Ik had net al in het wjekw topic geplaatst, maar leek me hier beter op zijn plaats.
Heeft iemand hier ervaring met een terugval in zindelijkheid bij een kleuter die net naar school gaat?
Zoon is al een jaar zindelijk ook gelijk ‘s nachts. Er is eerder een periode geweest toen hij het niet zo naar zijn zin had bij de kinderopvang, dat viel ook gelijk met terugkomen van vakantie oid. Dat is vanzelf weer over gegaan. Regel was 2x broek nat luier om en na drie weken ofzo was het gewoon weer over.
Nu een half jaar later en sinds een maand naar school gaat het weer vaak mis . En op de basisschool natuurlijk geen luier of juf die uitgebreid helpt. In de eerste week moest hij ook na een ongelukje reserve kleding aan van school (hij had gewoon in zijn tas). Volgens hem lachten de kindjes hem daarom uit. Weet niet wat daarvan waar is natuurlijk. Wel aangegeven bij juf dat hij kleding in zijn tas heeft.
Nu is het bijna altijd raak als ik hem ophaal na een lange schooldag of bso. Vaak een beetje nat of kleding wissel gehad. Gelukkig laat hij de medewerksters van de bso wel toe, weet niet hoe dat met juf zit. Thuis gaat het ook geregeld fout ook na geregeld waarschuwen.
Nu drinkt hij de laatste dagen weinig op school en ik heb het idee dat hij dan niet zo vaak hoeft te plassen en het daarmee ‘oplost’. Ook geen gezonde oplossing natuurlijk.We hebben het heel lang niet teveel aandacht gegeven omdat we er geen te groot ding van willen maken, want ik denk dat dat averechts werkt. Maar ik wil hem wel graag helpen en vind het vooral vervelend voor hem en soms lijkt hij het gewoon echt niet door te hebben. Bovendien stinkt het soms ook echt als ik hem ophaal. Dat vind ik ook sneu en wat als hij bijvoorbeeld een keer bij een kindje thuis gaat spelen?
Wat zouden jullie doen? Toch een beloningssysteem of een keer naar een professional? Ik denk niet dat het lichamelijk is trouwens. Echt puur spanning, prikkels en misschien niet naar de wc durven ofzo. Terwijl hij pas wel zat te poepen toen ik hem ophaalde.
Als ik het hem vraag zegt hij vergeten of ik voel het niet. En dan ‘maar het is niet erg toch?’. Nee ik wil het niet ‘erg’ maken, maar ben inmiddels wel een beetje wanhopig 
