Ik herken het zeker. Mijn baby sliep ook best slecht. Het lukte uiteindelijk wel op de arm maar voorafgaand werd hij heel boos/verdrietig dus dat vond ik echt niet fijn. Het voelde echt alsof ik elk dutje aan het vechten was met mijn baby. Zo veel verdriet om gehad en mijn vriend was toen ook 5 dagen aan het werk dus het meeste kwam op mij terecht.
Uiteindelijk ben ik gaan ‘slaaptrainen’ en het was heel pittig maar ging uiteindelijk wel goed.
Dingen die ik deed: vast ritueel met slaapzak aan, muziekje aan, gordijnen dicht en hetzelfde zinnetje zeggen. Zo veel mogelijk dutjes in bed. Sowieso het eerste dutje van de dag. Mijn baby in slaap helpen in bed (hand op zijn billen en wiebelen en ‘shhh’ zeggen). Na 10 minuten huilen pas pakken, na 20/30 minuten uit de slaapkamer en later weer proberen. Vasthouden aan wakkertijden. Oja en mijn baby is een buikslaper.
Het is echt pittig en vind het rot dat je zo strugglet ermee 
.
Je doet het goed!
). Stomme tip misschien, maar misschien helpt het ook om als het kan al overdag of als je partner er is iets voor jezelf te doet dat je eigenlijk in de avonduren zou willen doen, dus lezen/Netflixen/iets anders. Dan hangt er ook niet meer zoveel af van de avond.
32 maanden).