Ja sowieso van 1 naar 2. Dat was echt 🫠😵💫.
4 likes
Mijn dochter van 4j8m is sinds haar 3e al ‘zindelijk’, maar blijf maar natte onderbroeken houden. Ze plast dus niet volledig in haar broek, maar een mini beetje. Gebeurd een paar keer per dag. Na die natte onderbroek speelt ze gewoon door en ze gaat wel op eigen initiatief vervolgens naar de wc als ze écht moet. Ze lijkt die natte onderbroek vaak niet eens door te hebben (of het boeit haar weinig).
Heeft iemand hier ervaring mee / tips voor?
We gaan binnenkort op vakantie en hebben dan weinig was mogelijkheden en daar kijk ik nogal tegenop.
1 like
Ik vroeg mij af wanneer jullie na de bevalling weer “up and running waren?” Zoals wanneer gingen jullie weer boodschappen doen, auto rijden, een stuk wandelen langer dan een half uur… dat soort dingen? Ik merk dat ik het zelf lastig vind om aan mn huis vast te zitten, maar vind het ook spannend om mijn kind ergens mee naar toe te nemen ivm huilbuien etc haha… Hoe zijn jullie hiermee omgegaan?
1 like
Ik zou gewoon proberen om de deur uit te gaan als je dat wilt. Ik ging als één van de eerste ‘uitjes’ koffie drinken bij de HEMA op 10 minuten loopafstand. Als het niet was gegaan qua huilen had ik zo weg gekund. Ik ging ook al vrij snel (na een paar weken) alleen met baby in de maxi cosi naar mijn moeder en zusje op 40 minuten rijden. Dat ging in het begin vrij belabberd (huilen) maar vond het fijn om toch ff het huis uit te zijn en wat meer m’n handen vrij te hebben. Achteraf gezien had ik in die periode dat kind nog heel klein was veel meer buitenshuis moeten gaan lunchen, koffie moeten gaan drinken etc. want dan slapen ze nog relatief veel. Een paar maanden later zijn ze veel meer wakker en vond ik het ingewikkelder. Maar zal vast ook per kind verschillen. Qua fysieke activiteit zou ik naar je lijf luisteren.
2 likes
Zelfde als @Tostibrood, was er heel huiverig voor maar achteraf had ik wel meer kunnen ondernemen.
Lichamelijk kon ik pas na 1,5 maand wat langer lopen, maar ik had ook flinke bekken klachten gehad.
2 likes
Wij woonden in het centrum. Na 2 weken hebben we een drankje op een terras gedaan, was heel spontaan want we zouden eigenlijk alleen een rondje wandelen. Paar dagen erna ook ergens gaan lunchen. Maar als m’n man aan het werk was ging ik vooral een rondje lopen en even een boodschap doen. Ik ging niet in m’n eentje met haar ergens heen tot ze anderhalve maand was (toen koffie gedaan op werk en een x naar m’n ouders gegaan). Ik ging met m’n broer wel vaker wandelen in de stad. Het was ook een heel erg warme zomer en wij hadden geen buiten dus dan ga je wel makkelijker naar buiten denk ik.
Niet alles was een succes. Op m’n vader z’n verjaardag, toen m’n dochter een maand was, heb ik huilend in de woonkamer daar gestaan omdat het veels teveel voor me was die dag.
Alleen met de bus heb ik dus na een week of 6 gedaan, alleen met de auto veel later want wij hadden geen auto.
Je kan naar mensen gaan die veilig voor je zijn, of daarmee afspreken? Met m’n man erbij ondernam ik trouwens eerder en veel makkelijker dingen. Gelukkig had hij ook wel veel verlof in het begin opgenomen.
2 likes
Phoe, ik had best bekkenklachten, dus ging pas echt alleen na een week of 8? weer op pad. Daarvoor eerst in de auto bij iemand en dan een klein stukje lopen. Moest vanaf toen ook best vaak naar het ziekenhuis of huisarts en dan ging ik met de bus. Baby ging dan wel meestal mee. Achteraf gezien is die babyleeftijd juist het makkelijkst, ze slapen de hele tijd in de wagen of draagzak en zolang je luiers en eten bij je hebt zit je goed. Ik ging in de 10 weken-5 maanden post partum periode heel vaak met baby koffie drinken of ijs eten, maar die eerste weken dus met heel kleine stapjes en met partner of oma/vriendin steeds iets verder weg. Zou het gewoon gaan proberen, je kunt altijd weer terug als het niet gaat.
