Hang in there! En spui vooral hier!
i feel ya. het wordt echt vanzelf beter (ook al denk je nu van niet)! 
Ahh, knuffel voor jou! Die dip is zo kut.
Ik had hier ook sterk last van! Gelukkig zat ik âmaarâ in Praag en waren tickets relatief goedkoop waardoor ik best wat keren een weekendje naar NL ben gevlogen. Dat was bij mij de beste oplossing altijd.
Vooral het ongeduld herken ik heel goed! Ik had mijn beste vriendin gevraagd langs te komen (wat zeker hielp) en heb verder ook met veel zelfmedelijden erover geklaagd tegen mijn moeder en vriend (Ik ben niet zo van de emoties opkroppen). Het wordt echt beter (maar nu je er midden inzit mag je er ook keihard van balen!)
1 like
Ik kan het me goed voorstellen! Wat bij mij helpt is om actief opzoek te gaan naar dingen om te doen. Ga in op voorstellen van collegaâs om iets te doen, kijk op meetup op je iets leuks kan vinden, ga een taalcursus volgen of meld je aan voor een sport.
Bedenk ook dat het normaal is om af en toe een dipje te hebben, of je nu in Nederland of in het buitenland woont.
Wat vervelend @tuula! Ik woon nu ook ongeveer 3 maanden in het buitenland en heb ook al een paar dipjes gehad maar wat @Parasol zegt idd, ik heb ongeveer net zo vaak een dip hier als dat ik in Nederland had.
Wat bij mij helpt als ik mij down voel/heimwee heb;
- een ânieuwe ervaringâ creĂ«ren, dus door bv een naar een wijk te gaan die je niet zo goed kent, naar een park te gaan of een heel nieuw iets te doen (zo ben ik vrijwilliger op twee plekken, probeer ik meer naar lezingen/evenementen te gaan). Het kan heel eng en vermoeiend zijn om jezelf continu te pushen nieuwe dingen te doen/nieuwe mensen te ontmoeten maar nadien ben ik wel altijd âtrotsâ dat ik het gedaan heb en vaak is het ook heel leuk.
- Minder contact te hebben met vrienden en familie thuis. Jij woont in een buurland van Nederland toch? Dan kan ik mij voorstellen dat het fijn is om vaak even naar NL te gaan, maar ik merk dat dat bij mij juist averechts werkt en ik iedereen thuis meer ga missen.
- Op momenten dat ik echt nergens zin in heb geef ik er aan over. Dan probeer ik in ieder geval gezonde boodschappen te doen en lekker te koken, kaarsjes aan en een film te kijken.
- Sporten/mediteren/yoga of een heel stuk buiten gaan wandelen.
- Toen ik hier net heen verhuisde heb ik best wat tijd geĂŻnvesteerd om mensen te ontmoeten (via master, meetup, couchsurfing, vrijwilligerswerk, (yoga wil ik nog gaan doen) - en ook vaak initiatief genomen om dingen te doen). Misschien kan je ook naar dit soort dingen kijken?
Succes en naja geef het tijd. Ik woon zelf in een land wat behoorlijk op Nederland lijkt dus had niet verwacht dat het wennen best wat tijd zou kosten (heb vaker voor kortere periodes in landen gewoond die heel anders zijn dan NL waar wennen minder moeite kostte). Maar ik merk dat als ik moe ben alles extra veel moeite kost en dan probeer ik mij er gewoon aan over te geven en op tijd te slapen.
2 likes
Zelfde hier, ik ben nu al 9 jaar weg, maar bij mij gaat het missen met ups en downs. Wel mis ik mijn familie veel meer sinds ik een kind heb en ook een nichtje. Ik vind het heel jammer dat zij niet samen zullen opgroeien.
1 like
Wat heftig van je vader, dat is echt mijn grootste angst, dat er iets met mijn ouders is en ik hier 800km verderop zit en er niet heel snel kan zijn. Veel sterkte 
Wat betreft de neefjes en nichtjes is samen op vakantie echt een aanrader! Ik zag mijn neefjes en nichtjes best regelmatig, maar diegenen waarmee ik een goede band heb zijn toch wel die waar ik ook mee op vakantie ging. Dus zelfs als ze elkaar verder niet zoveel zien is die vakantie waarschijnlijk een hele goede manier om die band op te bouwen.
1 like
Ik zie dat er al best veel meiden goede tips hebben gedeeld.
Persoonlijk vond ik het leggen van contacten en nieuwe vriendschappen eigenlijk juist niet fijn werken toen ik in een dip zat. Ik werd uitgenodigd voor dingen en er was genoeg te doen, maar ik voelde niet erg veel aansluiting en het kostte me veel energie. In deze situaties werd ik juist geconfronteerd met het feit dat mijn lokale vriendschappen erg oppervlakkig waren (logisch) en hierdoor miste ik mijn eigen familie en vriendinnen juist nog meer. Ik ging er dus juist niet zoveel op uit maar ik had echt tijd nodig om met deze gevoelens leren om te gaan.
Wat mij het meest heeft geholpen was om in plaats van de gevoelens te ontlopen ze te accepteren. Er zijn nu eenmaal dagen dat je je zo voelt en dat is echt heel normaal. Het gaat gelukkig ook weer over. Vaak kon ik niet bellen met het thuisfront als ik verdrietig was vanwege het tijdsverschil. Ik haalde dan veel steun uit de gedachte âmorgen voel ik me vast wel beter dan vandaagâ. En 9 vd 10 keer was dit ook zo.
