Verschilt denk per persoon. Ik paste vrij snel m’n ruimere spijkerbroeken weer.
In de kraamweek lekker chill kleding aangehad, maar volgens mij had ik na een dag of 10 m’n grootste spijkerbroek alweer aan. Was m’n zwangerschapskleding zó zat ook.
1 like
Ja zelfde hier! En ik deed mn jurkjes van ervoor weer aan maar dan met comfortabele zwangerschapspanty. Had sowieso op panty’s en chillbroek na nauwelijks positiekleding gekocht.
1 like
21 likes
Sowieso denk ik dat je kindje nog wel een half jaar wel in dr maxicosi kan hihi. De meeste kinderen passen daar echt wel tot 15/16 maanden in! En dat is misschien niet je meest ideaal, maar als het alleen bij oma & opa en kleine stukjes is 
!
Ik weet niet of het veel werk is om een autostoeltje met gordels vast te zetten, maar isofix base installeren was bij mij echt 2 minuten werk. Zijn twee simpele handelingen.
1 like
Wij hebben een stoeltje met isofix, zonder base. Dus die isofix klemmetjes zitten gewoon in de stoel zelf, die schuif je uit en klik je in de zitting van je auto. Dan trek je nog een riem over de bank heen en die klik je aan de achterkant in de rugleuning van de auto.
In de andere auto, die heeft geen isofix, hebben we een stoel die met de riem vast gaat. Is echt binnen een minuut gebeurd maar die is inderdaad niet achterwaarts. De isofix overigens ook niet.
2 likes
Goed strak in die blauwe punten trekken en ook strak aantrekken dan zou het niet zo snel los getrapt kunnen worden.
Ik moet even ventileren, aangezien ik en mijn partner hierin niet op één lijn lijken te zitten.
We hebben een hond, Franse bull van 8 inmiddels. Al een redelijk oudje dus. Onze zoon is net 1 en sinds hij vooruit komt (eerst tijgeren, nu kruipen en staan) is het mis icm de hond. Waar hij eerder nog weleens kwam snuffelen moet hij nu helemaal niets meer van ons kind hebben. Al meerdere keren heeft hij waarschuwingen afgegeven en gegromd en gisteren zelfs twee keer terwijl I hem nog niet eens aanraakte. Zijn lontje lijkt dus steeds korter te worden. Ik wil hem het liefst weg hebben (nooit gedacht dat ik deze woorden uit zou spreken). Maar mijn partner vind dat we nog niet alles geprobeerd hebben.
Zijn er mensen die in een soortgelijke situatie zitten/hebben gezeten en goede tips hebben? Het resultaat is nu dat we ze uit elkaar houden met als gevolg de hond vaak op de afgesloten gang. Voor niemand leuk dus.
Fijn dat het nu beter gaat!! Eigenlijk willen we ook wachten tot hij gaat lopen in de hoop dat dat beter gaat, maar ik ervaar de thuissituatie nu als zo stressvol dat ik niet zo goed weet hoe we dat moeten uitzitten… we zitten te denken aan een tijdelijk verblijf (bij familie of vrienden), maar ik weet niet of dat verstandig is. Pff zo lastig…
Toen het nog niet ging, heb je ze toen ook in andere ruimtes gehouden?
Onze hond is van puppy af aan al heel bang voor kinderen. Nu gaat het met onze kinderen gelukkig wel goed, maar zijn ze vaak te druk voor hem. In ons vorige huis hadden we een bijkeuken met zijn mand & bench waar hij lekker lag te slapen als de oudste wakker was. In ons nieuwe huis hebben we een serre waar zijn mand en bench staat en ligt hij daar te chillen. Als de deuren naar de serre open staan gaat hij ook bijna altijd uit zichzelf daar liggen omdat dat voor hem veel rustiger is. Inmiddels zijn de jongste 2 jaar en laten ze de hond ook gewoon met rust.
Heb je zo’n soort plekje voor je hond?
1 like
Nee… dat is het lastige aan ons huis. We hebben een járen 30 huis zonder ensuite deuren (dus de living en keuken is 1 grote ruimte zonder bijkeuken of iets. Als we hem dus ergens anders neerzetten is dat dus de hal. Maar dat is niet zijn normale plek. Zijn mand staat altijd in de woonkamer. Hun met z’n tweeen op de grond in de woonkamer is op dit moment gewoon niet veilig. Van de week was ik voor slechts 3 sec de situatie uit het oog verloren en had I de hond alweer opgezocht en hoorde ik een hele harde snauw (alsof hij bijt maar dan zonder het bijten) van zijn plek komen. Gelijk als een malle erop af natuurlijk maar I gaat zo snel nu dat we de situatie nu niet meer voor kunnen zijn vaak. Dus dan als oplossing: uit elkaar. Maar ik vind dit ook gewoon niet leuk voor de hond. Op de gang zit hij te janken dat hij weer naar ons wil en eenmaal bij ons is hij continu op z’n hoede. Boven komt hij niet. Hebben wij nooit gedaan en durft ook überhaupt de trap niet op, dus dat is geen optie. Het is gewoon een heel lastige situatie. Hij was de afgelopen week bij mijn zusje, dat had ze aangeboden, en toen was het weer echt de hond die hij kan zijn. Hij is gek op mensen en vond het heerlijk zonder I. Pff ik vind de beslissing zo enorm om een ander huisje voor hem te zoeken maar ik voel me door deze situatie ook zo ellendig en gestressd.
