Die heb ik al gedaan! Leuke mensen leren kennen maar helaas niks voor de lange termijn
1 like
Ooh overheen gelezen dan! Jammer 
2 likes
Ik zit er echt weer niet lekker in.
Problemen met mijn telefoonprovider, pijn aan mn tanden, moe… blehhh
Ik zit nu op die 3 maanden mark dat je een beetje het eerste spannende gedeelte hebt gehad en dat het normale leven inkickt en dat… bevalt me niet echt? I mean sure ik doe veel leuke dingen maar vraag me de hele tijd af waarom ik hier ben en wat ik hier kwam zoeken? Hebben jullie dat ook gehad?
1 like
Is je werk wel heel leuk?
Misschien tijd voor een nieuwe uitdaging? Of een kleine aanpassing maar wel iets nieuws
1 like
Ja ben ik druk mee bezig (bijbaan en vrijwilligerswerk en freelance opdrachten) maar tot nu toe verhoogt dat mn levensgeluk nog niet
2 likes
Kan ook gewoon een conclusie na een tijdje zijn toch, dat je het een beetje gezien hebt? Je hebt het avontuur opgezocht, kan natuurlijk ook dat het ‘normale’ leven toch een beetje anders is dan je had verwacht. Ik zou voor nu gewoon proberen te focussen op die leuke dingen die je doet, de bijbaan die je hopelijk krijgt en dan zonder teveel te focussen op of je wel het juiste doet gewoon maar eens lekker ‘zijn’ en zien wat er gebeurt? Of lukt dat nu juist ook even niet?
4 likes
Ja, het was voor mij een goede (en harde) manier om uit te vinden wat belangrijk voor me is en op welke manier je dit voor jezelf kunt invullen. Ik miste mijn familie, vond het lastig om te zien dat zij elkaar vaak zagen en ik niet even voor koffie kon binnenspringen. Maar bedacht ook dat als ik in de buurt zou wonen onze relatie niet plots helemaal goed zou zijn. En ik miste Nederlanders om me heen (dat kwam onverwachts voor me haha) dus heb Nederlandse vriendinnen hier gezocht.
Wat mij rust gaf is - dit gaat pessimistisch klinken - dat waar ik ook woon ik ontevredenheid zal ervaren. Ik woon immers altijd met mezelf. Altijd vrienden te kort, altijd wel een soort van niet thuis voelen, altijd iets op het werk. De plek waar ik woon is gewoon een goede plek. Veel kansen. Goede relatie. En daar maak ik het beste van. Het heeft tijd nodig om iets op te bouwen (bij mij zeker 6 maanden) en je blijft altijd dingen missen (en dat is oké).
Maar als ik hier (10 jaar geleden) geen relatie had, zou ik terug zijn gegaan naar NL.
6 likes
Nou ik weet wel dat dat weer gaat lukken en dat ik even door deze week heen moet snapje. Maar ik heb het nu gewoon best zwaar en ik woon zo dichtbij Nederland dat ik in principe nu de trein nog kan pakken. Dus dat is wel kut.
@Lidwien dankjewel voor je reactie, fijn om te lezen. Ik date ook niet, dat zou ook nog een dimensie toe kunnen voegen. Maar daar ben ik niet mee bezig.
2 likes
Je hoort velen meestal enthousiast en positief over hun lange of korte buitenlandverhuizing. En ook daarin kan ik meespreken hoor. Maar het is regelmatig ook zwaar. En dan weer een hele poos niet. En soms dan toch weer wel. Bekijk wat jou momenteel comfort geeft. Misschien is op en neer wel een goed idee. Of merk je dat het niet nodig is als je het begint te plannen. Je mag sowieso onder de indruk zijn van hoe sterk je bent, niet iedereen durft zo’n stap te maken.
3 likes
Ik herken het zelf niet, maar ik weet dat anderen die ik ken dit wel hadden. Het is denk ik best normaal om dat te voelen.
