Ik ben vooral eventjes benieuwd, en ik typ dit in alle eerlijkheid waarbij ik hoop dat mensen mijn vraag op de juiste manier interpreteren. Hoe gaan jullie om met situaties waarin je kind echt onaardig doet tegen je? Ik vind dat heel erg lastig en ben soms ook wel echt bang dat ze later een krengetje zal worden, terwijl dat waarschijnlijk wel los zal lopen. Een voorbeeldje: laatst kamde ik haar haren voordat ze naar school ging en toen zei ze: āaltijd als jij mijn haren kamt komen er klitten inā. Of tegen mijn vriend: āik wil daar op jouw plek op de bank zitten want jij mag daar niet zitten.ā
Zijn een beetje slechte voorbeelden maar ze is soms zo kattig en onaardig. Als we dan zeggen: hm dat is niet echt aardig, waarom zeg je dat? Dan zegt ze: ik weet het niet. Als we zulk gedrag negeren gaat ze net zo lang door met zeggen tot ze haar zin heeft of tot we er wel iets van moeten zeggen.
Het is ook echt in de thuissituatie want als ik opaās&omaās en de 10-minuten gesprekken op school mag geloven is ze daar heel sociaal en blij en komt dit niet naar voren.