Tips, ervaringen & aanraders #9

Zwanger en kinderen
#1957

Het is jouw keuze, enige wat ik kan adviseren is goed (bijv met vriend en verloskundige) door te spreken wat jouw redenen zijn voor thuis of ziekenhuis. Dat jij of vriend niet vanwege een angst bijvoorbeeld voor ziekenhuis willen gaan die volgens verloskundige wellicht niet van toepassing is (zoals dat zij ook alles bij zich hebben etc).

Ik ben bij de tweede thuis bevallen, was mijn wens, in bad en vond dat heerlijk. Ook wel mee gewogen dat zk hier dichtbij is en ambulance er binnen 7 minuten is. Dat hadden we enkele weken ervoor ervaren toen mijn man met ambulance naar ziekenhuis moest (bleek een enorme niersteen te hebben) dus dat stelde wel gerust.

3 likes
#1958

Die reacties heb ik ook gehad terwijl in mijn situatie de gynaecoloog zelfs een thuisbevalling heeft aangeraden. Ik probeerde bij de reacties te bedenken of het hun eigen angst was die ze op mij projecteerden of dat ze met onderbouwde argumenten aankwamen. Met argumenten kan je iets, met angst van een ander niet.

3 likes
#1959

Ah dankjewel!

1 like
#1960

Sowieso zijn al die meningen over je bevalling echt heel erg vervelend. Ik ga mijn schoonzus ook nier vertellen hoe ze moet hardlopen (om maar iets te noemen), dus laat mij gewoon ff zelf bepalen hoe en waar ik mijn kind op de wereld wil zetten :upside_down_face: maar het kan je best onzeker maken tijdens je zwangerschap

10 likes
#1961

Laat jezelf en je partner goed voorlichten. Maar meningen van familie, vrienden en forummers zijn ruis

2 likes
#1962

Komt dat zo vaak voor dan dat je onverwachts thuis bevalt?
Ik moet me er nog redelijk in verdiepen, maar ik heb me er al 100% op ingesteld dat ik poliklinisch ga bevallen (de baby moet na de bevalling blijven ter observatie). Ik wil écht niet thuis bevallen eigenlijk, want ons huis is daar niet op ingericht, we hebben geen fijne badkamer etc. Maar ik moet daar dus wel rekening mee houden?

#1963

Als dit het geval is lijkt het me ook dat een verloskundige jou op tijd naar het ziekenhuis doorstuurt. En ook omdat jouw wens is om echt niet thuis te bevallen. Maarja, soms gaan dingen (ontsluiting) sneller dan je verwacht en dan kun je inderdaad niet meer naar een ziekenhuis.

3 likes
#1964

Het komt vaker voor dat iemand die thuis wil bevallen toch naar het ziekenhuis gaat dan andersom. Een bevalling loopt soms anders dan verwacht daarom wordt iemand die thuis wil bevallen aangeraden om een vluchttas klaar te zetten en iemand die in het ziekenhuis wil bevallen wordt aangeraden een volledig kraampakket in huis te hebben.

De verloskundige heeft als het goed is een lijstje met paar spullen(2 emmers, vuilniszakken, enzovoort. exacte benodigdheden verschilt per verloskundige). Als je dat bij het kraampakket neerzet dan heb je,samen met de standaard voorbereiding, alles klaar staan wat nodig is voor een thuisbevaling.

#1965

Bij mij ging het zo snel dus daarom moest het thuis. Dus ik had geen eens tijd meer om onder de douche/in bad te gaan oid. Dus ik zou me daar niet druk om maken.

Ik was er ook niet op voorbereid maarja je hebt je kraampakket, handdoeken en vuilniszakken en de rest heeft de vk bij. Maar volgens mij komt het niet zo vaak voor.

1 like
#1966

Mijn 2 jarige zoon doet sinds de komst van zijn zusje heel moeilijk over zijn dutje. Hij is wel echt moe, gaat ook rustig mee naar boven om zijn dutje te doen, pyjama aan, slaapzak aan, diertjes pakken etc. Tot het moment dat de deur van zijn kamer dicht gaat dan is het krijsen geblazen. Dit doet hij echt alleen bij zijn middagdutje, tot nu toe (afkloppen) slaapt hij in de avond wel goed.

Maar heeft iemand dit ook meegemaakt en nog tips wat kan werken? We hadden nu ook geprobeerd met de baby naar boven te gaan zodat hij niet denkt dat zij beneden blijft en hij niet, maar dat helpt ook niet.

Als we hem uiteindelijk dan toch eruit halen is hij dus nog steeds super moe, doet ook niet even een dutje op de bank bijvoorbeeld.

#1967

Wat hier hielp was met zijn drietjes in het grote bed. Dan gaf ik de baby voeding, en lag zij ook lekker tegen me aan. Gordijnen dicht. En dan zei ik dat we allemaal gingen slapen, en… 'misschien zien we elkaar straks wel in dromenland!" :blush:

8 likes
#1968

Ons zoontje van 6 weken slaapt overdag alleen op ons. We proberen nu af en toe een dutje overdag boven, maar dat lukt vaker niet dan wel. Dan hoor je, je moet hem wakker wegleggen, maar dat lukt al helemaal niet. Dan is het huilen. Ook de nachten zijn zo wisselend. De ene nacht slaapt ie door en vannacht was een hel want elk uur wakker. Om nog maar niet te spreken over de huiluren 's avonds, die zijn zonder echte aanleiding.

