). Maar wat de juiste keuze is is heel lastig te bepalen, zeker als het niet vanzelf gaat.
.
.
ik word hier wel een beetje sip van als dit zo is (nog geen ervaring).
)
