Dat mijn pony per se naar achteren moet op de pasfoto voor mijn paspoort. Ziet er niet uit, de komende 10 jaar een slechte coupe in mijn paspoort 
1 like
Ik had laatst dat ze met een liniaal gingen meten of mijn pony nu net wel of niet mijn wenkbrauwen raakte. (Het was echt net niet maar er ging nogal een discussie aan vooraf.)
3 likes
nog even @ de single discussie en decenteren van mannen maar lang verhaal
Samenvatting
Ik ben nu 8?? ofzo jaar single (op vorig jaar 3kwart jaar verkeringachtig rommelen met een ex) en ik heb ook niet gedatet (grotendeels om āgezondeā redenen maar heel eerlijk deels ook ongezond/niet volledig een vrije keus) en ook al vrij snel gekapt met one night stands na stappen. Ik heb altijd (hetero)relaties gehad vanaf mn 16e dus zeker 10 jaar bijna non stop met mannen aan het verkeren, maar ook echt steeds mee bezig als ik even single was - en eigenlijk ook al vanaf mijn 10e ongeveer heel erg veel bezig met jongens.
En ik heb zoān groei meegemaakt alsā¦ vrouw op een bepaalde manier. Normaal als ik Ć¼berhaupt het huis uit ging was ik altijd op een bepaalde manier bezig met mannen en een soort vage hoop dat ik een aantrekkelijk persoon zou tegen komen en dat die mij dan zou zien staan en wie weet was dat dan wel mijn droomvent. Maar ik was dus continu Ć©n zelfbewust Ć©n hyperalert op mannen - terwijl er ook heel veel āte luide/te niet popjesachtigeā vrouwhatende en vervelende mannen zijn die vreselijk kunnen neggen en heel publiekelijk dismissive zijn (waarbij ik heel lang dacht dat het aan mij als persoon lag, maar ik ooit oa op dit forum ontdekte dat meer vrouwen daar last van hadden) waar ik me toch ook iets van aantrok en het dus jarenlang bij mezelf zocht als andere vrouwen om me heen wel leuke aandacht van hen kregen. Ik voelde me als vrouw echt āminder goedā gebaseerd op de hoeveelheid en soort aandacht ik kreeg van mannen en vergeleek dat ook nog eens met vrouwen om me heen. Zelfs andere vrouwen en hun aantrekkelijkheid bekeek ik dus door male centered glasses en ik was ook soms gefrustreerd naar andere vrouwen toe die ik āniet leuk genoegā vond om meer aandacht te krijgen. Heel venijnig en krabbenmanderig, precies zoals 90s/y2k media ons heeft geleerd andere vrouwen naar beneden te halen, vaker wel dan niet in ~de strijd om een man.
Ik was ook best wel extreem gefocust op mijn uiterlijk, heel ijdel, en ging niet eens zonder foundation op ff snel boodschappen doen? Als ik erop terug kijk is het zo vermoeiend!!! Maar door de jaren heen is alles langzaamaan weggevallen. Ik datete toch niet dus dat āzoekenā naar een leuke man was toch voor niks. Ik kreeg steeds betere banden met mijn vriendinnen, en dat werden naast familie ook de sociale connecties die ik in mijn leven op de hoogste plek had staan. En ik heb in al mijn vreselijke ijdelheid ālelijkā kunnen zijn. Vooral het afgelopen jaar heb ik dat gevoeld, nadat ik weer met een man was geweest een tijdje waarin ik in oude patronen en valkuilen viel, en dat is denk ik de grootste bevrijding. ik kan ālelijkā de deur uit gaan zonder daar de hele tijd bewust van te zijn, zonder het me uit te laten maken dat ik dan geen sjans heb, zonder dat ik het mijn waarde als mens laat bepalen. Ik voel echt op heel diep niveau een switch van een groot deel van mijn waarde af laten hangen van mijn uiterlijk (en inherent daaraan dat mannen mij als begeerlijk zien), naar mijn uiterlijk op sommige dagen niet eens meer als concept zien dat ik bij mijn eigenwaarde of zelfliefde zou trekken, sta er niet eens bij stil soms. En ik had me denk ik echt niet zo kunnen ontwikkelen als ik niet zo lang single en vooral niet bezig met mannen of daten uberhaupt zou zijn geweest.
En ook mijn relatie tot vrouwen in het algemeen is zo verbeterd, ik kan met zoveel liefde naar vrouwen kijken, in hun volle glorie, en ze als net zo een volledig waardevol mens zien als ik mezelf ook kan zien, en dƔƔr compleet van houden. Ook van āvervelendeā vrouwen, van ābozeā vrouwen, van vrouwen die lak hebben aan de gendernormen en de waardering van het patriarchaat. En als dat niet gaat omdat ja sommige vrouwen zijn gewoon naar, vervelende mensen, puur slechte personen, dan vind ik je iig niet meer of iig extreem veel minder kut vanuit hƔƔt aangewakkerd door misogyn vuur.
