Ik had een leuke match en het gesprek verliep goed en ongedwongen en van het een op het andere moment is het doodgeslagen en krijg ik geen reactie meer.
Zojuist zie ik dat zijn foto niet meer zichtbaar is, dus ik weet wel hoe laat het is.
Ik vind het zo hard, zo onnodig om iemand te ghosten, ik ben er echt allergisch voor en ik voel me nu ook vrij ontdaan terwijl ik die jongen nog nooit gezien had 
.
Ja de psychologie daarachter is zo wreed. Afwijzing doet ook pijn als het van iemand komt die niets voor je betekent, dat zit gewoon in de menselijke aard. Echt het meest vreselijke aspect van modern dating als het mij vraagt.
Ja goede reactie, dit is wat ik even moest horen. Relativerend vraag ik mezelf af of ik dit wel als afwijzing moet zien, of het daar wel mee te maken heeft. Er zijn âover 9000â andere redenen mogelijk waarom dit nu gaat zoals het gaat.
Vreemd hoor. Gek genoeg voelde ik het intuĂŻtief al aankomen.
Also: still upset.
Ja, afwijzing is misschien niet het goede woord. Het is niet afwijzing van jouw persoon natuurlijk want hij kent je nauwelijks. Het is meer dat je dan bij hem ingeschaald bent als âniet de moeite waard verderâ wat dan pijnlijk kan zijn? Ik had het een tijdje geleden met een jongen waar ik iets van een half jaar geleden leuk mee had gekletst op Inner Circle maar ik zat destijds in een depressie en was desperate voor erkenning dus toonde me niet van mân beste kant. Uiteindelijk heb ik die app verwijderd voor mân mentale gezondheid haha. Anyway, ik kom hem drie weken geleden tegen op Bumble, we matchen en 2 min later wil ik hem een berichtje sturen, zie ik dat hij de match heeft opgeheven.
Het betekent niets, ik ken hem niet, hij kent mij alleen super oppervlakkig op een wat donker moment voor mij, ik heb inmiddels genoeg zelfvertrouwen om mezelf oké te vinden, en tóch vond ik het kut.
We zijn dan toch kuddedieren en ââafwijzingââ van iemand van ons ras is âgevaarlijkâ dus ons ego zegt: NEE, dit is kut. Mja⊠en wij als singles en mensen die daten komen er disproportioneel veel mee in aanraking, en zeker in de huidige datecultuur waarin rudeness redelijk geaccepteerd is.
En dat intuĂŻtieve is zo typisch hĂš, dat heb ik ook wel vaak. Zelfs met digitale communicatie. Ik denk dat de mens gewoon echt hypergevoelig is voor subtiele veranderingen in communicatie.
Dankje voor je reactie. 
@lapzwans heeft al wijze woorden gezegd maar liefde voor jou @Twijfelaar
Ik denk dat bij mij de kern van het probleem zit dat ik ook echt wel waardering/zelfliefde haal uit die contacten ipv dat ik al 100% van mezelf houd en die gesprekken/jongens dus gewoon als een leuke aanvulling kan zien. Probeer ik wel echt in mijn achterhoofd te houden maar vind ik lastig. Is dat herkenbaar?
Ik ben heel gelukkig alleen maar ben wel op zoek naar intimiteit. Bij een goede klik met een man heb ik toch al gauw hoop dat dat kan ontstaan dus dan valt zoân situatie als deze rauw op mijn dak.
Ik vind de aandacht fijn in ieder geval, ik krijg daar best een kick van en ben zelf ook gul met mijn aandacht. Ik merk de laatste tijd dat het ook best verslavend wordt en dat ik het hele daten zelfs leuk ben gaan vinden als tijdverdrijf dus dat wordt langzaamaan wel een dingetje.
Nog even en ik verwijder de apps weer voorlopig, ik vind het wel weer even mooi geweest zo.
Super herkenbaar. Bij elke jongen denk ik: yay, misschien lukt het nu eens! Teleurstellend als dat niet zo is.
Rest van je post is trouwens ook herkenbaar.
Ja dit. En dat je jezelf dan weer helemaal openstelt voor iemand en dat het dan weer niks wordt 
. Intimiteit ja. Het gaat gewoon zoveel dieper dan een goede vriendschap. Hoop dat het voor ons allemaal snel weer komt!
