Het is een leuk ding, maar je moet hem continu bijvullen. Dus weet niet hoe oud de kinderen zijn, dat ze dat evt zelf kunnen, maar mocht dat niet zo zijn raad ik hem voor een feestje af.
Ah goed om te weten! Zelf vullen gaat ze nog niet lukken ben ik bang.
Ik denk dat ik het maar gewoon bij een badje in de schaduw hou en misschien wat waterballonen, zal wel loslopen.
Ik vond het een miskoop, het werkte helemaal niet zo goed. Dus zou het lekker laten, of een andere bellenblaasmachine van betere kwaliteit.
Nee doe het niet. Alle kleren verpest na het feestje
Ja echt haat voor dat spul. Gister was er ook een kind in speeltuin met een bellenblaas pistool, ik dacht echt rot op met je kut bellenblaas.
Iemand nog een goede tip voor zelf bellenblaas maken? Ik had een recept met wat suiker erdoor gevonden, maar werd echt een vieze plakboel! Wat ik al had verwacht maar dacht ik probeer het toch. Zelf met afwasmiddel maken doe ik nu maar het wordt niet echt goed vaakâŠwant de verhouding weet ik niet echt, en het spettert zo in je gezicht. Mijn moeder zei dat ze vroeger met zwitsal badschuim maakte, dat kan ik nog wel proberen maar moet ik het eerst kopen.
Bedankt allemaal, ben gelijk weer genezen van de urge om Action troep te kopen
Ik wil even deze website tippen:
Zij maakt (gepersonaliseerde) stickers die je kunt combineren met veel bekende Ikea hacks. Je kunt zelfs op een specifiek Ikea product zoeken. Hele leuke en makkelijke manier om bijvoorbeeld de kinderkamer te decoreren!
O wat goed! Ik was 1,5 jaar geleden op zoek naar van die houtlook stickers voor om de poten van de Antilop eetstoel, maar kon het alleen in Amerika vinden met mega verzendkosten.
Voetensteuntje voor de Antilop is ook een tip btw. Die heb ik toen wel kunnen scoren.
Ik heb ooit eens iets gelezen over bellenblaas maken met cola! En ik denk dat groene zeep ook wel kan werken.
Oh en vlekken uit kleding gaat er volgens mij uit met glansspoelmiddel!
Hoe gaan jullie om met een peuter die keihard gaat gillen om ieder klein ding wanneer ze haar zin niet krijgt?
Is iets nieuws maar ben nog niet erg consistent, beetje uitproberen wat werkt. (Waarschuwen en in de hoek, streng zijn, vragen om te praten/zeggen wat er is en rustig blijven of juist negeren of juist afleiden. Of alternatief aanbieden zo van stampen op de grond) zo lastigâŠ
Ze doet t heel bewust trouwens, ook echt met zoân uitlokkend gezicht erbij, wachten op een reactie van ons. En soms steekt ze ook haar tong zo puh! uit als wij iets zeggen, vind t lastig ivm respect wat ik wil bijbrengen.
Ik zeg dan tegen mân kind dat hij zich als een kleine baby gedraagt en vertel wat ik we van hem verwacht. Maar goed, dat zullen vast mensen ook niet verantwoord vinden.
Je kind heeft nog geen volledig ontwikkeld emotioneel vermogen. Ik zou zelf proberen niet te straffen of te kleineren omdat ik dat niet passend en constructief vind. Mijn kind is jonger (denk ik, ze is 2) maar ook druk aan het uitproberen en ik laat haar haar gang gaan (en benoem wat ik zie/denk dat er speelt). Geef haar soms een alternatief en soms dus niet. Ik zorg er wel voor dat ze veilig is (dus niet midden op straat staat) en dat andere mensen, dieren of spullen veilig zijn. Na een tijdje kan ik meestal wel afleiden, twee opties bieden om uit te kiezen of stopt het vanzelf. En er zijn grenzen. Uiterste gevolg is dat ik haar (met mezelf, want afzondering vind ik straf) uit de situatie haal en bijvoorbeeld naar boven ga of rustig in de bijkeuken ga zitten. Ik benoem dan ook dat haar gedrag iets is wat we niet doen tegen elkaar/niet veilig is of dat ik zie dat ze het moeilijk heeft o.i.d. en dat we even x gaan doen. Ik houd zelf altijd aan: alle emoties mogen er zijn en soms lijkt iets heel bewust gedrag maar zitten daar ook verwarrende emoties onder Ă©n het antwoord blijft x. Ik denk dat als duidelijk wordt dat hetgeen blijvend niet mag (consequent) het gedrag wel af zal nemen. Maar spreek me over een jaar nog maar eens hahaha. Ik vind zelf @cassiemomcoach wel leuk om te volgen over dit soort dingen. Zij zegt bijvoorbeeld dat je dingen niet bij kunt brengen in het heetst van de strijd, zeg maar. Leer je kind buiten die momenten om wat respect is of hoe ze om kan gaan met een âneeâ, dan kun je na en tijdje de link maken (wel tijdens zoân moment).
@Tubing eens met Pheline. Zo pak ik het ook aan. Mân zoontje was echt een engel, maar mân dochter is echt pittig. Heel anders qua karakter. Komt echt doordat er zoveel gebeurt qua ontwikkeling en soms lijkt ze het bewust te doen / gaat ze mij testen.
Denk vooral consistent blijven. Dan weet ze wat ze kan verwachten.
Beetje gentle parenting techniek met beetje stom voorbeeld. Dit is maar een manier, geen heilige graal.
Benoemen wat je observeert (haar gedrag of emotie): ik zie dat je graag op de bank wil springen.