Ik heb altijd wel een bepaalde rusteloosheid waar ik ook ben, maar dat zal altijd blijven.
Wat had je eigenlijk verwacht? Je zegt zelf dat je je afvraagt waarom je daar bent, maar je zult er vast met een bepaalde reden of verwachting heengegaan zijn. Je hebt het per slot van rekening zelf helemaal geregeld en er moeite voor gedaan het voor elkaar te krijgen.
En vergeet niet dat je altijd gewoon terug kunt komen. Permanent als het klaar is (er is echt geen reden om te blijven als je dat niet heel graag wilt) maar ook gewoon voor een weekendje om je familie/vrienden te zien.
2 likes
Hier ben ik heel zenuwachtig voor, als ik naar het buitenland verhuis om met mijn partner te wonen. Nu mis ik hem zo erg dat ik elke nacht wel huil. En mijn ouders kan ik dagelijks opzoeken als ik zou willen. Maar toen ik voor langere tijd weg was en mijn ouders niet gemakkelijk kon zien, was ik ook heel verdrietig dat ik ze niet spontaan kon zien. Hopelijk vind ik ooit wel die rust. Hoe heb je nieuwe vriendinnen gevonden eigenlijk?
1 like
Ik herken het wel een klein beetje. Op dagen dat ik me gewoon niet helemaal top voelde, begon ik soms te twijfelen. Maar in Nederland had/heb ik ook wel eens van dat soort dagen en als ik daar bij stil stond terwijl ik in het buitenland zat, vond ik het gevoel van twijfel minder vervelend. Soms gaat het gewoon niet zo lekker, waar op de wereld je ook bent. Als je dat gevoel lange tijd blijft dan lijkt het me goed om iets te veranderen.
Daarnaast lijkt het allemaal heel leuk om in het buitenland te wonen, maar uiteindelijk ga je daar ook gewoon naar werk en krijg je soms te maken met de nadelen van het land.
Die rusteloosheid zoals @LaPetiteRobeNoire aangeeft is heel herkenbaar voor mij trouwens. Ik ben nu weer een paar jaar in Nederland, zelfde woning en werk, en zit nu weer zo vaak om me heen te kijken naar andere dingen.
4 likes
Ik begrijp je zenuwen daarvoor, zoiets blijft ook wel een beetje verdrietig. Maar het went ook. Je vindt andere manieren om (waardevol) contact te hebben.
Nieuwe vriendinnen vond ik via (creatieve) cursussen, internet, studie, werk en buren. Ik ben iemand die redelijk veel en graag thuis is, maar op de plekken waar ik kom, ben ik in de loop van de tijd veel leuke vrouwen tegen gekomen. Soms zijn het vriendschappen voor een paar maanden, soms voor een middag en met wat geluk voor jaren. Handig om erbij te vermelden: ik ben vanuit noord NL naar België verhuist. Het lijkt me een stuk lastiger om connecties te vinden als de taal niet je moedertaal is en je je gevoelens en grapjes niet optimaal kunt uitdrukken.
2 likes
Nou ja België is ook een eindje vanuit Noord Nederland en toch wat anders qua cultuur.
Ik ga naar Engeland, ook niet ver weg maar ja even heen en weer is ook niet zo simpel.
Ik heb ook een klein trauma overgehouden aan toen ik een jaar in Tsjechië woonde en mijn oma overleed en ik er niet naar toe kon, vluchten waren geannuleerd door sneeuwstormen en flixbussen enz reden ook niet, uitverkochte treinen. Ben dan zo bang dat er iets met mijn ouders gebeurt en ik er niet heen kan, en nu dat er iets met mijn vriend gebeurt.
Hoe heb je dan Nederlandse vriendinnen daar gevonden of gewoon per toeval tijdens de cursussen etc.?