Ik hoorde laatst van mensen (niet mijn vrienden) dat het âheel normaalâ is om wanneer je in een relatie zit eventjes de markt te testen op tinder. Dan raak je met mensen in gesprek en dan op een gegeven moment realiseer je je weer dat je al een leven met een partner hebt dus ghost je degene(n) met wie je praat. Ik vond daar wel wat van uiteraard maar dat was âflauwâ en ik nam tinder te serieus.
Ik zeg niet dat dit jou 100% zeker is overkomen natuurlijk maar ik denk wel dat je het echt niet bij jezelf moet zoeken. Iemand die iemand anders ghost ben je liever kwijt dan rijk vind ik in ieder geval.
Ik ben niet eens echt verbaasd om wat je zegt en dat is eigenlijk wel bizar, toch? Ik heb het nog nooit gehoord maar ik geloof je meteen.
Als mensen zeggen dat ik Tinder te serieus neem of iets in die strekking dan ben ik het daar trouwens niet mee eens. Ik heb genoeg serieuze dates gehad om te kunnen stellen dat het echt niet enkel om seks en bevestiging draait.
Hebben jullie ook wel eens dat Tinder berichten pas veel later toont? Dus dat je de hele dag geen bericht ontvangt van een match en dan in de avond ineens het bericht kan zien dat hij vanochtend al heeft verstuurd?
Misschien werkt even uitloggen en weer inloggen daarvoor!
Ik keek toevallig vandaag wat psychologische filmpjes op YouTube (echt mn guilty pleasure) maar een ging ook over ghosten. Het pijnlijkste van ghosten lijkt niet eens de afwijzing te zijn, maar het idee dat iemand je het niet waard vindt om je afsluiting te geven, om even vijf minuten te besteden aan het aangeven dat/waarom diegene niet verder wil. âPositieveâ noot was wel dat ze zeiden dat aan het eind van de rit het ghosten meer negatief effect zou hebben op diegene die zelf ghost (toch schuldgevoel, gesteld dat het geen psychopaten zijn) dan degene die geghost wordt. Maar ja, maakt het niet minder kut, vooral niet als het echt na een tijd (weken/maanden) daten is. Vraag me dan ook echt af wat er mis is met zoân persoon.
Maar even eerlijk: heb jij wel eens geghost?
0 stemmers
Ik heb het 1x gedaan na een date (met seks) en dat is 4 jaar geleden en voel me daar inderdaad tot de dag van vandaag nog schuldig om en heb het sindsdien ook niet meer gedaan.
Soms weet je na een date gewoon allebei dat het never njet iets wordt, dan lijkt het me best okĂ© om âelkaarâ te ghosten. Maar mss is elkaar ghosten technisch gezien niet Ă©cht ghosten 
Ik zie ghosten ook als niet antwoorden als iemand een bericht stuurt. Als je beide na een date niets meer laat horen is dat toch niet echt ghosten? Want dat heb ik ook wel eens gedaan
Maar dan is het ook een assumptie. In principe zou je dan ook iets kunnen zeggen als: jo, dit gaat m niet worden geloof ik he? Oid. Ik snap best dat juist in digitaal contact het best makkelijk is om te vergeten dat de persoon aan de andere kant echt een persoon is met alle gevoelens die erbij komen kijken (sterker nog, ben ik zelf ook gevoelig voor), maar als ik er over nadenk vind ik het eigenlijk best treurig dat steeds meer mensen ghosting blijkbaar als een acceptabele manier zien om met andere mensen om te gaan. Want het blijven wel mensen.
(En dit is uiteraard niet persoonlijk bedoeld/aan jou specifiek gericht)
Hoezo is het dan een aanname? Als ik na een date denk mwah ik hoef m niet per se nog eens te zien, en hij stuurt niets dan is het toch prima om het zo te laten? Mag er toch vanuit gaan dat als iemand iets wil, hij dat laat weten. Dat doe ik zelf ook. Voel me pas genegeerd als ik wel iets stuur, en er komt geen reactie. Of ziet iedereen dit anders? Dan moet ik mân antwoord op de poll aanpassen haha
Edit; is misschien anders als er tijdens de date al vervolg afspraken besproken zijn oid, maar daar ga ik nu even niet vanuit.
Ja, klopt. Hangt een beetje van de dynamiek van de date af. Al beide situaties meegemaakt. Het gewoon zeggen (dat het 'm niet wordt) is inderdaad prettiger. In zoân situaties (dat ik het wel zeg) was de date meer van het genre ik wil niet met jou verder daten maar als ik je per ongeluk op straat tegen kom ga ik niet speciaal de straat oversteken om je te ontwijken 
.