Het is zo anders dan hoe ik (mede) vrouwen eerst zag en ik voel me ook milder naar andere vrouwen toe die wel in die krabbenmand zitten, zich omhoog proberen te werken naar een illusie van een prins op een wit paard. ik zit niet meer in die mand, ik ben door een gat aan de onderkant ontsnapt geloof ik.
Vind het daarin ook soms best heftig om te beseffen hoe vrouwonvriendelijk mijn omgeving was en hoe erg ik dat zelf ook was. Ik was een tijdje in mijn puberteit en adolescentie echt een pick me die het liefst zo grof mogelijk was en alle boosheid en haat die ik in me had om andere redenen op vrouwen channelde want dat was makkelijk en vonden de jongens leuk en grappig en zo was ik not like the other zeikwijven.
Nouja oke lang verhaal maar ja niet met mannen bezig zijn heeft meer voor mijn ontwikkeling als vrouw maar ergens vooral als mens (ik denk dat ik me letterlijk pas als mens heb kunnen ontwikkelen toen ik het āvrouwā hokje uit kon stappen) dan ik van tevoren had kunnen denken.
En ik ben nu nog wel eens met een vriendin die heel man centered is, continu bezig met de volgende scharrel, de volgende āoptieā, de volgende om op te crushen, en ik word er soms ZO onrustig van. Ik veroordeel haar nergens om en ik begrijp haar redenen en zij gaat weer door andere processen heen maar ik ga er steeds verder vanaf staan en vind het ook gewoon zo oninteressant. Ik merk ook steeds meer hoe gefocust zij kan zijn op haar toekomst waarin een relatie centraal staat en ze ook steeds bang is om āalleenā te eindigen en deels persoonlijk falen ziet in het niet vinden van een langdurige partner. En dan ben ik steeds zo blij voor mezelf dat ik me daar allemaal niet mee bezig hoef te houden en in mijn toekomst alleen ik en een vorm van community centraal staan, dat dat niet afhankelijk is van iets onvoorspelbaars en ik eigenlijk nergens echt in kan falen zolang ik bij mezelf blijf. Ik gun dat echt elke vrouw want het is zo bevrijdend en zaligmakend.
49 likes
Oh hou opā¦ ik kwam er zo achter dat glitteroogschaduw niet mag en moest het er snel afvegen. Ik zie er moe, ziek en getraumatiseerd uit in plaats van glamorous.
6 likes
Echt?! Glitteroogschaduw staat helemaal niet in de regelsā¦ (een pony mag ook overigens, āogen en gezicht moeten helemaal zichtbaar zijnā maar dat is meestal wel met een pony).
Volgens mij krijgen die paspoortfotografen gewoon een soort power trip hiervan ofzo
2 likes
Denk vooral dat ze er klaar mee zijn dat iedereen steeds maar terug gestuurd wordt omdat fotoās afgekeurd worden door de gemeente.
9 likes
Jij op weg naar huis
48 likes
Ja grappig dat je dit zegt want ik zie heel vaak mensen klagen over hoe mensen met relaties of kinderen alleen nog maar daarmee bezig zijn maar ik heb die ervaring juist andersom met een paar vriendinnen die in de 30 nog single waren. En die vielen niet allemaal op mannen en ik vond het ook echt kut voor ze dat ze zoān gevoel van haast en zelfs eenzaamheid hadden. Maar ik werd soms ook echt helemaal GEK van die continue jacht. In elke ruimte hyper gefocust op potentiĆ«le singles en wie er keek. En bij elke keer samen afspreken nog per se de stad in moeten, niet omdat we zin hadden om te dansen maar wie weet wie daar allemaal is. Idd zo onrustig en ik dacht dan soms ook hallo wij zijn toch samen iets aan het doen?? Ik ben wel blij dat die fase nu voor iedereen een beetje voorbij is en we het over wat anders kunnen hebben (mijn kind)(grapje)
20 likes
heel herkenbaar, terwijl ik zelf ook wel last kan hebben van die kokervisie op het vinden van een man/relatie. Had een vriendin die precies zo had wat jij omschrijft, een soort permanente fomo en het ophemelen van relaties, het voelde daardoor soms ook als we samen waren alsof ik niet genoeg was en wat wij samen aan het doen waren (want er was altijd een gemist feestje/mogelijkheid tot man, etc)
3 likes
ja in die zin gaat het deels ook verder dan hetero zijn en heeft het denk ik ook met de individualistische maatschappij waarin we leven te maken. dan lijkt een vaste relatie de enige optie die je hebt om je langdurig van een vangnet en verbinding te verzekeren, een beeld dat ons ook al van jongs af aan gevoed wordt.
terwijl als je heel ff die jacht op een relatie loslaat je juist de kans hebt om in je bestaande omgeving je banden en verbinding te versterken. voor wat spreek je met een vriendin af als je de hele avond met potentiƫle nieuwe mensen bezig bent, ik vind dat echt voor je (early) 20s. en ik weet wel dat het makkelijk gezegd is als je zelf een relatie hebt en dat mensen (ook zelf singles) soms echt te makkelijk doen over het verlangen naar een relatie, dat wil ik niet ondermijnen, maar het is voor omgeving soms echt niet gezellig en plaatsvervangend stressvol.