Wow, dat is ook situatie waarvan je hoopt dat het nooit gebeurt. Heb je broers of zussen die er voor je ouders kunnen zijn in uiterste gevallen van nood? Dit was de reden waarom mijn vriend niet wilde verhuizen naar NL, die wilt graag in de buurt van zijn ouders blijven wonen, voor zichzelf, maar ook omdat hij enig kind is.
Nederlanders vind je altijd óveral. Wij overspoelen de hele wereld volgens mij haha. Heb al meerdere NLse collega’s gehad en had door die overeenkomst ook meteen een klik met hen. Mijn buurvrouw is Nederlands (gelukstreffer). Ik was laatst op een infodag voor een opleiding, raakte aan de praat met een andere geïnteresseerde, ook weer een Nederlandse. Op rommelmarkten of in de trein had het mogelijk geweest als ik achter meer contact was gegaan (bv insta uitwisselen oid). Mijn beste Nederlandse vriendinnen ken ik via internet (bloggers), dus dat is iets minder toevallig. Ik vind het zo’n fijn idee dat je je hele leven lang nieuwe vrienden maakt.
3 likes
Dankjewel voor je uitgebreide reactie. Ik wilde heel graag iets anders omdat ik het idee had dat ik een beetje vast zat in een saaie loop van fulltime werken. En dat was misschien ook wel zo want ik heb veel meegemaakt. En toen ging mijn beste vriendin ook nog eens naar het buitenland, dus toen dacht ik nou dan ga ik ook maar avonturen maken. En nu zit ik hier, blut en ongelukkig in een grote stad. Ik heb wel vriendinnen hier maar niet zoals thuis. En natuurlijk moet dat groeien, maar de meeste mensen zijn hier met een doel (stage, werk) en ik fladder maar wat rond. Dat is echt niet makkelijk.
Nou sorry dit bericht is waarschijnlijk een beetje warrig maar ik voel me ook heel warrig… Ik heb alles in Nederland opgezegd en nu heb ik alweer spijt… want zo erg was het echt niet in Nederland. Ik had leuke collega’s en kon de rekeningen betalen. Maar ik wilde weer meer
5 likes
Dit had ik ook een beetje onderschat. Had zeker in het begin ook echt momenten dat ik me echt afvroeg wat ik hier deed, waarom ik hier was, waarom ik mijn familie en vrienden achter had gelaten. En soms denk ik dat ook nog steeds wel eens 
@Luzarl ik hoop dat het weer wegtrekt, maar als dat gevoel aanhoudt kun je ook gewoon weer terug hè? Ik had mezelf 6 maanden gegeven, als het daarna (nog) niet goed voelde zou ik mijn spullen pakken en weer terugverhuizen. Inmiddels ben ik bijna 13 jaar verder 
Zou trouwens ook best graag nog eens ergens anders willen wonen, maar heb net een paar maanden een nieuwe baan die ik echt heel erg leuk vind, en die ik vanwege de taal ook niet (permanent) ergens anders kan doen, dus blijf hier nog wel even.
3 likes
Dankjewel @kika @Oprah @kali. Ik kom er later even uitgebreider op terug, maar ik waardeer jullie reacties
6 likes
Helemaal niet hoor, het is juist heel begrijpelijk!
Maar wat ik eigenlijk dacht komt hier denk ik wel duidelijk uit naar voren: als je wel in NL was gebleven was je ook niet blij geweest, want er knaagde iets.
Wat anderen al zeggen, je hebt het in ieder geval gedaan. En dat is denk ik sowieso goed, want nu weet je hoe het is. Anders had je het misschien altijd als gemiste kans gezien.
Vergeet niet dat je altijd kunt besluiten om terug te komen, dat is echt geen falen.
En daar blijven terwijl het moeilijk is en niet 100% geweldig is ook geen falen.
9 likes
@Luzarl lk kwam trouwens ook echt blut terug uit Tsjechie toen, alles wat ik daar verdiende opgemaakt, maar wel veel ervaringen en levenslessen opgedaan. Niks om voor te schamen vind ik 
3 likes