Nou inderdaad. Een psychische stoornis staat niet gelijk aan stom of kut zijn… Alsof mensen met een depressie of bipolaire stoornis oid niet lovable zijn.
3 likes
Huh dat zegt ze toch ook niet? Dit is een heel breed spectrum.
En tuurlijk zijn er uitzonderingen, maar ik zou ook afkappen. Heb zelf gedate met iemand die op het randje van depressie zat en die had geen ruimte voor mij in zijn leven.
2 likes
Ja nou dan moet ze meer specificeren wat ze bedoelt. Want zoals ze het nu zegt lijkt het alsof elk persoon met een psychische stoornis al per definitie op de “nee-stapel” belandt.
4 likes
Psychische gestoord is inderdaad ietwat fel uitgedrukt, maar ik denk dat er vooral gedoeld wordt op mannen met een onstabiele persoonlijkheid van eender welke aard.
Uit eigen ervaring kom ik regelmatig mannen tegen die zich niet kunnen/willen binden omwille van een onverwerkte trauma of bijv. een narcistische persoonlijkheid.
6 likes
Ik heb gedate en relaties gehad met een paar mannen die een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis hebben of bijvoorbeeld een narcistische persoonlijkheid en nooit meer. Mijn ex die een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis heeft kreeg er wel hulp voor, maar het uitte wel in dat hij altijd het slachtoffer was en ik altijd de dader door zijn geschiedenis. En er was niks mis met hem als mens, maar dat maakte de relatie ontzettend moeilijk. Hij heeft zelfs toen mijn moeder vorig jaar ernstig ziek werd, haar ziekte misbruikt om mij te kwetsen, omdat hij vond dat ik hem slecht behandeld had (ik had het uitgemaakt, want hij was meerdere keren ver over mijn grens gegaan).
Dus ja, ik snap wat ermee bedoeld wordt. Maar het is niet zo bedoeld om iedereen die dat heeft zo weg te zetten. Het kan alleen een relatie wel moeilijker maken dan met iemand die dat niet heeft.
2 likes
Jouw ervaring komt mij helaas meer dan bekend voor… Gelukkig is mijn moeder er intussen beter aan toe, maar mijn vertrouwen in mannen is zoveel jaren later helaas nog steeds niet helemaal hersteld.
Ps. Ik hoop van harte dat je moeder het intussen ook beter stelt 
Helaas is ze na 2,5 maand overleden. Hersentumor, ging idioot snel. Zelfs het ziekenhuis personeel zag het niet aankomen. Erge is, toen hij later via via hoorde dat ze overleden was, appte hij mij en m’n vader om te zeggen hoe erg hij het vond en of hij wat voor ons kon doen. Dit was voor mij echt een kwestie van ‘saving face’ of zodat hij kon zeggen dat hij in ieder geval hulp had aangeboden. Ik ben nu al bijna een jaar lang kwaad op hem 
godzijdank is er therapie.
Maar ik ben blij voor jou dat jouw moeder ondertussen er beter aan toe is!
1 like
Ik heb zelf een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis en dat slachtoffer/dader idee is wel ook een beetje hoe de dynamiek was met mijn ex. Ik denk dat ik wat dat betreft ook wel echt lastig was om een relatie mee te hebben en denk dat dat wel een grote reden is geweest dat het fout is gelopen.
Ik ben ook dus wel bang dat ik hier altijd last van ga blijven houden qua relaties, al lijkt bij mij de therapie nu na 10+ jaar van alles geprobeerd te hebben voor het eerst aan te slaan dus wellicht is er hoop haha
1 like
Tja een psychische stoornis maakt een relatie opbouwen en onderhouden er nu eenmaal niet eenvoudiger op
7 likes
Er komen mij woorden te kort… 
Het spijt me voor de indiscretie van mijn vraag!
Therapie lijkt me een goed idee om alles een plaats te geven. Had ik misschien beter ook gedaan ipv 2 jaar kwaad rond te lopen
Dat niemand er om vraagt problemen te hebben, is hier niet relevant. En niemand ‘verdient’ het om gelukkig of ongelukkig te te zijn, maar dat maakt nog niet een ander open zou moeten staan voor een relatie met iemand die psychische issues heeft. Als partner lijdt je er altijd in meer of mindere mate onder, dat lijkt me buiten twijfel staan. Of je dat ervoor over hebt, is een persoonlijke keuze.