3 likes
Na een week samen de deur uit op het terras. Na 2 weken weer boodschappen en gewoon alleen op stap. Ik vond het niet zo spannend dacht altijd als ze gaat huilen zie ik dan wel. Maar ik ben echt geen binnenzitter.
1 like
Bij de eerste heel laat voor mijn gevoel, maar dat had ook te maken met fysiek en mentaal herstel en veel angsten en onzekerheid. Duurde echt weken voor ik een klein wandelingetje durfde te maken.
Bij de tweede echt tegenovergesteld, die namen we toen hij anderhalve maand oud was al een midweek mee op vakantie en sleepte ik overal mee naartoe. Was achteraf echt veel fijner, maar dat heeft er ook mee te maken dat hij een hele makkelijke baby was en ik me veel beter voelde, vooral mentaal.
2 likes
Bijna traditioneel bij alle 3 op de laatste kraamzorg dag uit eten met baby haha (1x omdat ik zooo verrekte zin had in biefstuk, 1x omdat het onze trouwdag was en de derde keer voelde het als traditie 
). Maar dan ben je niet alleen, dus dat is wel anders denk ik.
Ik ging al wel snel boodschappen doen met of zonder baby, na 1.5wk denk ik? En ook wel naar (schoon)ouders met de auto, en kinderen naar school brengen enz. M’n man was wel thuis maar vond het zelf ook fijn om de kinderen weer weg te brengen en zo.
En de derde was 4-5wkn toen we naar Beekse Bergen gingen. Maar ik kon dat fysiek ook goed aan. En dat is voor iedereen anders natuurlijk
2 likes
Ik ben best wel flink gehecht dus had aardig wat pijn. Maar ik ben eind oktober bevallen (2023) en toen was het nog best mooi weer. Mijn vriend kan niet goed thuis blijven dus ben toen wel een paar keer te snel, te ver gegaan. Hij pushte me niet hoor want ik wilde zelf ook. Maar daarna had ik wel meer last. Merkte rond de 6 weken dat het echt beter ging met mijn herstel maar had alsnog wel last van een vervelende druk als ik te veel deed. Ben toen wel wat rustiger aan gaan doen.
Ik vond het lichamelijke herstel echt wel tegenvallen ondanks dat ik geen gekke pijnen had oid. Maar eerst had ik echt pijn van de zwelling en hechtingen en die druk daarna voelde oncomfortabel.
Qua huilen vond ik het toen ook spannend. Terwijl mijn baby vrij makkelijk was dus achteraf heb ik daar ook wel spijt van dat ik toen niet meer heb gedaan. Nu met een dreumes is het soms onmogelijk om even rustig ergens te zitten haha.
2 likes
Ik was na een paar dagen alweer helemaal de oude maar ik heb en een makkelijke bevalling gehad en ik was redelijk jong. Bij mijn schoonzus duurde het een stuk langer (ouder). Denk dat het echt verschilt per bevalling en je leeftijd speelt ook een rol (is mijn niet wetenschappelijke mening)
1 like
Zodra het fysiek kon. Eerst een klein rondje en dan steeds groter. Eerst even een paar boodschappen, dan steeds langer weg. Wij wonen idd ook in de buurt van terrasjes dus ook zo weer thuis mocht het niet gaan. Daardoor was de drempel ook heel laag.
En ik gaf borstvoeding dus ik dacht altijd als ie gaat huilen, dan voed ik en dan is het weer goed. Niet te moeilijk denken en in kleine stapjes!
1 like
Zo’n twee weken na de bevalling kon ik alle dagelijkse dingen wel weer en ben ik ook gewoon gaan doen en proberen. Naar de stad, wandelen (nog niet te ver) en na 6 weken een midweek weg met ook wandelen en zwemmen (zwemmen terwijl baby bij opa en oma in het huisje was). Had ook heel erg de instelling: we zien wel en als het niet gaat (voor mij of de baby) gaan we weer naar huis. Goed gevulde luiertas mee en hebben veel.meer kunnen doen dan ik vooraf had gedacht. Maar ik ben ook echt geen thuiszitter en had zelf ondanks een knip, hechtingen en veel bloedverlies een redelijk snel herstel.
