Suuuper leuk!! Wat iedereen al heeft gezegd, deze periode net voor vertrek is ook hysterisch en mega spannend voor jou. Druk en veel geregel. Ik vond dit moment het ‘ergste’, toen ik er eenmaal was was dat echt een last van m’n schouders. Dus vergeet jezelf nu ook niet! Als jij even rust wil, dan neem die vooral echt! En toch ook heel veel plezier met de voorbereidingen en wat je daar gaat doen
Herkennen jullie ook de eventuele ‘angst’ om het mensen, vooral dus je ouders en andere mensen die dicht om je heen staan, in te lichten van de verhuisplannen? Wij zijn alles rond aan het maken, het is natuurlijk al heel spannend en je ziet snel alleen maar beren op de weg en ik zit niet echt te wachten op
oh zal je dat nou wel doen’ reacties😅
Ik heb mijn ouders en vrienden ingelicht zodra ik het plan had opgevat, dus die wisten het al heel lang. Vond het het lastigste bij mijn collega’s, aangezien ik in ene klein hecht team werkte, maar die waren vooral heel enthousiast voor me, dus dat viel ook allemaal heel erg mee. Heb sowieso echt geen ‘zou je dat wel doen’ reacties gehad, maar ligt waarschijnlijk ook aan waar je heen gaat. Berlijn is niet zo heel spannend/extreem natuurlijk, denk dat als ik verder weg of naar een ‘onbekender’ land zou zijn gegaan het wel anders was geweest
Ja ik heb het alleen tegen mn inner circle verteld en een beetje hier op het forum want ik had geen zin in vragen en meningen. Maar iedereen is heel enthousiast. Ik zie zelf al genoeg beren op de weg dus ik hoef niet nog meer beren van vreemde mensen. En de meeste mensen in mn kringetje die zien die beren niet zo of staan ervoor open samen de beren te verslaan, haha. Maar uiteindelijk reageren vrij veel mensen in eerste instantie ook uit onbegrip of soms een beetje jaloezie. Van ohhh wat stoer dat jij dat kan!!! Jij hebt natuurlijk geen relatie!! Dan denk ik ja hahaha dat is waar maar dat hoef je er niet in te wrijven
Haha ja wij hebben ook verhuisplannen om voor een jaar aan de andere kant van de wereld te gaan wonen en dat idee hebben we al 1,5 jaar dus de meeste mensen weten het wel en eigenlijk iedereen wil het of zelf ook, of ze zeggen iets van ‘wow dat zou ik echt nooit kunnen’. Krijg niet echt beren op de weg-dingen eigenlijk, alleen 1 iemand die zag het niet echt voor zich dat ik dan misschien een jaar werk buiten m’n eigen vakgebied wilde gaan doen en ‘denk je dan niet dat je snel verveeld raakt’. Naja prima
Ja denk dat het ook heel erg aan je omgeving en plannen ligt enzo. Als je twee kinderen hebt is het toch weer anders. Ik ga gewoon met mezelf en mn koffertje. Waar wil jij heen?
Ah leuk alle reacties!
Wij komen er al jaren en hebben al vaker geopperd er eventueel (tijdelijk) te gaan wonen, dus het zal niet heel onverwachts komen, maar toch. Mijn vader zei juist toen ik mijn twijfels uitte van waarom ga je het niet gewoon een jaar proberen en kijk je dan verder? Dus een hele positieve insteek. Het zal alleen wat sneller gaan gebeuren dan verwacht denk ik haha!
Het is meer mijn moeder, broer en zus etc. Gewoon de verdere omgeving in het algemeen. Zo stom, want we doen het omdat WIJ het willen en hun mening doet er verder niet echt toe, maar toch zit ik steeds zo van als ik vandaag dit en dat regel, dan gaan we echt. Dan is er geen weg meer terug. Zo’n gevoel. M’n emoties gaan sowieso ff alle kanten op tijdens alle regeldingen haha
En wij nemen dus wel de kids mee naar de andere kant van de wereld, dus ik snap wel dat dat wat anders is dan iets waar je even een paar uur voor in de auto stapt. Maar er zijn genoeg mogelijkheden en middelen om elkaar geregeld te blijven zien gelukkig en onze familie is niet eens hecht dus ik denk niet eens dat ik ze minder vaak ga zien🤪 maar het blijft een ding natuurlijk.
Ik zie mijn familie nu niet per se vaker, maar het contact is wel een stuk beter. Toen ik nog in NL woonde ging ik misschien 1 x per maand of twee maanden langs om te eten, en dan daarna weer naar huis. En belde misschien 1 of 2x per maand met mijn moeder, en zelden met mijn vader. Nu bel ik met allebei regelmatig (vaker met mijn vader dan mijn moeder zelfs nu). En als ik langs ga is het meteen voor meerdere dagen en slaap ik bij ze, dus is het veel meer quality time (net als wanneer zij bij mij op bezoek komen trouwens, al slapen ze als ze met partner komen niet bij mij, wel als ze in hun eentje komen). Onze band was al gewoon goed, maar denk dat hij nu zelfs beter is geworden. Vind het alleen nog steeds wel jammer dat ik familieverjaardagen vaak mis en daardoor mijn oma, tantes, ooms, nichtjes en neefjes (en hun kinderen) minder vaak zie.
