Eerst wilde ze geen luier aan Ć©n ook niet op het potje 
. Dat was ergens aan het eind van het voorjaar, net voor de zomer. We hebben toen besloten om haar toch een luier aan te doen en het nog even te laten.
Aan het begin van de zomer begon ze opeens zelf aan te geven dat ze moest plassen of net geplast had. Toen zijn we actiever het potje en de wc gaan aanbieden, maar wel nog met een luier tussendoor. Elke keer als ze op het potje of de wc ging, juichten we heel overdreven en gebruikten we een stickerkaart als beloning. Ze wilde ook heel graag een onderbroek aan, dus die deden we dan over de luier. Sowieso zijn onderbroeken prima omkoopmateriaal en misschien kan je zoontje zo ook alvast wennen?
De luier bleef zo steeds vaker droog en toen besloten we door te zetten. ās Ochtends was het meestal geen probleem om de luier uit te laten. Na haar middagdutje wilde ze hem vaak nog wel aan, en dat lieten we dan gewoon zo maar dan hielpen we haar wel herinneren aan de wc. En soms had ze geen luier aan maar voelde ze dat ze moest plassen of poepen, en riep ze dat ze heel graag een luier wilde. Deden we een luier aan, en daarna weer uit.
Op de opvang droeg ze ook nog een paar weken een luier, maar ook daar ging het snel goed toen ze zelf kon aangeven dat ze moest plassen. En ze hebben daar natuurlijk vaste wc momenten.
Dus uiteindelijk was het bij ons vooral een combinatie van wachten tot ze er zelf klaar voor was, blijven aanbieden zonder druk, en haar veel regie geven: over wat ze droeg (luier, onderbroek, blote billen) en waar ze wilde plassen (wc, potje, luier). Ik denk dat zij daardoor ook meer vertrouwen kreeg. Doorslaggevend is denk ik dat ze echt aangaf dat ze moest plassen of dat net gedaan had en het dus niet zomaar liet lopen zonder dat 't haar iets interesseerde. Die āklikā leek er opeens te zijn. Hij is ook nog geen 3, toch? Misschien de moeite waard nog even te wachten maar wel alvast voor te bereiden met boekjes en onderbroeken?