2 likes
Thanks iedereen voor jullie reacties! Fijn om te lezen hoe jullie er mee omgingen, dat stelt me gerust. Ga het denk ik stapsgewijs proberen gezien mijn bekken ook en als die huilt dan komt dat dan wel inderdaad! Had al de tip gekregen van vriendinnen om in de newborn periode zo veel mogelijk op pad te gaan omdat ze dan inderdaad veel slapen en dat beamen jullie haha. Dus snel lekker koffie drinken dan maar!
3 likes
Heel herkenbaar. Momenteel zelfde situatie. Alleen geen waterpokken, maar griep er bij. Echt de hel. Oudste dochter haalt het bloed onder onze nagels vandaan. En ja, ik weet het, ze kan er niets aan doen. Maar het is heel pittig. Ook de nachten zijn niet leuk. Denk dat we meer bezig zijn geweest afgelopen weken met haar in de nacht dan met de baby. En ze maakt ook zulke zielige opmerkingen. Als je even met de baby bezig bent, voeden bijv. ‘Nou dan ga ik wel naar de gang, helemaal zielig en alleen’ of ‘niemand troost mij’.
En we plannen iedere dag een op een tijd, maar dat maakt weinig uit. Ik ben benieuwd wanneer het wat beter wordt😅
3 likes
Heel herkenbaar dat het spannend is, zeker met een eerste kind. Hierbij geld wel echt: niets moet. Er is geen maatstaf om aan te voldoen want echt iedereen is anders. Als je niet wil hoeft het niet. Maar als je er uit wil: ga het gewoon een keer proberen. Als je baby de hele boel op stelten zet kun je gewoon weer gaan. Want het hoeft geen succes te zijn. Het is dan ook niet ‘mislukt’ ofzo. Toen mn baby een week of 4 oud was oid wandelde ik haar in de draagzak in slaap naar de bushalte en nam ik de bus naar de stad om het gevoel te hebben dat ik nog iets van de samenleving gezien had die dag. En ook om mezelf een beetje af te leiden uit die eindeloze voeden-verschonen-slapen riedel.
Overigens was ik wel echt gesloopt na zo’n uitje.
5 likes
Ik ging op dag 5 voor het eerst een blokje om het huis. En op dag 8 voor het eerst met baby het terras op en naar een restaurant.
Vanaf dat moment ook alles weer opgepakt (boodschappen, huishouden, afspraken buiten de deur etc)
Maar ik ben alleen, dus als ik geen boodschappen/huishouden deed, deed niemand het haha.
Ik genoot heel erg van het buiten de deur zijn en lekker terrasjes doen etc.
Ze slapen nog zo veel in het begin dus vond dat juist de makkelijkste periode haha
4 likes
Dit is bij mij dus niet het geval haha, of enkel de eerste twee weken. Wij gingen wel snel weer naar buiten en uit lunchen enzo maar ze werd al snel te actief voor de kinderwagen. In de draagzak sliep ze in het begin nog wel een stuk vaster dus dan gingen we wel stukken lopen. We zijn ook weleens uit lunchen geweest met de draagzak maar dan kan 1 iemand niet zitten haha. Als mijn baby wakker wordt is ze vaak heel snel klaar met de zak en gaat ze hard huilen. Ik kijk daarom nu echt wel beter naar wat ik wel of niet de moeite waard vind. Naar mijn ouders prima, want niet erg als ze gaat huilen maar ik vind nu uit lunchen met haar niet echt de moeite want je zit gewoon niet relaxed.
Denk dus ook echt dat het aan je baby ligt maar ik zou het inderdaad wel gewoon een aantal keer proberen.
4 likes
Vanuit het herstel voor je lichaam (en zeker je bekkenbodem!) wordt vaak wel geadviseerd om juist rustig aan te doen de eerste weken. Dat betekent niet dat je niks kan doen, maar mogelijk wel dat je rustiger aan moet doen dan je hoofd zou willen. Geen idee hoe lang geleden je bent bevallen, misschien kan je ook even overleggen met een bekkenfysio of de verloskundige over wat verstandig is? Deze folder hieronder geeft ook goede info!
Herstel-bekkenbodem.pdf (181,1 KB)
4 likes