Ik ga over een jaar (hoogstwaarschijnlijk) en ik heb al 2 keer in het buitenland gewoond maar dat was van tevoren al vrij duidelijk dat het voor een jaartje oud zou zijn. En nu doet iedereen behalve mn ouders en broer echt lullig. Heb echt nare opmerkingen gekregen maar goed minder mensen om te missen wanneer ik weg ben.
Zo jammer. Ik probeer maar zo te denken in dit soort situaties, het is vaak ook moeilijk voor die mensen om buiten hun eigen comfort zone te denken. Het ging hier toevallig nog over Claire (die woont dan daar, dan daar, dan is dat weer de shit etc.). Ik ben ook wel zo’n fladderaar. Ik wil niet mijn hele leven lang altijd maar hetzelfde. Ik heb dat tot nu toe wel gedaan, omdat dat voor mijn gevoel de norm is, dat van mij verwacht werd, maar ik moet echt eens stoppen met leven naar de verwachting van een ander. Ook al is die ander iemand die heel dichtbij mij staat.
Zullen we er een cliché in gooien? Ik heb liever spijt van de dingen die ik gedaan heb, dan die ik niet gedaan heb. Altijd maar blijven hangen in het had ik maar of wat als. Ik probeer het maar gewoon en misschien kom ik met hangende pootjes terug en ja dat is een hele bevoorrechte positie, maar ik kan het dus waarom niet. Zo probeer ik maar te denken. En fijn als je blij voor me bent, prima als jij het zelf niet zou doen, maar die negativiteit terwijl het toch al besloten is, is echt zinloos en gewoon kut.
@kika, ik zie dat hier ook wel gebeuren. Als je elkaar dan ziet of spreekt, is de lading toch wel heel anders. En wij gaan naar een bestemming waar anderen graag op bezoek komen, dus het hoeft inderdaad absoluut geen einde contact te betekenen. Fijn om te horen!
Toen ik een jaar op reis zou gaan, vond ik dat ook het allerspannendste, iedereen laten weten dat ik dat zou gaan doen. Maar ik kreeg eigenlijk alleen maar positieve reacties (en een paar die dachten dat ik vermoord of overvallen zou worden, maar soit
), velen vonden het vooral stoer, maar zeiden dat ze het zelf nooit zouden durven. Het was uiteindelijk het beste jaar van m’n leven (tot nu
), dus het zou zonde zijn om je door reacties van anderen te laten tegenhouden. Toen ik effectief verhuisde naar het buitenland, was iedereen er wel relaxt mee. Maar ik ging niet ver over grens wonen en op dat moment was iedereen al gewend dat ik soms wat “rare” keuzes maak.
Ja, ze zijn al schoolgaand. Momenteel in groep 4 en 2. Het was voor ons zo’n gevalletje van nu nog (jong en flexibel, fladderen nog erg qua vriendjes, geen vaste sportclub etc.) of pas als de kinderen de deur uit zijn. We twijfelen ook al een paar jaar, de kinderen zijn er al een aantal jaren achter elkaar op vakantie geweest en vragen zelf eenmaal in NL wanneer we weer teruggaan haha.
Ik heb een PowerPoint presentatie gemaakt () en alle voor- en nadelen met plaatjes en onze plannen benoemd om het zo duidelijk mogelijk voor ze te maken om echt ‘samen’ die beslissing te maken. Maar zij waren gelijk dolenthousiast en vragen nu continu wanneer het zo ver is. Tegelijkertijd konden ze ook goed zelf de nadelen benoemen zoals vriendjes achter moeten laten. Dat zal straks meer binnenkomen natuurlijk. Ik kan me goed voorstellen wanneer zij wat ouder waren geweest, of de plek van bestemming niet goed kenden of leuk vonden, het een heel ander verhaal was geweest. Ik heb ook benadrukt dat als we het niet leuk vinden, we altijd weer terug kunnen gaan. En dat meen ik ook echt. We gaan dit avontuur wel echt samen als gezin aan.
Hoe tof, meerdere talen leren spreken, een andere cultuur… ook al is het maar voor een paar jaar, dit is wel een hele toffe basis om mee te krijgen. Lijkt mij dan hè😅
Tpen ik jong was zijn mijn ouders ook voor werk verhuisd naar het buitenland. En ook nog eens ergens wat voor '80’s begrippen heel ver weg was. Mijn vader heeft ook wel eens verteld dat hun familie/omgeving alles behalve enthousiast reageerden en dat hij dat ook echt jammer vond.