Voor mij hangt het er, net als bij lichamelijke beperkingen, vanaf wat iemand heeft en hoe ernstig het is. Maar ik kan me ook goed voorstellen dat iemand er, wellicht mede gebaseerd op eerder ervaringen, helemaal niet (meer) aan wil beginnen.
Ik heb zelf een relatie gehad met iemand die depressief was, en dat was super zwaar en niet vol te houden voor mij. Er zullen vast mensen zijn waarbij het minder zwaar valt, danwel omdat de aandoening minder zwaar is en/of omdat ze er beter mee kunnen dealen. Allemaal prima. Maar het maakt het nooit simpeler en als iemand kenbaar voor mij issues heeft die vergelijkbaar zijn met die van mijn ex, zou ik er niet meer aan beginnen. Voortschrijdend inzicht, maakt mij niet blij en de ander dus ook niet.
9 likes
Welke therapie volg je? Misschien is er ook nog hoop voor mij;)
1 like
Ohhh sorrysorry voor hoe ik het hier had getypt, ik bedoelde er echt niets lulligs mee en heb zelf ook behoorlijk pittige psychische problemen gehad in het verleden (en ja, ook een diagnose).
Wat ik tot nu toe heb meegemaakt was dat het het leven van degene die ik datete volledig in beslag nam, waardoor er nul ruimte meer was voor mij en ook om in te leven hoe bepaalde dingen voor mij waren.
Was niet mijn intentie om iets lulligs te zeggen, ik zal mn berichtje even aanpassen
1 like
Ja, dit.
Ik heb het nu een jaar volgehouden met iemand met mega zware problemen en het vrat me echt op… Was niet meer vol te houden, omdat er enorm weinig wederkerigheid was (niet omdat hij niet wilde, maar omdat hij het niet kón).
2 likes
Dat bedoelde ik niet, ik heb juist een jaar lang enorm mijn best voor iemand gedaan, maar uiteindelijk bleek het niet te werken omdat er zoveel speelde en er geen ruimte voor mij was in zijn leven. En helaas is mijn vorige relatie door allerlei psychische klachten (waar hij helaas niks mee wilde doen), ook stukgelopen.
Er zijn ook genoeg mensen die een relatie met iemand afschrijven op basis van lichamelijke problemen die iemand kan hebben. Dat is als je aan die kant staat ook niet leuk (ik spreek uit ervaring). Maar in the end start je een relatie omdat je denkt dat het je gelukkiger gaat maken dan je (alleen) bent. En ieder heeft de vrijheid om te bepalen waar voor hem of haar de grens ligt.
5 likes
Ik zit nu voor het eerst in een groep, met affectfobietherapie en het is heel vaag allemaal, maar op de één of andere manier lijkt t nu na meer dan een half jaar heel voorzichtig een beetje op zn plek te vallen allemaal. Maar wie weet is dit een tijdelijke opleving, haha
3 likes
Totaal off topic maar ik start binnenkort ook in een groep obv deze therapie dus ben heel blij om jouw ervaring te lezen
1 like
Heb ik nog nooit van gehoord! Zou mij ook wel kunnen helpen denk ik.
1 like
Ik heb ook weer een Tinderervaring gehad 
Begin deze week had ik een leuk gesprek met een match. Hij was een buitenlandse diplomaat die iets doet met mensenrechten en hij was voor een avond in mijn stad. Na een hele dag chatten besloten we om spontaan af te spreken voor een drankje. We waren nog het laatste aan het afspreken (waar we elkaar zouden zien want veel bars waren die dag gesloten) en ik stond al op het punt om te vertrekken (jas en schoenen al aan en sleutels in de hand) wanneer hij plots een bericht stuurt van hoe hij me langs achter gaat neuken en aan mijn haar gaat trekken enzv. Dat bericht kwam uit het niets, daarvoor was er nul seksuele suggestie, en voelde heel rapey en intimiderend aan. Ik stuurde iets à la WTF ben je serieus, en vervolgens deed hij alsof wat hij gestuurd had heel normaal was en alsof ik de rare ben. Hij zei ook dat ik het allemaal niet zo serieus moest nemen. Ik heb het meteen afgebroken en hij begreep niet waarom ik hem zo abrupt niet meer wou zien Ik vond het een vieze ervaring, wat als hij dat bericht niet gestuurd had en ik IRL had moeten ontdekken wat voor creep het was. Vooral ook confronterend dat ik hem zo verkeerd ingeschat had… en ook weer typisch dat zo iemand in de mensenrechten werkt… ik word gewoon opnieuw boos als ik eraan denk.
11 likes