Benoemen wat ze wel mag: maar op de bank zitten we, je mag wel op de grond springen
Consequentie aan hangen als dit niet werkt door keuze te geven. Zorg wel voor dat de consequentie met haar gedrag te maken heeft. Dus niet dat ze bijv op de bank springt en consequentie is dat ze geen tv mag kijken als ze niet luistert. Maar je mag nu even op de grond springen of ik zet je met je billen op de bank. Als ze dan nog niet luistert een laatste waarschuwing geven anders kies jij dst ze op haar billen gaat zitten. En dan ook echt uitvoeren en echt laatste waarschuwing doen.
Alternatieven bieden die niet negatief zijn. Dus niet âniet staan op de bankâ maar âga zittenâ.
Sowieso consequent blijven in hoe je het aanpakt. Niet de ene keer zus en de andere keer zo. Een tactiek bedenken en daarbij blijven.
Ook ga ik vaak even op het niveau van het kind staan. Dus dat je even op je hurken gaat en niet van bovenaf staat te praten.
Ik ben zelf niet zo van âop de trap zittenâ enzo. En soms uitrazen is ook prima.
Slecht gedrag ook niet belonen door het veel aandacht te geven of heel boos te reageren (want dat is anders en dus grappig). Dus rustig proberen te blijven en er niet eindeloos op door gaan.
En bovenal: het is een faaaaase. Wel een lange fase, maar alsnog. Mân peuter begint er eindelijk uit te raken maar heeft nog zân momenten.
Jaa thanks voor de tips. In de meeste gevallen rondom deze peuterkuren en tantrums doe ik het ook zoals jullie en gaat het prima.
Het gillen vind ik wat meer next level, omdat ik zie dat ze niet perse in de knoop zit (zoals bij een driftbui) of âgewoonâ niet luisteren of iets doen wat niet mag.
Maar omdat het echt gaat om het keigard kort gillen om uit te lokken /haar zin te krijgen. (Ze is btw bijna 3 nu) bijvoorbeeld als ze even geen snoepje mag, of haar broek moet aantrekken.
Als ik dan uitleg waarom iets moet gebeuren of juist probeer rustig te blijven gaat ze door.
Meestal zeg ik: auww dat doet pijn aan mamaâs oren. Kijk de baby schrikt er ook van. We gaan niet gillen.
Of: Volgens mij ben je boos, Gebruik je woorden om te vertellen wat er is. (Op ooghoogte en rustig)
Maar als ze dan door gilt zeg ik: stop met gillen, dat vind ik niet leuk! Je mag wel stampen als je boos bent.
En als al dat niet werkt zet ik haar na een waarschuwing even in de hoek (1 min) soms zegt ze dat ze zelf in de hoek wil (?)đ«
Daarna wil ze een knuffel en luisterd ze vaak wel.
Denk dat ik begin met het gentle parenting maar als ze dan respectloos blijft ga ik over naar andere strategieen ofzo?
Je moet het niet zien als respectloos. Peuters hebben nog veel moeite om zichzelf te uiten en daardoor heb je dit soort gedrag en natuurlijk onderzoeken tot hoe ver ze kunnen. Ook heel normaal gedrag. Ze doen het echt niet om respectloos te zijn. Ze moeten nu vooral leren waar de grenzen zijn en die stel jij.
Tip: probeer dit niet te zeggen, dat kan een negatief gevoel van haar richting je baby creëren. Want de baby vindt haar niet leuk.
Succes! Het blijft uitdagend een peuter opvoeden. Ik worstel er ook regelmatig mee.
Geen tijd om uitgebreid te reageren maar ik herken het van mijn ook bijna 3 jarige. Was even schakelen want de oudste was een hele milde peuter.
Ik merk dat vermoeidheid en honger het in de hand werken. Ik ben zelf van het proberen zelf rustig te blijven maar als ze ab-so-luut niet in de bakfiets wil en we moeten echt weg omdat de oudste anders te laat komt van zwemles dan frustreert dat wel.
Ze krijgt nu aandacht, zeg maar. En ze merkt dat jij het even niet weet, dus kan zich minder aan jou optrekken. Vind het super logisch dat je zo reageert, hoor. Gillen is vreselijk. Die vind ik ook het allermoeilijkst en gaat hier ook het vaakst âfoutâ. Ik zou zelf een tijd heel consequent zijn en iets zeggen als (uitgebreidheid afh van wat ze snapt natuurlijk): Jij wilt x en dat mag niet. Dat vind je heel jammer, dat snap ik. Hard gillen doen we niet tegen elkaar. Als je boos of verdrietig bent kun je even stampen of knuffelen met knuffel. En vervolgens zou ik haar weinig aandacht geven maar wel nabij zijn en iets anders neutraals doen (zoals de was of iets opruimen). En dat een tijdje volhouden totdat het gillen niet meer interessant is omdat ze geen reactie krijgt en jouw kalmte en nabijheid haar helpt om zichzelf te reguleren.
Wat lastig zeg! Even wat herkenning, mijn jongste heeft ook dat hij veel hard gilt en sinds kort slaat en bijt hij er ook bij. Ik probeer er niet zo sterk op te reageren om het niet interessant te maken, maar merk dat dat wel lastig is. Wat ik nu ook probeer is juist, niet als hij zoân âaanvalâ krijgt maar gewoon op gezette tijden, hem een op een tijd met een van zijn ouders te geven zonder zijn grote sibling erbij. Toevallig merkte ik dat hij dan veel rustiger is en er echt van geniet. Dus misschien is het bij jou ook wel wennen aan het aandacht delen met een nieuwe baby en heeft ze behoefte aan wat extra liefde en aandacht.