Laatst bij de supermarkt stond er dus ook eentje zonder zichtbare badge of kleding. Was gewoon een jongen die op me af kwam met “mag ik iets vragen?”. Kan van alles zijn, de weg ofzo, dus ik zeg reageer gewoon vriendelijk met ja. Begint 'ie ineens zijn hele verkooppraatje af te steken. Heb hem afgekapt, tschuuuus.
Ja same. ‘Mag ik iets vragen?’ al meerdere keren meegemaakt. Maar ook dat iemand me gewoon aansprak met: ‘wat een superleuke jas/broek/whatever’ en als je dan bedankt gaan ze ineens over op een verkooppraatje.
Ik vind het irri als ze aanbellen en ik ben aan het koken en twee kinderen tevreden houden terwijl ik net een uur gefietst heb dus het zweet me op de rug staat en dan doe ik open, zie ik twee tieners en dan kijken we elkaar een paar tellen aan en zeggen ze zo: u kijkt heel verbaasd!!
Dan voelt het echt als inbreuk op m’n privacy. Zij bellen op spitsuur aan bij mijn deur en dan moet ík me verantwoorden voor het gezicht wat ik daarbij trek.
Maar gelukkig zeg ik altijd gewoon nee sorry geen tijd met een vriendelijk gezicht en doe dan de deur dicht.
Nou daar kom ik weer met mijn regeltjes maar ik dacht ook dat het verplicht was om zichtbaar je badge te dragen?
Bij mij in de wijk is Delta heel erg bezig boor glasvezel. Steeds aanbellen, ik deed nooit open want ik zag het op de ring. Daarnaast meermaals brieven.
Met aanbellen zag je ze ook direct naar mijn huis lopen. Want ik stond nog op het lijstje. Toen maar eens open gedaan en nee gezegd.
Nu steekt er een heel lullig draadje uit voor mijn voortuin. Want niet aangesloten. En dat is bij een heel groot deel in de wijk.
Als iemand vraagt “Mag ik iets vragen?” en ze hangen echt rond op zo’n manier dat ze niet ergens naartoe op weg zijn of iets zoeken dan weet ik gewoon op voorhand al dat het verkopers zijn. Ik zeg altijd dat ik geen tijd heb en loop door. Deur open doe ik sowieso nooit maar gelukkig heb ik nee/nee stickers dus er wordt ook nooit aangebeld.
Ik heb hier op de een of andere manier enorme issues mee. Zodra ik de deur open doe en een verkoper zie staan weet ik dat ik de lul ben. Thank god voor de ring zodat ik de deur dicht kan laten of mijn man het kan laten oplossen. Ik vind de manier waarop die gesprekken lopen vaak heel naar en dat maakt het voor mij blijkbaar lastig om nee te zeggen of het gesprek af te kappen. Voor ik het weet steun ik 15 goede doelen en heb ik een nieuw energie contract afgesloten
Volgens mij ben ik echt een heel fatsoenlijk, vriendelijk en behulpzaam mens in het dagelijks leven maar aan die verkopers heb ik toch zo’n schijthekel. Zodra ik aan de telefoon hoor dat het zo iemand is hang ik gewoon op en de deur gooi ik ook gewoon dicht. Ga niet eens meer het gesprek aan want ze hebben overal een ‘ja maar’ op en van die maniertjes die me zó tegenstaan. Een collectant is iets heel anders, maar straatverkopers of van die telefoonverkopers: opbokken.
(En ik heb dat telefoonwerk zelf vroeger gedaan dus ik weet hoe het is om aan de andere kant te zitten. Ik vond het chiller als iemand gewoon ophing en ik door kon naar de volgende i.p.v. dat je weet dat je een nee gaat krijgen maar toch al die stomme argumenten en scripten moest afgaan. Collega’s ook. Niks zieligs aan dus.)
Ik had van de week dat een verkoper gewoon bij mij op hing
Het was een bedrijfsgids en die bellen je dan op en zeggen dat je al lid van ze bent en of je wilt verlengen aka om je op te lichten. Ik nam op met hallo met X. Hij ja ik zoek de eigenaar van bedrijf X.
