Even als reactie op mezelf maar ik ben zooooo trots op mijn modderkeuken. Hij is nog niet helemaal af want er moet nog een langere paal aan de rechterkant zodat de plank recht staat en die ijsjes moeten nog in een houder die ik ga maken ennn die mandjes/kratjes moeten nog wat netter; maar mijn kind is er ZO blij mee. En heeft me alles bij elkaar denk ik maar 75 euro gekost? Het heeft een zandbakje én een waterkraan die aangesloten wordt op onze buitenkraan.
Wauw super leuk gedaan! Ziet er echt heel tof uit
Wat een heerlijk hoekje zo! Daar gaan jullie vast lang plezier van hebben, hier waren vandaag 5 kinderen van 4-7 jaar driftig in de weer bij ons keukentje, haha.
Mijn jongste dochter kroop, stond en liep langs, maar ging met 11maanden nog niet zitten. Er waren meer kinderen op haar opvanggroep die dat ook hadden. Niks mee gedaan, haar gewoon haar eigen houding laten zien, en uiteindelijk ging ze het vanzelf alsnog doen.
Onze oudste lag ook altijd heel veel op haar zij zo, heel schattig vond ik dat.
Ja het is echt een fase! Hier hetzelfde, onze dochter was altijd vrij kalm en deed na geboorte broertje opeens allemaal dingen die we eerder nog niet hadden gezien heel sneu soms ook, maar het is gewoon echt wennen. Wij deden en doen alsnog altijd veel met haar alleen, misschien helpt dat. Maar volgens mij is het vooral een kwestie van uitzitten en er laten zijn…
Kwam deze tip tegen. Die ikea bak schijnt heel mooi te passen tussen die stokke stoelen. Kunnen mooi benodigdheden in voor bij het eten etc.
Ik heb dit geprobeerd, en de stoel was net iets te breed voor de bakken waardoor ze er direct uit vielen als ze ook maar een milimeter scheef gingen bij het in en uit schuiven. Uiteindelijk extra stukjes erbij gekocht (via Etsy geloof ik) waardoor het wel precies paste. Alleen mijn kind ging de hele tijd met die bak spelen en alles eruit gooien dus ik vond het niet echt heel handig.
@Telefoonnummer Jaa met die tussenstukjes van Etsy is het echt top! Ze hebben bij Ikea deze manden ook van draad, die vind ik persoonlijk nog mooier.
Hier wordt ook regelmatig alles er uit gevist, maar heb er vooral slabbetjes en wat boekjes in zitten dus vind dat niet zo erg.
Ik vond dit het zwaarste aan het krijgen van een tweede kind. Onze oudste deed precies zoals die van jou. Moet zeggen dat het met de tijd steeds beter werd, maar er was niet echt een omslagpunt ofzo.
Ik denk toen de baby 1 werd dat het wel een beetje voorbij was. Want ook al die voedingsmomenten bij de baby waren hier ook wel reden voor drama. Je kan dan geen aandacht geven en de peuter moet zich maar weer vermaken.
Niet wat je hoopt te horen, maar dus wel herkenbaar. Sterkte!
Oh ik ben hier wel een beetje bang voor. Hoe oud is je kindje en @Howth?
We hebben al een temperamentvol kind (vooral wanneer overprikkeld/moe) dus ben bang dat het straks helemaal erg wordt.
@Howth dit komt vaker voor en is een kwestie van wennen. Is ook een behoorlijke verandering! Ze zal waarschijnlijk ook nog wel vermoeider zijn door het ziek zijn. 1 op 1 dingen doen met haar kan helpend zijn.
Ja onze oudste beleeft de wereld ook nogal intens dus dat hielp niet mee. Er zat bij ons precies 2 jaar tussen de twee kindjes.
Maar als je erin zit dan deal je er gewoon mee. Achteraf denk ik echt pffff heftig. Als mensen me ook vragen wat ik het meest intens vond qua verandering: van 0-1 kind of 1-2 zeg ik ook volmondig van 1 naar 2.
Ja sowieso van 1 naar 2. Dat was echt 🫠😵💫.
Mijn dochter van 4j8m is sinds haar 3e al ‘zindelijk’, maar blijf maar natte onderbroeken houden. Ze plast dus niet volledig in haar broek, maar een mini beetje. Gebeurd een paar keer per dag. Na die natte onderbroek speelt ze gewoon door en ze gaat wel op eigen initiatief vervolgens naar de wc als ze écht moet. Ze lijkt die natte onderbroek vaak niet eens door te hebben (of het boeit haar weinig).