We hebben daar echt jaren gewoond en alleen een van zijn broers, mijn moeders zus en haar ouders zijn in die tijd langsgeweest…
Wat leuk, wij zijn zelf ook weer aan het nadenken over verhuizen naar het buitenland met twee kleine kinderen. We zijn heel bekend met het land, ik heb er ook gewoond en gewerkt dus ken er al mensen, mijn man komt er vandaan, schoonfamilie woont er. Maar toch vind ik het extra spannend nu met twee kleine kinderen erbij. Nu zouden we echt voor meerdere jaren gaan, en dus ook alles hier opzeggen. Qua werk loopt het nu zo dat mijn contract binnenkort afloopt, dus opzich zou dat wel een mooi moment zijn.
Wanneer zijn jullie van plan om te gaan?
Ik denk dat die mensen het een beetje zat zijn dat ik “steeds weer vertrek” maar goed in Nederland kwamen ze ook niet naar mij in Limburg en nu woon ik op een erg makkelijk bereikbare plek en is het echt van poeh poeh even kijken hoor. Zijn de mensen over wie ik vaker heb geklaagd, dat ik er altijd heen moet.
Dus ik verwacht dat ze al helemaal geen zin hebben om me op te zoeken maar dat deden ze dus niet en kwam het 99% vanuit mij.
Ik zou het veel erger vinden als mn ouders me niet zouden steunen maar zij steunen me gelukkig enorm. De vorige 2 keer dat ik verhuisd ben kwamen ze na een hele korte tijd al langs en dan ook in een hotel ipv logeren om me niet te belasten, en daarna nog eens voor de fun of verjaardag.
Oja echt een hekel aan mensen die enkel willen langskomen voor cheap city trip om dan te logeren.
haha ja en dan tegelijkertijd niet snappen dat je niet elke dag mee wilt lunchen/dineren buitenshuis omdat je daar niet het geld voor hebt
“Maar je kunt toch wel een paar dagen vrij nemen?”
Maar ja dat probleem ga ik dus niet hebben
De enige vriendin die wel vaak langskwam bij mn vorige buitenlandavontuur heeft nu kinderen dus die komt nooit naar mij. Dat was nog de meest milde reactie “je zult vast regelmatig terugkomen”
Na de zomervakantie al als we alles nu doorzetten! Heel kort dag, maar onze kinderen stonden op een wachtlijst voor een privéschool en we hebben net te horen gekregen dat er toch plek voor ze is voor het aankomende schooljaar. Ik wil ze niet midden in het jaar laten instromen en tijdens de zomervakantie kunnen we mooi verhuizen qua tijd. Het kan zijn dat ik er alvast heen ga en mijn man hier nog wat dingen gaat afronden als het allemaal niet op tijd lukt.
Wij gaan ook voor meerdere jaren, dus dat is hier alles verkopen, ons daar inschrijven etc. Het voelt gewoon heel onwerkelijk en je voelt wel veel weerstand. Zo’n emigratie maakt veel emoties los haha. Maar we hebben nu in de afgelopen 5 jaar al 3x bijna doorgezet, het blijft maar terugkomen: dan moet je het gewoon gaan doen en kijken wat het je brengt.
Wat tof dat jullie ook met kinderen deze stap willen zetten en al helemaal fijn als je er al mensen (zelfs familie) kent, dat maakt het toch allemaal wat makkelijker. Soms kom je op zo’n punt in je leven, zoals een aflopend contract, waarop je op een kruispunt staat. Dan is de vraag welke kant ga je op😅 - insert inspirerende quote haha -
@anon50301661, mijn man is ondernemer en heeft zelf dus een bedrijf en is dus niet afhankelijk van een werkgever. Dat scheelt veel, maar er is vaak meer mogelijk dan je denkt. Gewoon solliciteren in het buitenland nu joh! Haha nee flauw, maar wel een mooie toekomstplan toch?
@chasingrainbows Dat lijkt mij ook zo irritant, wij gaan een kavel/huis kopen met als einddoel ook appartementen/gastenverblijf erbij en ik weet nu al dat iedereen dat als gratis feestje gaat zien en even vergeten dat dat ook gewoon een stuk inkomen is.
We hebben nu trouwens echt een flinke opknapper op het oog, dus bel ik vertrek maar alvast op!
Ik heb het denk ik gemist maar ben wel heel benieuwd, waar gaan jullie naartoe? Klinkt supergaaf om zo’n stap te ondernemen. Ik heb er zelf ook wel eens over nagedacht maar sommige landen zijn zo’n papierwinkel en zoveel punten die je moet verdienen voordat je mag gaan, dat ik het niet zie gebeuren dat het ooit gaat lukken (b.v. Australië)