Wat ook hielp was door mijn fotorol op mijn telefoon bladeren of gesprekken teruglezen. De gezellige/leuke/grappige fotoâs en herinneringen vrolijkte me een beetje op tot ik weer kon video bellen de volgende dag.
2 likes
Jaaa geduld is het allermoeilijkste!! Maar als ik het zo lees is het toch geen wonder dat je het ook wel moeilijk hebt? Nieuwe dingen opbouwen kost veel energie en moeite en het begrijpen van waarom collegas op zichzelf zijn kost ook energie. Misschien helpt het om ernaar te kijken alsof je leven een film is en het als grappige scĂšne te bekijken. Of juist als antropoloog te observeren en uit te vinden hoe het werkt/ hoe zij denken?
Ik zou in ieder geval proberen te accepteren dat je je er nu zo over voelt en het gevoel hebt weg te willen. Dat is niet gek, maar zoals met elk gevoel, dat verandert ook wel weer en gaat soms vanzelf over. Zo niet kan je altijd nog weg :). En dat is allebei oké!
Dit klinkt mss wat creepy, sorry daarvoor. (Ik lees al een hele tijd mee - vanop het oude bloemetjesforum, heb op EG ooit wel eens meegepost - en nu besloten hier ook te beginnen posten). Ik heb je blog via hier wel eens gelezen. Jij woont in Antwerpen toch? Mocht je iemand zoeken om ergens mee naar toe te gaan, mag je altijd een berichtje sturen! (Ook al vind ik dat stiekem best eng.)
2 likes
Oh, en: ik heb het idee dat âwijâ hier idd wat meer op onszelf zijn. (Herken ik bij mezelf bv wel). Maar ik heb een paar goede vriendinnen leren kennen via mijn werk, dus na een tijdje loopt het wel los waarschijnlijk. Wel jammer dat je van die stageklusjes moet doen, bij wat voor bedrijf werk je? Lijkt me dat je voor minder je motivatie om te werken kwijt geraaktâŠ
Dat je het wat minder naar je zin hebt op je werk, helpt natuurlijk niet mee. Wie weet helpt een gesprek met je leidinggevende inderdaad, dat zou fijn zijn.
Verder kost vriendschappen opbouwen zoals je zegt tijd. Zoân koffietje doen via een meetup oid maken mensen nog niet meteen vrienden, maar ik vond het toch altijd leuk om te doen. En wie weet kom je iemand tegen waar het wel mee klikt. Ik heb door zoiets tijdens een stageperiode in het buitenland een aantal meisjes leren kennen, waar ik vervolgens de rest van die tijd heb afgesproken en ook nog wat andere mensen door heb leren kennen.
Laat maar iets weten als het past voor je!
-weg-
1 like
Ik woon in Denemarken dus weet niet of je daar in geïnteresseerd bent, maar het is Scandinavië haha. Ik ben niet bezig met het leren van de taal maar wat ik hoor van Nederlanders/Duitsers is dat het vrij makkelijk en snel te leren is. Vanaf juli 2020 zijn Deense lessen ook weer gratis dacht ik. Qua contacten vind ik het vrij makkelijk gaan (maar dat komt ook omdat ik heel veel geluk heb met mijn studiegenoten en vrijwilligerswerk doe), maar van wat ik lees in een fb groep voor buitenlanders is dat veel mensen andere ervaringen hebben. Ik denk dat er veel mogelijkheden zijn om contacten te leggen, maar dat je hier zelf wel moeite voor moet doen en vaak het initiatief moet nemen - dus wat dat betreft lijkt het veel op Nederland. Ik weet niet in wat voor sector je wilt werken maar mijn ervaring (en die van andere niet Deens sprekende studenten) is dat een bijbaan/studenten baan vinden vrij moeilijk is als je geen Deens spreekt.
Ik denk dat als je voordat je hierheen verhuist een baan vindt het leven in Copenhagen echt fantastisch is haha. Oh wat wel een ding is al het bureaucratische gedoe omtrent hun migratie wetgeving en sowieso al het papierwerk regelen als je hier langer dan 3 maanden wilt wonen EU onderdaan.
1 like
Ik heb voor een jaar in Zweden gezeten, dat was wel voor studie. Contacten leggen ging echt heel makkelijk, maar ik was daar dus als student en was in een stad met een vrij levendig studentenleven dus dat ging vrij vanzelf. Vind Zweeds ook een vrij makkelijke taal als Nederlander, echt goed te doen om te leren! Qua banen is het volgnes mij ook wel oké, al heb ik ook wel verhalen gehoord dat er echt wel wat Zweedse kennis verwacht wordt (zeker buiten de grote steden). Ik vond het heeeerlijk om in Zweden te wonen en zou graag nog eens een tijd daar gaan wonen!
2 likes
Ah tof dat je dat overweegt! Wat jij schetst is een hele andere setting dan Kopenhagen haha, een (Deense) vriendin heeft een tijd in Noord-Noorwegen gewoond en gewerkt als een honden musher(?) en organiseerde ook tours enz. voor toeristen. Zij vond het echt fantastisch, maar ook wel lastig idd qua mensen ontmoeten enz.
1 like
Nou de uitspraak is een beetje gek/onverwacht qua klemtonen bijv. soms. Maar wel consistent, dus als je het eenmaal doorhebt is het niet meer zo ingewikkeld vind ik. En de grammatica is best wel makkelijk vond ik, en qua woordenschat zijn er ook wel veel dingen die ik op Nederlands/Duits/Engels vond lijken.
Moet zeggen dat ik zelf wel ook gewoon Zweedse les heb gehad daar, ik weet niet of ik het helemaal zelfstandig had kunnen leren (studeerde/werkte voornamelijk in Engels namelijk).
1 like