Heeft iemand hier ervaring mee / tips voor?
We gaan binnenkort op vakantie en hebben dan weinig was mogelijkheden en daar kijk ik nogal tegenop.
Ik vroeg mij af wanneer jullie na de bevalling weer “up and running waren?” Zoals wanneer gingen jullie weer boodschappen doen, auto rijden, een stuk wandelen langer dan een half uur… dat soort dingen? Ik merk dat ik het zelf lastig vind om aan mn huis vast te zitten, maar vind het ook spannend om mijn kind ergens mee naar toe te nemen ivm huilbuien etc haha… Hoe zijn jullie hiermee omgegaan?
Ik zou gewoon proberen om de deur uit te gaan als je dat wilt. Ik ging als één van de eerste ‘uitjes’ koffie drinken bij de HEMA op 10 minuten loopafstand. Als het niet was gegaan qua huilen had ik zo weg gekund. Ik ging ook al vrij snel (na een paar weken) alleen met baby in de maxi cosi naar mijn moeder en zusje op 40 minuten rijden. Dat ging in het begin vrij belabberd (huilen) maar vond het fijn om toch ff het huis uit te zijn en wat meer m’n handen vrij te hebben. Achteraf gezien had ik in die periode dat kind nog heel klein was veel meer buitenshuis moeten gaan lunchen, koffie moeten gaan drinken etc. want dan slapen ze nog relatief veel. Een paar maanden later zijn ze veel meer wakker en vond ik het ingewikkelder. Maar zal vast ook per kind verschillen. Qua fysieke activiteit zou ik naar je lijf luisteren.
Zelfde als @Tostibrood, was er heel huiverig voor maar achteraf had ik wel meer kunnen ondernemen.
Lichamelijk kon ik pas na 1,5 maand wat langer lopen, maar ik had ook flinke bekken klachten gehad.
Wij woonden in het centrum. Na 2 weken hebben we een drankje op een terras gedaan, was heel spontaan want we zouden eigenlijk alleen een rondje wandelen. Paar dagen erna ook ergens gaan lunchen. Maar als m’n man aan het werk was ging ik vooral een rondje lopen en even een boodschap doen. Ik ging niet in m’n eentje met haar ergens heen tot ze anderhalve maand was (toen koffie gedaan op werk en een x naar m’n ouders gegaan). Ik ging met m’n broer wel vaker wandelen in de stad. Het was ook een heel erg warme zomer en wij hadden geen buiten dus dan ga je wel makkelijker naar buiten denk ik.
Niet alles was een succes. Op m’n vader z’n verjaardag, toen m’n dochter een maand was, heb ik huilend in de woonkamer daar gestaan omdat het veels teveel voor me was die dag.
Alleen met de bus heb ik dus na een week of 6 gedaan, alleen met de auto veel later want wij hadden geen auto.
Je kan naar mensen gaan die veilig voor je zijn, of daarmee afspreken? Met m’n man erbij ondernam ik trouwens eerder en veel makkelijker dingen. Gelukkig had hij ook wel veel verlof in het begin opgenomen.
Phoe, ik had best bekkenklachten, dus ging pas echt alleen na een week of 8? weer op pad. Daarvoor eerst in de auto bij iemand en dan een klein stukje lopen. Moest vanaf toen ook best vaak naar het ziekenhuis of huisarts en dan ging ik met de bus. Baby ging dan wel meestal mee. Achteraf gezien is die babyleeftijd juist het makkelijkst, ze slapen de hele tijd in de wagen of draagzak en zolang je luiers en eten bij je hebt zit je goed. Ik ging in de 10 weken-5 maanden post partum periode heel vaak met baby koffie drinken of ijs eten, maar die eerste weken dus met heel kleine stapjes en met partner of oma/vriendin steeds iets verder weg. Zou het gewoon gaan proberen, je kunt altijd weer terug als het niet gaat.
Na een week samen de deur uit op het terras. Na 2 weken weer boodschappen en gewoon alleen op stap. Ik vond het niet zo spannend dacht altijd als ze gaat huilen zie ik dan wel. Maar ik ben echt geen binnenzitter.