Het contact met mijn schoonouders is al jarenlang heel erg moeizaam. Mijn man heeft eigenlijk nooit een goede band met ze gehad en verbreekt al sinds hij volwassen is af en aan het contact wegens hoog oplopende ruzies en onbegrip. Onze kinderen zien deze opa en oma dus amper, alleen 2x per jaar op een verjaardag bij familie die nog wel contact met ze hebben (we zijn niet de enige die een slechte verstandhouding met ze hebben). We begroeten elkaar dan en doen soort van normaal tegen elkaar (koele oppervlakkige gesprekjes) maar verder is er eigenlijk geen contact.
De kinderen talen er verder nog niet naar, maar er komt, zeker mijn kinderen kennende, een moment waarop ze vragen gaan stellen en ik weet gewoon niet zo goed wat we dan moeten antwoorden? Heeft iemand hier ervaring mee of kan er iemand vanuit professionele ervaring iets over zeggen?
ā¦). Tenzij ze dood zijn.
. Ze kreeg dus een keer zoān bui met schoonmoeder erbij en die wilde toen niet meer langskomen want ze vond het allemaal maar raar en ādaar begon ze niet aanā (?). Het contact is opzich prima maar zal vanuit mij niet diepgaand worden. En ik vind het wel sneu voor mn kinderen. Ik heb zulke leuke herinneringen aan opa en oma en dat gaan mijn kinderen gewoon niet hebben.
. Dan zeggen we wel dat dat niet zo is en dat hij een andere papa en mama heeft, dezelfde als oom X en tante X. Dan reageert ze met: āOja okeā en klaar. Ik ben ook altijd benieuwd wanneer de echte vragen gaan komen. Denk dat eerlijk vertellen zonder teveel details dan het beste is.