Ik hou mijn kindje rechtop tegen mij aan, dus met haar hoofdje op mijn schouder en dan ondersteun ik met de ene arm haar billen en de andere arm haar rug en hoofd. En dan hups ik wat op en neer en loop ik door haar kamer. Ze wordt dan op een gegeven moment een zoutzakje maar slaapt dan nog niet. Dan leg ik haar heel langzaam horizontaal in mijn armen en wieg ik nog een paar minuten. Als dat niet lukt, gaan we weer verticaal hupsen. Vervolgens leg ik haar in bed, daarbij zorg ik dat eerst haar billen het ledikant raken en daarna langzaam haar rug afpellen tot ze plat ligt. Ik hou dan nog even m’n hand op haar buik tot ze echt geen bewegingen meer maakt. Het fijne hiervan is, is dat je minder lang een zwaar gewicht tilt omdat ze meer tegen je aan geplakt zit. Zij is nu 8 kilo maar dat is wel geleidelijk gegaan over een paar maanden dus wellicht heb ik wat spierballen opgebouwd. Wat een gedoe zeg, als ik het zo opschrijf haha. Blij dat m’n man ‘bedtijd’ als taakje heeft 
Wat hier ook goed heeft geholpen, zijn extra slaap associaties. Dus kort ritueel, muziekje aan, knuffel, dat soort dingen. Op de billen tikken werkt hier helemaal niet maar er zit dan ook een behoorlijk dikke laag wasbare luier tussen.
Nu met de 8/9 maanden slaapregressie begint ze overigens al te gillen als je de trap oploopt en ze doorheeft dat ze naar bed gaat 