Snap het wel en heb ook zeker hetzelfde gevoel. Ben nu al 13 jaar weg, dat is meer dan 1/3 van mijn leven en ik zie mezelf inderdaad ook niet in de komende jaren terug naar Nederland gaan.
Inderdaad ook veel bezig met politiek in beide landen maar in maar 1 land kan ik er ook echt iets voor doen. Voelt toch een beetje als van de zijlijn meekijken in beide gevallen.
En dan speelt zeker heel erg mee dat tenzij ik mijn Nederlanderschap opgeef ik nooit in Duitsland mag stemmen voor de bundes en landstag verkiezingen, alleen gemeente en Europese. Rechten die ik alleen heb als Europese, anders zou het 0 kiesrecht zijn. Met mij nog meer dan 9 miljoen mensen, 14% van de populatie die geen inspraak heeft op nationaal niveau in Duitsland. Voor Berlijn waren het er 700.000+ die niet mochten meedoen aan de Berlijnse senaatverkiezingen en dus ook geen enkele invloed op de uiteindelijke senaat en burgemeester.
Kan me van de vorige Tweede Kamerverkiezingen ook nog herinneren dat ik beetje in de stress was omdat we ook altijd eerder de stem moeten inleveren via brief. Mist toch misschien een afweging van dingen die in debatten worden gezegd en concretere partijplannen/plannen uitgelegd in normale taal.
Sowieso is het een veel landen tijd voor wat verandering in de regels. Vele jaren bijdragen aan de economie, belasting betalen en pensioen opbouwen moet ook iets betekenen in het verkrijgen van kiesrecht. Meerdere landen laten dubbele nationaliteit niet toe en je nationaliteit opgeven daar zitten ook nogal wat emoties bij. Goed… dit is nu een rant geworden over het missen van kiesrecht maar misschien daarom ook juist meer motivatie voor mij om het recht dat ik wel heb te gebruiken voor iets goeds.