Laatst had ik weer eens een tinderdate en na 3 woorden dacht ik het al te weten (dat hij hét niet voor me was) maar we hebben wel 1,5 in dat cafe gezeten.
Toen ik wegging zei hij iets als ‘ik vond het gezellig, we houden contact!’ en ik iets als ‘jaa okeee
’.
Thuis bedacht ik mij dat een eerste date spannend kan zijn en dat hij misschien niet helemaal zichzelf was. Ik had mij voorgenomen om nog op 2e date te gaan.
Op zondag avond stuurde een bericht en zijn er een klein aantal berichten over en weer gegaan, waarna hij mij een onboeiende vraag stuurde (lekker geshopt?) Op dinsdagavond had ik nog niet gereageerd en stuurde hij ‘Ik neem aan dat je het hierbij wilt laten…’.
Jeumig wat een open deur!! Ik herkende mijn 15jarige zelf in dat bericht. Ik heb toen dus ook gezegd dat ik niet dacht dat we een grote klik hadden. En vroeg hem wat hij vond.
Ik voel mij heel dubbel bij dit verloop;
- omdat ik zijn reactie wel puberaal vond
- Omdat ik best nog op 2e date was gegaan, ware het niet dat hij mijn primaire gevoel zo had geduid.
Is dit raar van mij?


Ik neem alle reacties ter harte, want ik ben alweer 100 jaar vrijgezel en doe kennelijk iets fout.



. Maar naar vader brengen vind ik soms ook erg lastig. Maar ik cijfer mezelf al compleet weg en dat moet natuurlijk ook niet helemaal. Dubbel allemaal soms.