Vorig jaar met de kerstmarkt wilde onze dochter perse in een treintje. Totdat ze erin zat en dat ding begon te rijden en te stomen, ik heb haar bijna nog nooit zo hard horen krijsen. Daarna had ze echt een “trauma” en wilde ze ook nooit in de draaimolen enzo.
Eind augustus dit jaar zijn we een keer naar drouwenerzand geweest en de eerste ronde in de olifantjes was een groot drama (ze wilde er heel graag zelf in). Daarna ging ze alleen met haar grote neefjes in een attractie waarvan ik dacht dat ze het veel te spannend zou vinden en nu vindt ze alles ineens weer geweldig.
Ze is toevallig deze week ook weer in een treintje geweest en ik heb nog nooit een kind zo hysterisch zien genieten.
Dus het kan echt van de ene op de andere dag ineens beter gaan. Bij ons had het tijd nodig en veel geduld, als ze iets niet wilde dan moedigden we haar ook niet aan om het wel te doen.