Oh echt al veel eerder dan 20 maanden. Denk rond het jaar ofzo al. Met name als ze haar zin niet kreeg idd. Echt op de grond gaan liggen huilen, hoofdbonken etc. Ergens rond de 20-24 maanden was het ergste er wel af, maar nu nog af en toe (ze is ruim 2,5).
Alleen nu kan ze zich inmiddels heel goed uiten en dat scheelt wel. Gaat ze je boos aankijken, armen over elkaar, pruillip “ik ben boos” en meestal kan ze ook uitleggen waarom. Als ik dat dan erken, dat ze zich zo mag voelen maar ze toch haar zin niet krijgt gaat ze wel echt huilen maar niet meer dat driftbuierige.
Wat K. wel goed hielp was het benoemen en erkennen. Bv, we waren wandelen en dan zag ze in de zijkant van de tas mijn drinkbeker zitten en dan wilde ze die ipv haar eigen. Mag niet, want is limonade voor als ik een hypo krijg en middenin een bos heb ik nou eenmaal niks anders bij. We erkenden dan dat ze dat graag wilde hebben, maar dit was voor mama’s hypo. We snappen dat het jammer is dat jij dat nu niet mag, maar jij hebt eigen drinken bij. Hielp vaak wel om in ieder geval weer verder te kunnen lopen, zonder een boos spartelend kind in je armen.
Onze jongste heeft het trouwens nog niet, die is bijna 15 maanden. Wordt wel snel boos als iets niet gaat zoals ze wil, maar is heel ff en dan weer door. Niet echt driftbuien nog.
