Ik weet niet of dit de juiste topic is, maar hoe gaan jullie om met het klaar zijn met kinderen krijgen, terwijl je lichaam om meer schreeuwt?
We hebben twee kinderen en onverwachts kregen we een derde erbij. Na de tweede waren we klaar met kinderen krijgen, alle spullen weg gedaan etc. Totdat ik onverwachts zwanger raakte van de derde kind. We besloten er voor te gaan en we zijn ontzettend blij met haar. Nu is ze drie maanden en moet ik de eerste kleertjes weg doen. Alles staat al een maand netjes geordend om naar de kringloop te brengen en dat lukt me maar niet.
Ik denk er dagelijks aan hoe het zou zijn om nóg een baby te krijgen, maar mijn man wil absoluut niet en ik weet eigenlijk ook wel dat we klaar zijn. Het is druk zat, kost veel geld, drie keizersneden gehad, onze mentale gezondheid etc.
Ben ik gewoon hormonaal? Bij mijn andere kinderen was ik vooral bij dat ik de babyfase had overleefd. Ergens voel ik me ook wel verwend dat ik al drie kinderen heb en het niet genoeg lijkt.