Bizarre gedachtengang inderdaad. Zo onnodig en zuur, jammer dat ouders dan niet openstaan voor nieuwe pedagogische inzichten.
Samenvatting
En zo herkenbaar. Vorig jaar was ik met mijn 3 jarige zoon op vakantie en kwamen mijn ouders een weekend langs.
‘Laat hem maar huilen hoor. Waarom slaapt hij nog niet?’
Nou, omdat het een vreemd huis is en jullie harde stemmen hebben die hij hoort van boven, dus ik ga er nu heen en knuffel hem tot hij rustig is en slaapt.
‘Hij claimt jou’
Nee, hij kruipt even op schoot om te knuffelen, tijdens het spelen.
‘Waarom eet hij zijn bord niet helemaal leeg’
Omdat hij vol zit en goed heeft gegeten.
Etc. Echt alleen maar kritiek. Ik heb het maar laten gaan, maar merk ook aan mijn zoon zelf dat hij niet graag met mij naar opa en oma toe gaat, ‘opa doet altijd boos.’ En ik snap hem volkomen, dus we komen er niet vaak. Graag of niet hoor. Mijn moeder spreek ik vaak afzonderlijk, dan is het meestal wel gezellig.