Ik je spreekt met de eigenaresse van bedrijf X. En ik hoorde hem gewoon een verbaasde oh zeggen
Heel verhaal dat ze willen verlengen en of ik nu een extra pakket wilde. Ik: ik ben nooit klant van jullie geweest dus nee. Ja misschien nadat je het bedrijf hebt overgenomen? Alsof ik een of ander dom vrouwtje was die het van een man heeft overgenomen.
Gast ik ben dit bedrijf gestart en het is al x jaren MIJN bedrijf. En NEE ik ben nooit klant van jullie geweest. Doodse stilte.
Meneer? Hallooo? Meneer? En toen hing hij op
Toen er vroeger nog veel werd gebeld, zei mijn vader altijd “heeft u een klein momentje?” en legde de telefoon neer. Toentertijd mocht je als callcenter medewerker niet zo maar ophangen, en schik dat hij hierom altijd had
Ik had er eergisteren eentje: “En wat vindt jij van de zwangere vrouwen in Gaza??” En dan ook nog in het Engels. Ja sorry, zal wel een impopulaire mening zijn maar ik vind het best irritant dat ik tegenwoordig zo vaak in het Engels wordt aangesproken in de supermarkt, bij de Zara, fucking straatverkopers… Er zijn nog steeds zat mensen die amper Engels kunnen.
Oh ja en telefonische verkopers helemaal opzouten. “Kan u ook later terugbellen?” Dan zeg ik altijd: nee hoeft niet, geef jouw privénummer maar even dan bel ik jou straks terug! En dan hoeft het opeens niet meer.
We wilden gisteren spontaan ergens eten maar hadden nergens gereserveerd nou prettige wedstrijd. Uiteindelijk lukte het bij optie 6 maar zo irritant dat last minute ergens eten bij onmogelijk is
Ik zou dat aan de andere kant van de telefoon heel chill vinden, kreeg toch per uur betaald dus ik wacht wel hoor.
Ik kan op zich prima Engels maar als ik bij de kassa ineens met een engelstalige word geconfronteerd verander ik in van Gaal
Haha ja ik ook ik reageer dan ook vaak automatisch gewoon in het Nederlands terug. Dat gaat dan ook gewoon vanzelf
Ik heb mezelf aangeleerd dat ik geen reden of excuus hoef te geven maar dat ‘Nee.’ ook een antwoord is. Kom er dagelijks meerdere tegen dus al doorlopend schud of zeg ik nee. Ze rennen niet achter je aan dus werkt altijd
Maar toen van de week iemand die me aansprak en heel beteuterd keek, dus ik deed mn oortjes uit en toen bleek dat ze vroeg waar een bepaalde brievenbus was… voelde me even echt een bitch haha
Van die herhalende standaard gesprekken. Momenteel zijn het de vakantieplannen, ik heb inmiddels al zooo vaak verteld waar ik op vakantie ga, op werk en tegen (schoon)familie, dat ik alleen al daarvan toe ben aan vakantie
Ik ga voortaan idd ook maar gewoon nee zeggen bij die deurverkopers, ook al lopen ze voor goede doelen. Laatst stond er een voor unicef aan de deur en pas op het laatst werd mij duidelijk dat mijn donatie een maandelijkse donatie was ipv eenmalig durfde toen geen nee meer te zeggen. Vervolgens moest ik ook nog een met een cijfer aangeven hoe groot de kans was dat ik over 12 maanden nog dat zelfde bedrag doneerde. Dus ik zei “nou doe maar een 6”. Zegt die jongen “zullen we er dan maar een mooie 7 van maken?”
Heb overigens ook 2x gehad dat er een jongen langs kwam voor andere goede doelen en dat hij vroeg hoe oud ik was (28), hij vervolgens aangaf dat hij dan verder ging want je moest minimaal 30 zijn?
Die maandelijkse donaties zijn echt enorm irritant inderdaad. Ik wil best doneren, maar gewoon eenmalig. Het antwoord is dan altijd dat je het heel makkelijk op kunt zeggen, maar ik wil er later niet aan hoeven denken en moeite moeten doen. Zij willen iets van mij, niet omgekeerd
Volgens mij was het vorige week nog in het nieuws dat Nederlanders minder geven aan goede doelen, vraag me af of het afschaffen van eenmalige donatiemogelijkheden daar nog invloed op heeft.
Maar waar ga je naar toe??