Hele moeilijke situatie en ik en mijn vriend staan hier ook lijnrecht tegen over elkaar. Mijn hond is wel gek op onze kinderen maar gewoon heel groot en lomp. Zijn plek is nu dus wel in de gang en als hij in zijn mand gaat liggen doe ik de deur ook dicht. Meestal zit in ‘s middags dus wel grootendeels in de gang of bij mooi weer in de tuin. Dan zetten we zijn mand gewoon onder de overkapping. Vind het af en toe wel zielig maar het is maar voor eventjes. Mijn oudste is nu 3 en ze aait hem af en toe maar niet ineens aan zijn staart zitten ofzo. J loopt nu wel maar is wel erg geinteresseerd in hem en wilt hem graag aanraken enzo. Maarja over een jaartje ofzo is dat ook weer over en is er weer wat meer vrijheid voor de hond.
Heb er geen ervaring mee maar @Sarie ik weet wel
hoe stressvol het is als er iets niet helemaal lekker loopt in je huis met dieren. Dat is echt ultiem stressvol, je bent continue op je hoede. Is echt vervelend. Vooral als je dan ook nog niet op een lijn zit met je partner.
Wat een rotsituatie @Sarie, ik begrijp zowel jouw gevoel als dat van je vriend.
Wij hebben een hond met een rugzakje (in beslag genomen bij broodfokker en daarna 2x in het asiel en geplaatst voor ze bij ons kwam). Het ging best lang goed want ze is vooral angstig en negeerde de baby. Maar nu B. zelf veel interesse heeft in de hond vind ik het wel lastig hoor. Je moet inderdaad ogen in je achterhoofd hebben want voor je het weet heeft ze de hond in een hoek gedreven, gaat ze er met het kussen van de hond vandoor of probeert ze de staart te grijpen. Wij proberen B. aan te leren zachtjes te doen en alleen te aaien en haar met rust te laten als ze op een van dr veilige plekjes ligt. We hebben ook een huis waar behalve de hal geen aparte ruimte is beneden dus daarom hebben we zowel voorin als achterin de kamer een kussen liggen zodat de hond rustig kan liggen terwijl B. Aan de andere kant van het huis is. Maar het is vooral uitzitten en extreem opletten totdat B. leert hoe ze met de hond om moet gaan. Een ander adres voor de hond is geen optie voor ons omdat ze al zoveel heeft meegemaakt, hoewel ik me nu met kind veel beter kan voorstellen dat mensen hiervoor kiezen.
1 like
Wij hebben geen hond maar mijn schoonouders wel. Ik vind die paar uurtjes daar zo vermoeiend omdat ik continue moet opletten dat het goed gaat met mijn dreumes. Mijn stiefschoonmoeder wil de hond ook niet even op het balkon of in een andere ruimte “opsluiten”. Van de week hapte de hond het broodje uit de hand van mijn kind. Ik snap dat je thuis ook wil kunnen ontspannen.
Is een grondbox een optie waar om de beurt e de hond en jullie dreumes in gaan?
Wij hebben een hond met een flinke rugzak (zeg maar koffer) en wij hebben echt heel veel hulp gehad van iemand die er echt verstand van heeft. Het duurde even en we hebben er veel tijd in zitten, maar nu kan de jongste zelfs met de hond buiten wandelen en hij luistert perfect naar ze. Als je wil mag je me een pb sturen dan zal ik je haar gegeven sturen.
Voor wie het nog weet: wij hebben deze ellende ook gehad met de hond van mijn schoonouders. Die heeft uiteindelijk een keer echt gehapt en gebeten. Mijn schoonouders waren niet voor reden vatbaar en weigerde consessies te doen met betrekking tot de hond.
Een paar weken geleden waren we er en ik was kapot op de terugweg van de hele tijd opletten en erbij blijven en ogen in mijn rug hebben. Ik zei tegen mijn man: ik hoop dat hij snel dood gaat. Was mijn man niet blij mee.
3 dagen later kregen we een appje dat wie wilde afscheid kon komen nemen van de hond want hij ging dood.
Ik heb in mijn eentje een stil feestje gevierd. Niet mijn beste moment.
17 likes
Oh ja misschien een rare vraag maar hadden jullie echt een camera mee naar het ziekenhuis of maakte je gewoon foto’s met je telefoon?
Wij hadden onze mobiele telefoons mee. Hebben ook tegen de verpleegkundigen en de doula gezegd dat ze die mochten pakken en foto’s mochten maken, echt ideaal. Dat kan bij mij vanuit het begin scherm zonder de telefoon te moeten ontgrendelen. Dat hadden we trouwens ook in het bevalplan gezet, haha.
Wij hadden beide. Mijn man is hobbyfotograaf en zijn camera gaat praktisch naar alles mee 
1 like
Gewoon telefoon en de code er af gehaald idd.
Volgens mij heeft een verpleegster vlak na de geboorte ook iets gezegd van ‘ok even bij elkaar, even hierheen kijken’ voor de klassieke foto haha
1 like