11 likes
Mensen (en dan vooral vrouwen) die geen āmenstruatieā of āongesteldā willen/durven zeggen. En dan dingen als last van mijn maandelijkse dingetjesā of āja weer de tijd van de maandā gebruiken.
Hou toch op.
29 likes
Ik vind echt alles beter dan de vrouwen die ongi zeggen. Wat een afschuwelijk āwoordā is dat.
20 likes
Er stroomt bloed uit me 
Ja het kon in heftige fases wel voelen alsof ik altijd meteen naar de tweede plaats zakte als er ook maar de mogelijkheid op any dick or puss in de zaal was 
Ik wil ook idd helemaal niet flauw doen @issa over wat daar allemaal achter zit want om persoonlijke en sociale redenen kan single zijn echt heel lastig zijn en ik snap dat je dan in een soort spiral terecht kan komen. Je moet ook niet over en weer gaan uithalen van, jij bent een saaie gesettelde trut en ik heb tenminste een spannend leven vs jij bent alleen maar wanhopig aan het doen en je dateleven is niet zo interessant als jij denkt. En dan stiekem elkaar erom verwijten. In een vriendschap probeer je elkaar te begrijpen natuurlijk. Maar ik vond de aanvang van de dertiger jaren daardoor wel vaak een test van vriendschappen als dingen zo op scherp worden gesteld. Ben wel blij dat we allemaal ff gekalmeerd zijn (over een aantal jaar de scheidingen ofc)
3 likes
Ik haat onderhandelen zo erg. Ik vind van mezelf dat ik het āmoet proberenā maar ik word er mega zenuwachtig van en krijg twijfels als iemand niet meteen ja zegt. Ook ben ik dan random bang dat ze het aan iemand anders verkopen. Als iemand de gouden tip heeft om mentaal relaxed te blijven, let me know.
2 likes
Er is op werk nu verzocht om de voordeur niet meer via de intercom open te doen, maar even naar de deur te lopen en dan open doen voor een bezoeker. Wat echt een kleine moeite is, want ons pand is echt klein en vanaf elke kamer ben je in no time bij de voordeur. Los van de kleine moeite, vind ik het sowieso al logisch dat je even naar de deur loopt als je een bezoeker ontvangt, maar dat terzijde.
Vraagt er nu een collega of we geen ring deurbel op kunnen aanschaffen, want dan zie je voor je open doet. Wat dacht je er van dat je gewoon van je luie reet komt en die paar stappen naar de deur gewoon zet om open te doen.
5 likes
nee ik bedoelde ook niet dat jij dat deed, en ik snap het juist heel goed! ook dat naar de tweede plaats verschoven worden, een vriendin van mij is/was heel erg knap maar ook heel gevoelig voor aandacht en het is echt een naar gevoel als je samen bent en je staat continu alleen terwijl je vriendin bezig is met iedereen behalve jij (ook vaak niet eens echt leuke mensen en ook mensen die net als je vriendin 0 oog voor jou hebben?)
ga dan lekker in je eentje uit daaag, ik hoor je wel weer als je me wil zien om met mij te zijn.
4 likes
Iemand in mijn omgeving is zoooo eigenwijs en dat moeten ze zelf weten maar dan dat gedram terwijl ze geen gelijk hebben. Diegene heeft elke week een afspraak ergens en nu kon het een keer niet doorgaan. Dat gaf niet want āer zit nu maar een week tussen de afsprakenā Dus ik zei (ja dom want dan zit je ermee) ātweeā
Het gaat er nu al een half uur over 
2 likes
Ik ga over een paar dagen verhuizen en omdat de vorige huurder het niet naar wens van de verhuurder heeft achtergelaten zouden ze een schoonmaakbedrijf sturen. Dat bedrijf laat dus helemaal niks weten, ook niet na meerdere keren er achteraan gaan. Nu moet ik helemaal gaan haasten met zelf schoonmaken waar ik de komende dagen eigenlijk helemaal geen tijd voor heb en loop ik waarschijnlijk ook de schilder gigantisch in de weg. Had een hoop gedoe gescheeld als ze meteen hadden gezegd hier niemand voor te hebben 
En de vorige huurder heeft een sleutel achtergehouden. De verhuurder is daar achteraan, maar die hoort ook maar niks. Cilinders vervangen doen ze niet āomdat het nog nooit is misgegaanā. Vind dat niet echt een fijn idee, zeker omdat ze schilderkosten (en schoonmaakkosten als ze schoonmakers nog geregeld krijgen) op de vorige huurder gaan verhalen
2 likes
Cilinders mag je ook zelf vervangen.
4 likes