Dit gaat over en wordt ooit beter toch?? Het voelt zo eindeloos nu :frowning:

1 like
#1969

Hij is nog zo klein en net op de wereld. Het komt echt goed! Ik raad je de insta van Thegentlekidd aan voor een meer genuanceerd beeld van wat ‘moet’ en wat normaal is. Wakker wegleggen heb ik pas kunnen doen met 9 maanden of zo (en daarna heel lang niet meer). Mijn dochter sliep overdag ook op mij of naast me in een babynestje. Na 3 maanden in haar cosleeper, maar dan lag ik ernaast tot ze sliep. Luister vooral naar wat voor jou goed voelt! En kijk eventueel naar welke middelen je kunnen helpen, zoals een babynestje of een draagzak. Mocht het je te veel worden, kijk dan of je wat hulp kunt krijgen.

7 likes
#1970

Ja, dat gaat echt over!
Mijn kindje heeft de eerste 2,5 maand vrijwel alle slaapjes alleen op mij of in mijn armen gedaan. En langzaam ging ze daarna met kleine stapjes steeds verder weg. Overdag steeds vaker succesvol slapend naast me wegleggen in een nestje en later in de co-sleeper, ‘s avonds bewoog ze zelf van mijn borst naar mijn arm, daarna naast mij neergelegd, daarna in het nestje naast me en daarna in de co-sleeper naast me. Had allemaal tijd nodig, maar dat is helemaal goed gekomen.
Wat mij hielp was bedenken dat ze 9 maanden zo dicht bij me was geweest en dat ze die nabijheid gewoon nog nodig had. Het was zeker heel pittig, maar ik ben nu achteraf blij dat ik haar zoveel nabijheid heb kunnen bieden.
Je verpest helemaal niets, je geeft je baby geborgenheid en dat is alleen maar fijn.

6 likes
#1971

Ja, dit wordt beter. En nee, vaker wegleggen gaat je zoontje (nu) niet leren beter te slapen. Ik geloof persoonlijk niet in dat advies. Hij is 6 weken, alles in nieuw. Het enige wat hij kent zijn zijn ouders, en slapen buiten jouw buik is ook nog super nieuw.

Ik weet hoe eindeloos het kan voelen, en hoe zwaar het is. Maar het wordt écht beter. Helaas geloof ik er niet in dat je dit proces kan versnellen door (op die leeftijd) dingen wel/niet te doen. Jullie kindje zal bij tijd zelf aangeven wanneer hij er klaar voor is. Wel kan je natuurlijk kijken naar manieren om het voor jezelf dragelijk te houden.

5 likes
#1972

Helemaal eens met dat je het niet kunt versnellen. Of nou ja, ik denk dat je de ontwikkeling nog het beste zou kunnen ‘helpen’ door je inderdaad juist aan te sluiten bij de behoeften van je baby en daarin mee te bewegen zodat je goed (of nouja beter haha) aan gaat voelen wanneer je samen weer een stapje kunt zetten @Wendela

En al die ouderwetse adviezen… pfff

4 likes
#1973

Ohhh dit is zwaar maar écht, het gaat voorbij! Ik vond 6 weken echt een helse leeftijd, zo veel onrust en gehuil en je bent zelf ook gewoon en het zat en doodmoe. Maar het word echt beter! Maak van dat slapen geen drama, ga lekker op de bank liggen met een serie aan en accepteer het dat het nu even zo is. Het moment dat je ineens in een stil huis op de bank zit zonder slapende baby op je komt sneller dan je denkt!

7 likes
#1974

Ik heb alle seizoenen van Grey’s anatomy gekeken tijdens mijn verlof, toen mijn vriend alweer aan het werk was. Dat zegt genoeg denk ik over hoe vaak en hoe lang ik met baby op de bank lag. :joy: Het wordt echt beter, heb vertrouwen!

8 likes
#1975

Het wordt inderdaad echt beter! Jullie naderen ook de ‘piek’ van de krampjes en rijping van de darmen dus dat helpt ook niet. Kijk inderdaad naar dingen die kunnen helpen het dragelijk te maken. Ik vond een draagzak fijn, snel om te doen en dan toch even losse handen (of geen kramp in mijn armen van uren een baby vast houden). En we deden diensten, mijn man deed (met noise cancelling koptelefoon) de huil uren ‘s avonds tot middernacht, dan had ik al paar uur geslapen en wisselde we. Kon hij slapen (en peuter dienst mocht die wakker worden) en ik rustig met baby op de slaapkamer voeden/troosten. Maar de ergste huil uren waren dan al over.

4 likes
#1976

Brr ik word helemaal naar als ik terugdenk aan die tijd. Wellicht dat anderem het niet zo zwaar ervaren , ik had een postpartumdepressie dus ook zonder babyleed was het een drama, maar wat is zo’n newborn heftig zeg

8 likes